Οι Ηνωμένες Πολιτείες ελέγχουν επί του παρόντος περίπου 750 στρατιωτικές βάσεις σε τουλάχιστον 80 χώρες. Η αμερικανική διπλωματία έχει διχαστεί από το τέλος του Ψυχρού Πολέμου σε αυτό το θέμα, σχετικά με την παρουσία των στρατευμάτων της στο εξωτερικό. Μια σχολή σκέψης υπερασπίζεται τον ρόλο της Ουάσιγκτον ως του κύριου παρόχου ασφάλειας σε παγκόσμια κλίμακα, καθώς θα λάμβανε σε αντάλλαγμα μια σειρά από πολιτικά, στρατιωτικά και οικονομικά οφέλη.
Από την άλλη πλευρά ωστόσο, μια άλλη σχολή σκέψης υποστηρίζει τη σημαντική μείωση του αριθμού των στρατευμάτων που τοποθετούνται σε βάσεις στο εξωτερικό επειδή, όπως λέει, δεν παράγονται τέτοια οφέλη και, αντίθετα, φέρνει μαζί της μια αύξηση των δαπανών που αφαιρεί πόρους από άλλα σημαντικά στοιχεία. Επιπλέον, προϋποθέτει αύξηση της έκθεσης σε επίθεση.
Μια ομάδα ερευνητών από το Think Tank RAND, αποτελούμενη από τους Bryan Rooney, Grant Johnson, Tobias Sytsma και Miranda Priebe, διερεύνησε σε μια νέα έκθεση τα πιθανά οικονομικά οφέλη των αμερικανικών στρατιωτικών συμμαχιών και της παρουσίας αμερικανικών στρατευμάτων στο εξωτερικό. Στην έρευνα, οι αναλυτές εξηγούν τη λογική και των δύο ρευμάτων και προσπαθούν να προσδιορίσουν εάν η στρατιωτική εμπλοκή των ΗΠΑ στο εξωτερικό ωφελεί έμμεσα την οικονομία τους.
Η ομάδα αντικατοπτρίζει την προοπτική της κυβέρνησης Μπάιντεν, η οποία έχει τονίσει σε πολλές περιπτώσεις τα οφέλη που λαμβάνουν οι Ηνωμένες Πολιτείες ως αποτέλεσμα των συμμαχιών τους για την ασφάλεια και της στρατιωτικής τους παρουσίας στο εξωτερικό. Η εντολή του πρώην προέδρου Ντόναλντ Τραμπ χαρακτηρίστηκε ακριβώς από την εφαρμογή της αντίθετης προσέγγισης, η οποία οδήγησε την Ουάσιγκτον να αποσυρθεί από τη διεθνή σκηνή. Σε αυτό το σημείο, οι Ρεπουμπλικάνοι συμφωνούν με την πιο αριστερή πτέρυγα του Δημοκρατικού Κόμματος, η οποία καταγγέλλει υπερβολικές στρατιωτικές δαπάνες σε στοιχεία του προϋπολογισμού.
Ένα άλλο επιχείρημα που προβάλλεται από αναλυτές ασφαλείας που υπερασπίζονται την στρατιωτική απόσυρση, είναι ότι οι δεσμεύσεις ασφαλείας και τα αμερικανικά στρατεύματα σε ξένες βάσεις «μπορεί να υπονομεύσουν την εθνική ασφάλεια επιδεινώνοντας τις εντάσεις με τους αντιπάλους», σύμφωνα με την έρευνα. από τη RAND. Υπό αυτή την έννοια, ο απτός όγκος των οφελών που αποκόμισε η Ουάσιγκτον από την παρουσία της στο εξωτερικό, είναι «λιγότερο σημαντικός» για τις αρχές από την ικανότητα αποτροπής των αντιπάλων της ή εάν ενθαρρύνει τους συμμάχους της να υιοθετήσουν επικίνδυνες πολιτικές που αυξάνουν την πιθανότητα σύγκρουσης.
«Καμία σχολή της μεγάλης συζήτησης στρατηγικής δεν έχει προσδιορίσει το πλήρες φάσμα αυτών των επιχειρημάτων θεωρητικά ή πλήρως εξέτασε εμπειρικά», τονίζει η ομάδα αναλυτών στην εισαγωγή.
Ωστόσο, η έρευνα της RAND λαμβάνει υπόψη ορισμένες από τις οικονομικές παρενέργειες των στρατιωτικών συμμαχιών. Σε πρώτη φάση, επειδή οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν επαρκή οικονομική ικανότητα να επενδύσουν σημαντικά κονδύλια του προϋπολογισμού σε αμυντικά θέματα. Και, επιπλέον, γιατί η ανάλυση πρέπει να λαμβάνει υπόψη τόσο την άμεση οικονομική αποζημίωση που παρέχει το κράτος που φιλοξενεί τη στρατιωτική βάση όσο και τις έμμεσες οικονομικές επιπτώσεις που προκαλεί αυτή η υποδοχή.
Τα συμπεράσματα της μελέτης δίνουν κάποια σχετικά στοιχεία. Οι Αμερικανοί καταναλωτές θα είχαν χάσει το 0,4% της αγοραστικής τους δύναμης το 2006 αν η Ουάσιγκτον είχε αποφασίσει να αποχωρήσει από το ΝΑΤΟ πέντε χρόνια νωρίτερα. Αυτή η αλλαγή, υποστηρίζουν οι αναλυτές, φαίνεται ελάχιστα αντιληπτή, αλλά ο αντίκτυπός της είναι παρόμοιος με αυτόν μιας περιφερειακής εμπορικής συμφωνίας όπως η Συμφωνία Ελεύθερου Εμπορίου της Βόρειας Αμερικής και δεν αναλύει σε ποιο βαθμό αυτή η απώλεια αγοραστικής δύναμης θα μπορούσε να συνεχιστεί με την πάροδο του χρόνου.
Όσον αφορά την ένταξη στην Ατλαντική Συμμαχία, οι ερευνητές προτείνουν ότι αυτό συνδέεται με υψηλότερα επίπεδα εμπορίου, σύμφωνα με στοιχεία για το διμερές εμπόριο βιομηχανικών προϊόντων και την οικονομική ευημερία των ΗΠΑ.
Οι στρατιωτικές συμμαχίες της Ουάσιγκτον είναι πιθανό να αποφύγουν συγκρούσεις που επηρεάζουν μέρος του διεθνούς εμπορίου και των επενδύσεων. «Ωστόσο, παραμένει ασαφές σε ποιο βαθμό οι ξένες συγκρούσεις επηρεάζουν ιδιαίτερα την οικονομία των ΗΠΑ», συμπεραίνει η έκθεση.
