Μία ομάδα δυτών έπεσε πάνω σε ένα αμερικανικό υποβρύχιο που βυθίστηκε το 1917 στην ακτή του Σαν Ντιέγκο στην Καλιφόρνια όσο αναζητούσε χαμένα κειμήλια κάτω από τον Ειρηνικό Ωκεανό.
Μία Τραγική Ιστορία
Πιο συγκεκριμένα, οι δύτες ήταν ερευνητές από το Ωκεανογραφικό Ινστιτούτο Woods Hole (WHOI) και μελετούσαν μία περιοχή αρκετά μίλια μακριά από την ακτή του Σαν Ντιέγκο όταν εντόπισαν ένα υποβρύχιο χαμένο στον χρόνο.
Μετά από μελέτη ανακάλυψαν ότι πρόκειται για το χαμένο USS F-1, ένα από τα πρώτα υποβρύχια του αμερικανικού πολεμικού ναυτικού. Το σκάφος είχε βυθιστεί λίγο αφότου ένα τραγικό λάθος οδήγησε στην σύγκρουσή του με ένα άλλο αμερικανικό υποβρύχιο κατά την διάρκεια εκπαιδευτικής αποστολής.
Συνολικά 19 μέλη του πληρώματος έχασαν τις ζωές τους, ωστόσο 3 ναύτες διασώθηκαν από το άλλο υποβρύχιο που ενεπλάκη στο ατύχημα, το οποίο κατάφερε να παραμείνει στην επιφάνεια της θάλασσας.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Ινδονησία: Συμφωνία με τη Γαλλία για επιπλέον Rafale, υποβρύχια Scorpène, φρεγάτες και πυροβόλα Caesar
Μετά το ατύχημα, το USS F-1 βυθίστηκε στον πυθμένα της θάλασσας, σε βάθος μεγαλύτερο των 1.300 ποδιών (περίπου 400 μέτρα). Το γεγονός αυτό απέτρεπε μέχρι στιγμής οποιονδήποτε δύτη από το να το εντοπίσει, πόσο μάλλον να το εξερευνήσει.
Η ανακάλυψη του από τους ερευνητές του ινστιτούτου Woods Hole δεν έγινε από τους ίδιους τους δύτες, αλλά από ένα τηλεχειριζόμενο μη επανδρωμένο υποβρύχιο όχημα (HOV) σε συνεργασία με ένα αυτόνομα υποβρύχιο όχημα (AUV) του αμερικανικού πολεμικού ναυτικού. Οι ερευνητές χειρίζονταν το drone από το ερευνητικό τους σκάφος, το Atlantis.
Η ανακάλυψη αυτή μας γυρνάει περίπου 100 χρόνια πίσω, όταν οι Αμερικανοί ξεκίνησαν να υιοθετούν τα πρώτα τους υποβρύχια. Κάθε αρχή και δύσκολη λένε, κάτι που ίσχυε πλήρως με την συγκεκριμένη περίπτωση. Το αμερικανικό πολεμικό ναυτικό είχε πολλά τραγικά ατυχήματα με τα πρώτα του υποβρύχια.
Η κλάση F, αν και δεν ήταν η πρώτη των ΗΠΑ, διέθετε καινοτόμες -για την εποχή- τεχνολογίες. Το πρώτο σκάφος της κλάσης, το F-1, καθελκύστηκε στις 17 Αυγούστου του 1909 και τέθηκε σε λειτουργία τρία χρόνια αργότερα, το 1912.
Το υποβρύχιο ήταν αρκετά μικρό, με εκτόπισμα μόλις 330 τόνων, και μπορούσε να πλεύσει με μέγιστη ταχύτητα 11,5 κόμβων κάτω από την επιφάνεια του νερού. Ο οπλισμός του αποτελούνταν αποκλειστικά από τέσσερεις τορπίλες 18 ιντσών.
