Η νέα αμερικανική Στρατηγική Εθνικής Ασφάλειας, που δημοσιοποιήθηκε στις αρχές Δεκεμβρίου, άνοιξε ξανά μια δύσκολη συζήτηση για τη σχέση Ουάσινγκτον–Ευρώπης. Οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις βλέπουν σε αυτό το κείμενο όχι απλώς μια αλλαγή τόνου, αλλά μια βαθύτερη στρατηγική που απειλεί να αναδιαμορφώσει τις ισορροπίες στην ευρωπαϊκή ήπειρο. Το μήνυμα που περνάει από τις πρώτες γραμμές είναι αρκετό για να προκαλέσει ανησυχία στα πολιτικά κέντρα των Βρυξελλών.
Η Ευρώπη παρουσιάζεται ως αδύναμη. Η αμερικανική κυβέρνηση περιγράφει μια ήπειρο που κινδυνεύει από εσωτερική διάβρωση, πολιτισμική κρίση και έλλειψη συνοχής. Αυτή η αφήγηση έχει ήδη διαταράξει τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, που βλέπουν ότι η Ουάσινγκτον επιχειρεί να επαναπροσδιορίσει τον ρόλο της απέναντί τους.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Δούρειος Ίππος; Γιατί η Ευρώπη φοβάται ότι το σχέδιο Τραμπ ανοίγει δρόμο ρωσικής επανεπίθεσης
Οι διαρροές που ανησύχησαν τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις
Η ανησυχία δεν σταμάτησε στο επίσημο έγγραφο. Ένα εκτενέστερο προσχέδιο που διέρρευσε στο Defense One περιέγραψε μια πιο επιθετική αμερικανική στρατηγική. Σύμφωνα με αυτές τις πληροφορίες, οι ΗΠΑ σχεδιάζουν να ενισχύσουν την πολιτική και διπλωματική τους συνεργασία με τέσσερις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις που θεωρούνται ιδεολογικά κοντά στον Ντόναλντ Τραμπ.
Ιταλία, Αυστρία, Πολωνία και Ουγγαρία μπαίνουν στο επίκεντρο μιας προσεκτικής διαδικασίας «απομάκρυνσης» από τον ευρωπαϊκό κορμό. Η ιδέα που περιγράφεται στη διαρροή είναι ότι η Ουάσινγκτον θα επιδιώξει μια σταδιακή χαλάρωση της ευρωπαϊκής συνοχής, χωρίς να επιδιώκει άμεσες αποχωρήσεις τύπου Huxit ή Italexit. Το ζητούμενο είναι μικρές μετατοπίσεις που μπορούν να αλλοιώσουν το ευρωπαϊκό μοντέλο εκ των έσω.
Οι επίσημες διαψεύσεις του Λευκού Οίκου δεν καθησύχασαν τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, που βλέπουν τη ρητορική του εγγράφου και τις διαρροές να κινούνται προς την ίδια κατεύθυνση.
Ο ρόλος Ορμπάν και Μελόνι στο νέο γεωπολιτικό σκηνικό
Η Ουγγαρία του Βίκτορ Όρμπαν θεωρείται το πιο προφανές παράδειγμα μιας κυβέρνησης που βρίσκεται σε πλήρη πολιτική εναρμόνιση με την Ουάσινγκτον υπό τον Τραμπ. Με τα ευρωπαϊκά κονδύλια παγωμένα και τη σχέση με τις Βρυξέλλες σε διαρκή ένταση, η Βουδαπέστη αντιμετωπίζεται ως πιθανός δίαυλος επιρροής.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Ουκρανία: Στο σκοτάδι χιλιάδες σπίτια από ρωσικό μπαράζ επιθέσεων – Στόχος οι ενεργειακές υποδομές
Η Ιταλία της Τζόρτζια Μελόνι βρίσκεται επίσης στο επίκεντρο. Οι αναλυτές ωστόσο επισημαίνουν ότι η Ουάσινγκτον ίσως υπερεκτιμά τη διάθεση της Ρώμης να συγκρουστεί με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Παρόλα αυτά, το «φλερτ» της αμερικανικής κυβέρνησης είναι προφανές.
Η Πολωνία και η Αυστρία παραμένουν χώρες όπου οι ευρωσκεπτικιστικές πολιτικές δυνάμεις έχουν σημαντικό ρόλο. Αυτό δημιουργεί πρόσφορο έδαφος για την εφαρμογή μιας στρατηγικής που στοχεύει όχι σε μετωπική σύγκρουση, αλλά σε σταδιακή διαφοροποίηση από τις ευρωπαϊκές πολιτικές γραμμές.
Το Δόγμα Τραμπ και η πρόταση για νέα διεθνή ομάδα ισχύος
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Η Ρωσία έπληξε τουρκικό φέριμποτ στην Ουκρανία - Η αντίδραση Ερντογάν - Υπό αναθεώρηση η Συνθήκη του Μοντρέ;
Μια ακόμη διάσταση αυτής της στρατηγικής είναι η αμφισβήτηση του ρόλου της G7. Ο Ντόναλντ Τραμπ είχε στο παρελθόν εκφράσει την αντίθεσή του στην αποβολή της Ρωσίας και είχε προτείνει ακόμη και την εισαγωγή της Κίνας σε μια νέα ομάδα.
Οι διαρροές αναφέρουν ότι η Ουάσινγκτον εξετάζει την ίδρυση μιας νέας διεθνούς ομάδας με την ονομασία C5. Σε αυτή θα συμμετέχουν οι ΗΠΑ, η Κίνα, η Ρωσία, η Ινδία και η Ιαπωνία. Τα κριτήρια δεν βασίζονται στην ευημερία ή τη δημοκρατικότητα, αλλά αποκλειστικά στο μέγεθος και τη γεωπολιτική βαρύτητα.
Πρώτο θέμα στην ατζέντα της C5 εμφανίζεται η ασφάλεια στη Μέση Ανατολή. Η επιδίωξη μιας σταθερής σχέσης μεταξύ Ισραήλ και Σαουδικής Αραβίας θεωρείται ένδειξη ότι οι ΗΠΑ μετατοπίζουν το κέντρο βάρους της εξωτερικής τους πολιτικής σε έναν νέο, παγκόσμιο ανταγωνισμό μεγάλων δυνάμεων.
