Σχεδιάστηκε για πρώτη φορά κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου σαν το πρώτο «αόρατο» στρατηγικό βομβαρδιστικό και πέταξε για πρώτη φορά, σαν σήμερα, στις 17 Ιουλίου του 1989. Tο B-2 Spirit επιστρέφει τώρα στα σχέδια του μηχανικού αναπροσαρμογής Jack Northrop.
Τα βομβαρδιστικά B-2 αναπτύχθηκαν κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου και εισήχθησαν στα μέσα της δεκαετίας του ’90. Τα χαρακτηριστικά του αεροσκάφους περιλαμβάνουν γνωρίσματα μυστικότητας που καθιστούν δύσκολη την ανίχνευση χρησιμοποιώντας συμβατικά συστήματα υπέρυθρων, ακουστικών και ηλεκτρομαγνητικών ραντάρ.
Η ανάπτυξή του αρχικά ξεκίνησε με το πρόγραμμα «Advanced Technology Bomber» (ATB) κατά τη διάρκεια της κυβέρνησης Κάρτερ, και η απόδοσή του ήταν ένας από τους λόγους για την ακύρωση του υπέρ του Β-1 Lancer. Το πρόγραμμα ATB συνεχίστηκε κατά τη διάρκεια της διοίκησης Ρίγκαν, αλλά οι ανησυχίες για τις καθυστερήσεις στην παρουσίασή του οδήγησε στην αποκατάσταση του προγράμματος Β-1.
Το κόστος του προγράμματος αυξήθηκε σε όλη την ανάπτυξη. Σχεδιασμένο και κατασκευασμένο από την Northrop Grumman με βοήθεια από την Boeing, το κόστος κάθε αεροσκάφους κατά μέσο όρο σε δολάρια ΗΠΑ ήταν 737.000.000 (δολάρια του 1997). Το σύνολο προμηθειών κόστισε κατά μέσο όρο 929 εκατομμύρια δολάρια ανά αεροσκάφος, το οποίο περιλαμβάνει ανταλλακτικά, εξοπλισμό, μετασκευή και υποστήριξη λογισμικού. Το συνολικό κόστος του προγράμματος, συμπεριλαμβανομένης της ανάπτυξης, της αεροναυπηγικής και τις δοκιμές, κόστισε κατά μέσο όρο 2.1 δισεκατομμύρια αμερικανικά δολάρια ανά αεροσκάφος το 1997.
Το B-2 Spirit αναπτύχθηκε για να αναλάβει ζωτικής σημασίας αποστολές διείσδυσης της USAF, και είναι σε θέση να ταξιδεύει βαθιά στο εχθρικό έδαφος για την εκτόξευση των πυρομαχικών του, που μπορεί να περιλαμβάνουν πυρηνικά όπλα. Ο σχεδιασμός του Β-2 δεν έχει άτρακτο ή ουρά. Η ανάμειξη των τεχνολογιών χαμηλής παρατηρησιμότητας με την υψηλή αεροδυναμική απόδοση του και το μεγάλο ωφέλιμο φορτίο δίνει στο Β-2 σημαντικά πλεονεκτήματα σε σχέση με τα προηγούμενα βομβαρδιστικά. Η χαμηλή παρατηρητικότητα του παρέχει μια μεγαλύτερη ελευθερία δράσης σε μεγάλα υψόμετρα, αυξάνοντας έτσι το εύρος και το πεδίο όψης για τους αισθητήρες του. Η Πολεμική Αεροπορία των ΗΠΑ αναφέρει την εμβέλειά του στα περίπου 6.000 ναυτικά μίλια (11.000 χιλιόμετρα).
Λόγω των πολύπλοκων χαρακτηριστικών της πτήσης του αεροσκάφους και τις απαιτήσεις σχεδιασμού για τη διατήρηση πολύ χαμηλής ορατότητας σε πολλαπλά μέσα ανίχνευσης, τόσο για την ανάπτυξη και την κατασκευή του Β-2 απαιτήθηκε πρωτοποριακή χρήση κατασκευαστικών τεχνολογιών και σχεδιασμών μέσω υπολογιστή. Η Northrop Grumman είναι κύριος ανάδοχος του Β-2 ενώ άλλοι υπεργολάβοι περιλαμβάνουν την Boeing, Raytheon (πρώην Hughes Aircraft), την GE και Vought Aircraft. Το Β-2 μοιάζει με τα προηγούμενα αεροσκάφη της Northrop, το YB-35 και YB- 49, και τα δύο βομβαρδιστικά που είχαν ακυρωθεί ενώ ήταν σε ανάπτυξη στις αρχές του 1950, φημολογούμενα για πολιτικούς λόγους.
Το Β-2 έχει πλήρωμα των δύο: ένας πιλότος στο αριστερό κάθισμα, και ο διοικητής της αποστολής στα δεξιά, ενώ έχει διατάξεις και για ένα τρίτο μέλος πληρώματος εάν απαιτείται.[10] Για λόγους σύγκρισης, το B-1Β έχει πλήρωμα των τεσσάρων και το Β-52 έχει πλήρωμα των πέντε. Το Β-2 είναι ιδιαίτερα αυτοματοποιημένο και σε αντίθεση με τα περισσότερα διθέσια αεροσκάφη, ένα μέλος του πληρώματος μπορεί να κοιμηθεί, να χρησιμοποιήσει μια τουαλέτα ή να ετοιμάσει ένα ζεστό γεύμα ενώ το άλλο μέλος παρατηρεί το αεροσκάφος; διεξήχθη εκτεταμένη έρευνα του κύκλου του ύπνου και κόπωσης για την βελτίωση των επιδόσεων του πληρώματος στις μεγάλες αποστολές.
Η επιχειρησιακή αποτελεσματικότητα του B-2 αποδείχθηκε στην επιχείρηση Allied Force, όπου ήταν υπεύθυνο για την καταστροφή του 33% όλων των Σερβικών στόχων τις πρώτες οκτώ εβδομάδες, πετώντας χωρίς στάση στο Κοσσυφοπέδιο από την έδρα του στο Μιζούρι και πίσω. Εικάζεται επίσης ότι ήταν ένα B-2 Spirit το μαχητικό που είχε καταστρέψει τότε την κινεζική Πρεσβεία.
Για την υποστήριξη της επιχείρησης Enduring Freedom, το B-2 πέταξε μια από τις μεγαλύτερες αποστολές του μέχρι σήμερα από το Whiteman στο Αφγανιστάν και πάλι πίσω, ενώ πολύ ενεργό ρόλο είχε και στην επιχείρηση Iraqui Freedom που ακολούθησε το 2003.
