Ο γνωστός Αμερικανός ειδικός του ινστιτούτου aei.org Μ.Ρούμπιν, με το βλέμμα στην κυβέρνηση Τραμπ, είναι εκ νέου καταπέλτης για την σημερινή Τουρκία του Ερντογάν, η οποία κατά τον ίδιο δεν έχει πλέον μεγάλη στρατηγική σημασία για τις ΗΠΑ.
Ο πολυδιαφημισμένος “ δεύτερος” στρατός του ΝΑΤΟ, είναι ανεκπαίδευτος, και απειροπόλεμος, με συμμετοχές σε ειρηνευτικές αποστολές, ενώ οι βάσεις εντός Τουρκίας δεν έχουν την σημασία που είχαν παλιά.
Ο ίδιος επίσης ψέγει την αμερικανική ηγεσία και τον Τραμπ προσωπικά, για την αποφυγή αναγνώρισης της αρμενικής γενοκτονίας, και της κατοχής της Κύπρου από τον τουρκικό στρατό, σε συνδυασμό με την εξέγερση των Τουρκοκυπρίων κατά των σχεδίων του Ερντογάν.
Ο ίδιος αναφέρει: "η Τουρκία κατέλαβε το 1974 την μισή Κύπρο για να προστατεύσει υποτίθεται τους Κύπριους Μουσουλμάνους, δεν θα έπρεπε όμως οι ειρηνευτικές δυνάμεις να προστατεύσουν τους Αρμένιους;
Πριν από περισσότερο από μισό αιώνα, η ελληνική χούντα και οι σύμμαχοί της στην Κύπρο επιδίωξαν την ένωση, την πολιτική ένωση μεταξύ Ελλάδας και Κύπρου.
Φοβούμενη ότι μια τέτοια ένωση θα έβλαπτε την τουρκοκυπριακή μουσουλμανική κοινότητα, η Τουρκία εισέβαλε στην Κύπρο, καταλαμβάνοντας περίπου το τρία τοις εκατό του νησιού.
Ήταν αρκετό για να αποτρέψει τυχόν ελληνικές φιλοδοξίες προσάρτησης της Κύπρου.
Μέσα σε λίγες μέρες, η ελληνική χούντα έπεσε κάτω από το βάρος των γεγονότων.
Η γενέτειρα της δημοκρατίας επέστρεψε στη δημοκρατία.
Σήμερα, το Freedom House κατατάσσει την Ελλάδα και την Κύπρο ως μία από τις πιο δημοκρατικές χώρες στον κόσμο, ανώτερες ακόμη και από τις Ηνωμένες Πολιτείες πριν από τον Πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ.
Η Τουρκία, εν τω μεταξύ, κατατάσσεται μεταξύ των πιο καταπιεστικών δικτατοριών στον κόσμο.
Οι κάτοικοι της Ουγκάντας υπό την τετραετή δικτατορία του Γιουέρι Μουσεβένι απολάμβαναν μεγαλύτερη ελευθερία από ό,τι οι Τούρκοι υπό τον Πρόεδρο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.
Οι Αρμένιοι πριν λίγες ημέρες τίμησαν την 110ή επέτειο της Γενοκτονίας τους από τους Τούρκους.
Πολλοί Τούρκοι αρνούνται τη γενοκτονία για ιστορικούς λόγους, ενώ άλλοι απλώς αποφεύγουν την ευθύνη επιρρίπτοντας την ευθύνη στην Οθωμανική Αυτοκρατορία ή στους Κούρδους.
Στην πραγματικότητα, και οι δύο ομάδες κάνουν λάθος. Η Γενοκτονία των Αρμενίων είναι τόσο καλά τεκμηριωμένη όσο και η Αμερικανική Επανάσταση.
Το να αρνηθούμε οποιαδήποτε από τις δύο ισοδυναμεί με το να αγκαλιάζουμε παράφρονα τα άκρα.
Η Γενοκτονία ξεκίνησε από τους Νεότουρκους και συνεχίζεται μετά την κατάρρευση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και τη γέννηση της Τουρκικής Δημοκρατίας ( Ναγκόρνο).
Το να υπονοούμε, επομένως, ότι υπάρχει όριο μεταξύ της οθωμανικής και της τουρκικής ιστορίας ισοδυναμεί με το να αγνοούμε τη διαπερατότητά της.
Εν τω μεταξύ, Κούρδοι άτακτοι συμμετείχαν στη Γενοκτονία, αλλά αυτό δεν απαλλάσσει τους Τούρκους.
Οι γενοκτονίες δεν είναι μοναδικές.
Μόνο τον 20ό αιώνα, υπήρξε η Γενοκτονία των Αρμενίων, το Ολοκαύτωμα των Εβραίων, η Γενοκτονία του Μπαγκλαντές, η Γενοκτονία του Ισαάκ κατά της Σομαλιλάνδης, η Γενοκτονία κατά των Τούτσι στη Ρουάντα, μεταξύ άλλων.
Αυτό που κάνει όμως την Γενοκτονία των Αρμενίων διαφορετική από τις περισσότερες άλλες ωστόσο, είναι ότι δεν υπήρξε ήττα για την ιδεολογία που προώθησε αυτήν την γενοκτονία.
Υπάρχει ένα στίγμα που συνδέεται με τον αποκλεισμό του Νεοναζισμού και των συναφών ομάδων στη Γερμανία, ενώ οι Χούτου δεν είναι ευπρόσδεκτοι στη Ρουάντα, αλλά τίποτε άλλο.
Η τουρκική κυβέρνηση και μεγάλο μέρος της τουρκικής κοινωνίας επιβραβεύουν την άρνηση της Γενοκτονίας των Αρμενίων.
Τους τελευταίους μήνες, ο Ερντογάν όχι μόνο έχει εντείνει την άρνηση, αλλά έχει καυχηθεί και για τον ρόλο της Τουρκίας στην εθνοκάθαρση του Ναγκόρνο-Καραμπάχ.
Για άλλη μια φορά, ωστόσο, οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ευρώπη προσκυνούν τον Ερντογάν λόγω μιας υπερβολικής αίσθησης μιας γεωπολιτικής σημασίας της Τουρκίας.
Το αμερικανικό Υπουργείο Εξωτερικών αρνείται να εκφράσει την απλή πραγματικότητα τόσο ότι η Τουρκία κατέχει την μισή Κύπρο, όσο και ότι το Αζερμπαϊτζάν έκανε εθνοκάθαρση στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ και ότι δεν «ερημοποίησε» αυθόρμητα τον πληθυσμό της.
Η Τουρκία, ωστόσο, δεν είναι σημαντική. Το μέγεθος του στρατού έχει πολύ λιγότερη σημασία από την εκπαίδευση.
Θυμηθείτε, πριν από την Επιχείρηση «Καταιγίδα της Ερήμου» του 1991 και την απελευθέρωση του Κουβέιτ, ο αείμνηστος δικτάτορας του Ιράκ Σαντάμ Χουσεΐν καυχιόταν για τον πέμπτο μεγαλύτερο στρατό στον κόσμο.
Η συνεργασία της Τουρκίας με το ΝΑΤΟ κατά την εποχή του πολέμου της Κορέας δεν σβήνει περισσότερες από επτά επόμενες δεκαετίες ή το γεγονός ότι η Τουρκία είναι πιο πιθανό να χρησιμοποιήσει τα όπλα της σήμερα εναντίον των μελών του ΝΑΤΟ (Ελλάδα-Κύπρο) παρά για την υπεράσπιση της συμμαχίας.
Ούτε η αεροπορική βάση Ιντσιρλίκ διατηρεί τη σημασία που είχε στον Ψυχρό Πόλεμο.
Ο κόλπος της Σούδας και η Αλεξανδρούπολη στην Ελλάδα,αλλά και η Κωνστάντζα στη Ρουμανία, καθιστούν το Ιντσιρλίκ ως περιττό, είτε πρόκειται για αποθήκευση πυρηνικών πυραύλων είτε όχι.
Το κύριο στρατηγικό πλεονέκτημα της Τουρκίας για τις Ηνωμένες Πολιτείες σήμερα είναι ο σταθμός ραντάρ Κιουρετσίκ, στον οποίο βασίζεται το αμερικανικό Πεντάγωνο για να προσδιορίσει ορισμένες τροχιές πυραύλων ταχύτερα από ό,τι μπορούν οι δορυφόροι.
Ωστόσο, οι Ηνωμένες Πολιτείες επέζησαν και πριν από τα εγκαίνια του σταθμού ραντάρ το 2012 και θα μπορούσαν να ικανοποιήσουν τις ανάγκες από το αρμενικό έδαφος.
Ο καλύτερος τρόπος για να αντιμετωπίσουν την Τουρκία είναι να χρησιμοποιήσουν τις δικές τους ασυνέπειες εναντίον της.
Ο Ερντογάν δικαιολογεί επανειλημμένα την παρουσία στρατευμάτων στην βόρεια Κύπρο για να αποτρέψει δήθεν την εθνοκάθαρση ή τη γενοκτονία, ενώ στην πραγματικότητα είναι ο δράστης και των δύο, και οι ίδιοι οι Τούρκοι της Κύπρου δυσανασχετούν με την εισροή εποίκων της Ανατολίας στο νησί.
Όχι μόνο οι δυτικές πρωτεύουσες θα πρέπει να κηρύξουν τέλος στην απειλή της αντιτουρκικής μουσουλμανικής εθνοκάθαρσης στην Κύπρο και να χαρακτηρίσουν την τουρκική στρατιωτική παρουσία ως αδικαιολόγητη κατοχή, αλλά θα πρέπει να επικαλεστούν την ίδια την πεποίθηση του Ερντογάν, ότι ο φόβος της εθνοκάθαρσης και της γενοκτονίας δικαιολογεί την στρατιωτική ανάπτυξη, για να απαιτήσουν από τις διεθνείς ειρηνευτικές δυνάμεις να εισέλθουν στην ανατολική Τουρκία και σε τμήματα της Κωνσταντινούπολης για να προστατεύσουν τις αρμενικές και ελληνικές κοινότητες και περιουσίες.
Άλλωστε, δεν θα μπορούσε να υπάρξει καλύτερη δικαιολογία ότι η γενοκτονία θα μπορούσε να συνεχιστεί από τα ίδια τα λόγια και τις πράξεις του Ερντογάν εναντίον εκκλησιαστικών περιουσιών, κληροδοτημάτων, σχολείων και της τεκμηριωμένης περιουσίας τόσο των Αρμενίων όσο και των Ελλήνων.
Ρεαλιστικά, κανείς δεν θα εισβάλει στην Τουρκία αύριο, αν και θα μπορούσε να υπάρξει ευκαιρία να διορθωθούν ιστορικά λάθη στην περίοδο του χάους που ακολουθεί πάντα τον θάνατο ενός δικτάτορα.
Ωστόσο, ο Ερντογάν δεν θα είχε κανέναν άλλον να κατηγορήσει παρά τον εαυτό του για ένα τέτοιο ενδεχόμενο, δεδομένου ότι έθεσε το προαπαιτούμενο”, καταλήγει ο ίδιος.
Η Τουρκία με τον έναν ή τον άλλο τρόπο έχει εισέλθει στο μάτι της δύσης, και άλλων χωρών, ακόμα και των Ρώσων που την φοβούνται λόγω της επιρροής της στις τουρκόφωνες πρώην σοβιετικές δημοκρατίες.
Η χώρα αυτή εξάγει βία, ένταση, πολέμους και δυστυχία ακόμα και σε περιοχές που υποτίθεται σύμφωνα με τους ίδιους τους Τούρκους ότι “πήγε για να βοηθήσει” ( Κατεχόμενη Κύπρο).
Όλοι στρέφονται εναντίον της σε Μέση Ανατολή , Μεσόγειο, Καύκασο ( αναγνώριση Κύπρου), ενώ το καθεστώς Ερντογάν ζητά καθεστώς υπερδύναμης ως 5ης δύναμης στον κόσμο.
Δεν νομίζουμε ότι τα νεο-οθωμανικά όνειρα και οι βλέψεις της Άγκυρας για κατοχή πυρηνικών όπλων και μεγαλεία θα ευοδωθούν, αλλά θα συμβεί το ακριβώς αντίθετο με την ίδρυση του κράτους των Κούρδων.
