Κοντοζυγώνει η μέρα της αλλαγής σκυτάλης στον Λευκό Οίκο και στο επιτελείο του νέου προέδρου Μπάιντεν οι υπολογισμοί έχουν πάρει φωτιά!
Λίγο ως πολύ τα κύρια θέματα στην προεδρική ατζέντα είναι γνωστά και...επείγοντα!
Η πανδημία του COVID-19 πλησιάζει πλέον στην κορύφωσή της, με ένα εκατομμύριο νέες περιπτώσεις και έναν αριθμό θανάτων άνω των 10.000 κάθε εβδομάδα στις ΗΠΑ. Φαίνεται να είναι κοντά στην κορυφή της πυραμίδας του «δεύτερου κύματος».
Η έμφαση του Μπάιντεν, όπως είπε, θα είναι να επιβραδύνει την εξάπλωση του ιού μέσω της καθολικής κάλυψης και του lockdown και της ρύθμισης τομέων της αμερικανικής οικονομίας.
Ωστόσο, παρόλο που η χειρότερη φάση της πανδημίας εμφανίζεται τον Δεκέμβριο και αναμένεται και τον Ιανουάριο, το φως στην άκρη του τούνελ μπορεί και να είναι ορατό εντός των πρώτων 100 ημερών του Μπάιντεν.
Τα εμβόλια Pfizer και Moderna, τα οποία έχουν αποδειχθεί 90-95% αποτελεσματικά κατά του ιού, αρχίζουν να κυκλοφορούν αυτό το μήνα. Μέχρι το τέλος των πρώτων 100 ημερών του Μπάιντεν, την 1η Μαΐου, η ευεργετική επίδραση των δεκάδων εκατομμυρίων εμβολιασμών θα πρέπει να είναι ορατή σε όλους και η πανδημία θα πρέπει να θεωρηθεί ότι υποχωρεί. Τουλάχιστον, αυτή είναι η ελπίδα και η προσδοκία. Και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης θα αποδώσουν φυσικά τη νέα αυτή αρχή στον νέο πρόεδρο.
Δεύτερον, η απάντηση του Μπάιντεν στην οικονομική κρίση που προκλήθηκε από την πανδημία θα είναι σχεδόν σίγουρα σύμφωνα με αυτό που συζητά τώρα το Κογκρέσο. “Ψήνεται” ένα πακέτο τρισεκατομμυρίων δολαρίων, καθώς η χώρα δεν θα ανέχεται για μεγάλο χρονικό διάστημα την αδράνεια του Κογκρέσου αν η πανδημία εξακολουθήσει να μαίνεται στον πληθυσμό όπως σήμερα.
Όσον αφορά τη φυλετική ανισότητα, η πανδημία την έχει εκθέσει, εμβαθύνει και διευρύνει. Η αύξηση των πυροβολισμών και των δολοφονιών σε μεγάλες πόλεις κατά τη διάρκεια της πανδημίας πλήττει περισσότερο τις κοινότητες των Μαύρων. Επίσης η μείωση των βαθμολογιών στα σχολεία όπου τα παιδιά κρατήθηκαν μακριά από τις τάξεις από τον Μάρτιο είναι πιο έντονη μεταξύ των μειονοτήτων. Οι μαύροι και οι Ισπανόφωνοι εργαζόμενοι στις βιομηχανίες υπηρεσιών αποτελούν δυσανάλογο μερίδιο των θυμάτων της πανδημίας.
Αν μισός αιώνας κοινωνικής προόδου μετά την επανάσταση των πολιτικών δικαιωμάτων της δεκαετίας του '60 και οκτώ χρόνια του πρώτου μαύρου προέδρου δεν μπόρεσαν να μειώσουν τις φυλετικές ανισότητες στο εισόδημα, τον πλούτο, την απασχόληση και τους φυλακισμένους, πιστεύει κανείς ότι ο Joe Biden έχει τη λύση;
Όσον αφορά την κλιματική αλλαγή, ο John Kerry, ο νέος κλιματικός “τσάρος”, θα ξεκινήσει τη θητεία του μετά από ένα χρόνο από τις βαθύτερες μειώσεις των εκπομπών άνθρακα στην καταγεγραμμένη ιστορία. Έως τις 31 Δεκεμβρίου, οι εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα στις ΗΠΑ θα έχουν μειωθεί 9% σε σχέση με το τέλος του 2019. Οι εκπομπές από αυτοκίνητα και αεροσκάφη μειώθηκαν 4% το 2020, από την ενέργεια 2,8% και από τη βιομηχανία 6%. Από την άλλη πλευρά, οι δασικές πυρκαγιές μείωσαν έπαιξαν σημαντικό ρόλο..
Ωστόσο, και στην εξωτερική πολιτική εμφανίζονται οι παγίδες.
Η μείωση των αμερικανικών στρατευμάτων στο Αφγανιστάν, στις 2.500 έως τις 15 Ιανουαρίου, θα αφήσει τις ΗΠΑ με το μικρότερο σώμα από τότε που ανέλαβε δράση εκεί. Και η μείωση των στρατευμάτων έρχεται σε μια στιγμή που οι Ταλιμπάν ελέγχουν τη μεγαλύτερη περιοχή του Αφγανιστάν από την ανατροπή τους πριν από 19 χρόνια. Δεν μπορεί να αποκλειστεί το ενδεχόμενο κατάρρευσης στην Καμπούλ, επακόλουθου χάους και μιας χώρας που διαλύεται νωρίς κατά την προεδρία του Μπάιντεν. Θα ήταν πρόθυμος ο Μπάιντεν να χρεωθεί μια αμερικανική ήττα παρόμοια με αυτή του Βιετνάμ το 1975;
Αλλά η πραγματικά τεράστια πρόκληση για έναν Πρόεδρο Μπάιντεν θα είναι η Κίνα, η οποία δεν είναι η Κίνα του 2016 που θυμάται ο τότε Αντιπρόεδρος Μπάιντεν. Ενώ οι ΗΠΑ αρνούνται να αναγνωρίσουν τους ισχυρισμούς της Κίνας για αμφισβητούμενα νησάκια στην Ανατολή και τη Θάλασσα της Νότιας Κίνας και έχουν δεσμευτεί να υπερασπιστούν τους ισχυρισμούς της Ιαπωνίας και των Φιλιππίνων, το Πεκίνο δεν έχει υποχωρήσει από τους ισχυρισμούς του. Ωστόσο, αυτό που πολλοί Αμερικανοί βλέπουν ως ένα δημοκρατικό νησί των 25 εκατομμυρίων (Ταϊβάν), η άμυνα του οποίου αποτελεί ηθική υποχρέωση και στρατηγική αναγκαιότητα, η Κίνα το βλέπει ως μια αποσχισμένη επαρχία και σηματοδοτεί ενδείξεις ότι θα προτιμούσε να πολεμήσει αντί να εγκαταλείψει την Ταϊβάν να φύγει.
Αυτά τα ζητήματα είναι πιθανό να αποφασιστούν αυτήν τη δεκαετία. Και είναι δύσκολο να δούμε πώς οι ΗΠΑ, 7.000 μίλια μακριά, με ένα σιγά-σιγά συρρικνωμένο μερίδιο της παγκόσμιας οικονομικής και στρατιωτικής δύναμης, θα υπερισχύουν επ 'αόριστον σε μια Κίνα που έχει τα πλεονεκτήματα της εγγύτητας και του πληθυσμού, και της οποίας η δύναμη αυξάνεται σταθερά σε σχετικούς όρους με αυτόν των Ηνωμένων Πολιτειών.
