Το σκηνικό θυμίζει σε πολλά την Αραβική Άνοιξη που σάρωσε στις αρχές του 2011 χώρες στη βόρεια Αφρική και τη Μέση Ανατολή και γκρέμισε καθεστώτα.
Κοινό μοτίβο στις διεκδικήσεις των νέων που είχαν βγει τότε στους δρόμους ήταν, μεταξύ άλλων, να αμβλυνθούν οι ανισότητες, να μειωθεί η ανεργία και να εκδημοκρατιστεί η πολιτική ζωή όπου κυριαρχούσαν εδώ και δεκαετίες κόμματα που είχαν ταυτιστεί με το καθεστώς.
Σχεδόν 15 χρόνια αργότερα, ένα κύμα διαδηλώσεων από το Μαρόκο ως την Ινδονησία και από την Κένυα ως τη Μογγολία φέρνει στους δρόμους μια νέα γενιά διαδηλωτών με παραπλήσια αιτήματα.
Η γενιά Z, όπως γράφει το Bloomberg, όσοι γεννήθηκαν γύρω στο 2000 ως και το 2012, διαμαρτύρεται για την προκλητική επίδειξη πλούτου από τις ελίτ.
Το χαρακτηριστικό αυτών των κινητοποιήσεων, λέει στο διεθνές πρακτορείο αναλυτής, είναι ότι συγκλίνουν οι συνθήκες για διαμαρτυρία σε πολύ διαφορετικά πολιτικά περιβάλλοντα. Οι νέοι έχουν να αντιμετωπίσουν αυξανόμενο κόστος διαβίωσης και περιορισμένες θέσεις εργασίας, ενώ ταυτόχρονα η πολιτική εξουσία συγκεντρώνεται σε γηραιές ελίτ με ελάχιστο περιθώριο ανανέωσης, επισημαίνει ο ίδιος.
Την οργή τροφοδοτούν τα κοινωνικά δίκτυα με τις αναρτήσεις των παιδιών της ελίτ και της πολυτελούς ζωής τους μέσα και έξω από τη χώρα τους. Τα ίδια δίκτυα συσπειρώνουν τους νέους που διαδηλώνουν.
Ως τώρα οι διαδηλώσεις μετρούν δύο ηχηρές «απώλειες», την πτώση των κυβερνήσεων στο Νεπάλ και το Μπαγκλαντές. Από το Νεπάλ, μάλιστα, είδαμε εικόνες με υπουργούς περικυκλωμένους από διαδηλωτές, κατοικίες να καίγονται και αξιωματούχους που διαφεύγουν κακήν κακώς.
Στο Μαρόκο οι νεαροί διαδηλωτές συγκρούστηκαν με την αστυνομία, βανδάλισαν τράπεζες και κατέστρεψαν αυτοκίνητα της αστυνομίας σε διαμαρτυρία για τις μεγάλες δαπάνες για τα έργα του Μουντιάλ του 2030. (Η διοργάνωση είναι από κοινού με την Πορτογαλία και την Ισπανία).
Οι διαδηλωτές βλέπουν να δαπανώνται τεράστια ποσά για γήπεδα, ακόμη και τη μεγαλύτερη... πίστα χόκεϊ στην Αφρική και από την άλλη υφίστανται τις συνέπειες μιας ανεργίας που φτάνει το 60% στους νέους.
Η εικόνα στην πρωτεύουσα της χώρας, το Ραμπάτ, είναι μάλιστα διπλή, επισημαίνει το Bloomberg. Στη μία πλευρά του ποταμιού μια προσεκτικά φτιαγμένη πόλη-βιτρίνα πόλη με αναπαλαιωμένα κτίρια και καφέ και από την άλλη κακοσυντηρημένες κατοικίες και εγκληματικότητα.
Οι νεκροί στο Μαρόκο είναι τουλάχιστον τρεις και οι συλληφθέντες πάνω από 1.000 στις πιο σοβαρές διαδηλώσεις από την περίοδο της Αραβικής Άνοιξης η οποία δεν επηρέασε ιδιαίτερα τη χώρα.
Στη Μαδαγασκάρη οι νεκροί από αστυνομικά πυρά είναι τουλάχιστον 22, ενώ οι διαμαρτυρίες συνεχίζονται παρά το ότι ο πρόεδρος απέπεμψε όλη την κυβέρνηση θέλοντας να δείξει ότι ακούει τις διαμαρτυρίες των πολιτών.
Το Νεπάλ βίωσε τον Σεπτέμβριο τη μεγαλύτερη πολιτική κρίση των τελευταίων ετών, όταν νεαροί διαδηλωτές έβαλαν φωτιά σε κυβερνητικά κτίρια για να διαμαρτυρηθούν για την εκτεταμένη διαφθορά και τις περιορισμένες ευκαιρίες απασχόλησης. Οι αναταραχές πυροδοτήθηκαν από την απαγόρευση των κοινωνικών μέσων δικτύωσης, αλλά ακόμη και μετά την αναίρεσή της από την κυβέρνηση, οι διαμαρτυρίες επεκτάθηκαν.
Η κρίση ανάγκασε τον πρωθυπουργό και αρκετούς υψηλόβαθμους αξιωματούχους να παραιτηθούν, ενώ άφησε πίσω της περισσότερους από 70 νεκρούς και εκατοντάδες τραυματίες.
Οι διαδηλώσεις στο Νεπάλ ξέσπασαν λίγες μέρες μετά τις διαμαρτυρίες που έπληξαν την Ινδονησία. Εκεί, η αφορμή ήταν η χορήγηση επιδόματος στέγασης ύψους 3.000 δολαρίων στους βουλευτές, αλλά οι αναταραχές τελικά εξελίχθηκαν σε ένα ευρύτερο κίνημα κατά της διαφθοράς και της ατιμωρησίας της κυβερνώσας τάξης.
