Την ώρα που νέα δημοσκόπηση δείχνει πως το 63% των γάλλων πολιτών επιθυμεί να διαλυθεί η Βουλή και η κατάρρευση της κυβέρνησης μοιάζει το πιθανότερο σενάριο, ο πρόεδρος Μακρόν έχει να επιλέξει μεταξύ τριών κατευθύνσεων.
Γαλλικού δράματος συνέχεια, καθώς ο Φρανσουά Μπαϊρού προσπαθεί να σώσει την κυβέρνηση της οποίας ηγείται, έχοντας μπροστά του ένα βουνό να ανέβει, με τον προϋπολογισμό που πρότεινε στην προσπάθεια περιορισμού του μεγάλου δημοσίου χρέους να φαίνεται ότι δεν θα μπορέσει να ψηφιστεί από το κοινοβούλιο, την ώρα μάλιστα που το 63% των πολιτών επιθυμεί να διαλυθεί η Βουλή και να διεξαχθούν νέες εκλογές.
Το τελευταίο στατιστικό προκύπτει από τη δημοσκόπηση του Ifop που μετέδωσε σήμερα το τηλεοπτικό δίκτυο LCI TV και πραγματοποιήθηκε σε δείγμα 1000 ατόμων. Υπενθυμίζεται ότι ο Μπαϊρού ανακοίνωσε τη διενέργεια ψηφοφορίας για παροχή ψήφου εμπιστοσύνης στις 8 Σεπτεμβρίου, έτσι ώστε να πάρει την απαραίτητη επιβεβαίωση για να προχωρήσει στις επίπονες αλλά αναγκαίες, όπως όλα δείχνουν, μεταρρυθμίσεις.
Τα κουκιά πάντως δεν φαίνεται να βγαίνουν, καθώς οι πολιτικές δυνάμεις που στηρίζουν τον Μπαϊρού, η κεντρώα Αναγέννηση του προέδρου Μακρόν, η οποία έχει συνασπιστεί με μικρότερα κεντρώα κόμματα δημιουργώντας τον συνασπισμό «Μαζί» και οι κεντροδεξιοί Ρεπουμπλικανοί δεν διαθέτουν τις απαραίτητες κοινοβουλευτικές δυνάμεις.
Από την άλλη πλευρά, οι Σοσιαλιστές, στους οποίος ο Μπαϊρού ήλπιζε ότι θα βρει στήριξη ανακοίνωσαν ότι θα τον καταψηφίσουν, ενώ το ίδιο θα κάνουν, πιο αναμενόμενα, τόσο οι οικολόγοι όσο και ο αριστερός συνασπισμός της Ανυπότακτης Γαλλίας υπό τον Ζαν-Λυκ Μελανσόν.
Το ζήτημα του χρέους και τα σενάρια παρέμβασης του ΔΝΤ
Εάν η κυβέρνηση Μπαϊρού καταρρεύσει, θα είναι η δεύτερη μέσα σε έναν χρόνο, μετά από εκείνη του Μισέλ Μπαρνιέ, η οποία δεν θα καταφέρει να επιβιώσει λόγω αδυναμίας ψήφισης προϋπολογισμών λιτότητας με σκοπό τον περιορισμό του δημοσίου χρέους. Συγκεκριμένα, το έλλειμμα πέρυσι εκτινάχθηκε στο 5,8% του ΑΕΠ, με τη Γαλλία να χρεώνεται όλο και περισσότερο και να αναμένει με αγωνία τις βαθμολογήσεις από τους οίκους αξιολόγησης.
Στις 12 Σεπτεμβρίου, ο οίκος Fitch μάλιστα αναμένεται να βαθμολογήσει τη Γαλλία, που σήμερα βρίσκεται στο ΑΑ- με αρνητική προοπτική, γεγονός που σημαίνει υψηλό κίνδυνο υποβάθμισης και απώλειας του «διπλού Α». Παράλληλα, το δημόσιο χρέος φιγουράρει μάλιστα στις δημοσκοπήσεις ανάμεσα στις κυριότερες ανησυχίες των Γάλλων.
Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, η συζήτηση που έχει ξεσπάσει σχετικά με πιθανή παρέμβαση του ΔΝΤ στη γαλλικά οικονομία δημιουργούν ακόμα πιο αρνητική προοπτική. Τα σενάρια περί ΔΝΤ μπορεί να επικρίνονται ως καταστροφολογικά, παρόλα αυτά, ο ίδιος ο Γάλλος υπουργός Οικονομικών Ερίκ Λομπάρ, τα τροφοδότησε περεταίρω λέγοντας πως μια πιθανή κατάρρευση της κυβέρνησης θα μπορούσε να οδηγήσει σε παρέμβαση του ΔΝΤ.
«Βρισκόμαστε στο μέσο της μάχης», δήλωσε στο ραδιόφωνο France Inter, ενώ σε ερώτηση για τα σχόλια άλλων πολιτικών σχετικά με παρέμβαση του ΔΝΤ, ο Λομπάρ προειδοποίησε ότι «αυτός είναι ένας κίνδυνος που βρίσκεται μπροστά μας. Είναι ένας κίνδυνος που θα θέλαμε να αποφύγουμε, αλλά δεν μπορώ να πω ότι δεν υπάρχει».
Τα πιθανά σενάρια και η μπάλα στο γήπεδο του Μακρόν
Τι μέλλει γενέσθαι όμως μετά από μία πιθανή κατάρρευση και της κυβέρνησης Μπαϊρου; Ο απόλυτος πρωταγωνιστής του πολιτικού παιχνιδιού στη Γαλλία είναι φυσικά ο πρόεδρος Μακρόν, ο οποίος έχει τρεις διαφορετικές επιλογές μπροστά του σε περίπτωση κατάρρευσης της κυβέρνησης: Η πρώτη και πιο πιθανή είναι ο διορισμός ενός νέου πρωθυπουργού.
Βέβαια ο διορισμός ενός ακόμα κεντρώου πρωθυπουργού την ώρα που το κοινοβούλιο, μετά τις περσινές εκλογές, είναι χωρισμένο στα τρία, με την ακροδεξιά και την αριστερά να διατηρούν επίσης σημαντικές δυνάμεις, είναι πολύ πιθανό να μην αλλάξει τίποτα, καθώς και ο επόμενος πρωθυπουργός θα βρεθεί μπροστά στα ίδια προβλήματα που αντιμετώπισαν οι Μπαρνιέ και Μπαϊρού. Αλλά ο πρόεδρος Μακρόν μπορεί να μην έχει άλλη επιλογή, καθώς η οικονομία της χώρας χρειάζεται άμεσες μεταρρυθμίσεις και με αυτόν τον τρόπο θα καταστήσει σαφές στους πολιτικούς του αντιπάλους ότι θα παλέψει μέχρι τέλους για να τις κάνει πραγματικότητα.
Σε αυτήν την περίπτωση το όνομα που ακούγεται πιο έντονα είναι εκείνο του υπουργού Άμυνας, Σεμπαστιάν Λεκορρνού. Ο 39χρονος είναι στενός σύμμαχος του Μακρόν αλλά και πρώην μέλος του συντηρητικού κόμματος Les Républicains – το οποίο υπήρξε βασικός εταίρος συνασπισμού τόσο για τον Μπαϊρού όσο και για τον Μπαρνιέ.
Η προοπτική νέων εκλογών
Το δεύτερο σενάριο, αν και λιγότερο πιθανό, είναι η διενέργεια νέων βουλευτικών εκλογών. Πρόκειται για μία κίνηση μεγάλου ρίσκου, καθώς μπορεί μεν, θεωρητικά, να βάλει τέλος στο κοινοβουλευτικό αδιέξοδο, ωστόσο δεν αποκλείεται να περιπλέξει ακόμα περισσότερο τα πράγματα. Υπενθυμίζεται ότι το αποτέλεσμα των περυσινών βουλευτικών εκλογών είναι εκείνο που έχει οδηγήσει στην παρούσα πολιτική ανωμαλία, η οποία θα μπορούσε να γίνει ακόμα πιο έντονη.
Πριν από τη Δευτέρα, ο Μακρόν φαινόταν απίθανο να ξαναστείλει τους ψηφοφόρους στις κάλπες, καθώς είχε επανειλημμένα, ακόμη και την περασμένη εβδομάδα μάλιστα, επαναλάβει την επιθυμία του να παραμείνει ο Μπαϊρού στο αξίωμα του πρωθυπουργού και οι κοινοβουλευτικοί ηγέτες να βρουν τόπο συνεργασίας.
Ωστόσο, οι φωνές που ζητούν από τον Μακρόν να διαλύσει το κοινοβούλιο ολοένα και δυναμώνουν. Πολλοί είναι εκείνοι που πιστεύουν ότι μπορούν να κερδίσουν τις εκλογές και δεν θεωρούν απίθανο μια πολιτική δύναμη να εξασφαλίσει την απόλυτη πλειοψηφία.
Ο σοσιαλιστής Μπορίς Βαλό δήλωσε ότι το κόμμα του προετοιμάζεται για την προκήρυξη νέων εκλογών από τον Μακρόν, ενώ η Λεπέν έγραψε στο X ότι «μόνο οι πρόωρες εκλογές θα επιτρέψουν στους Γάλλους να επιλέξουν το δικό τους πεπρωμένο, με τον Εθνικό Συναγερμό».
Το τραβηγμένο σενάριο της παραίτησης
Το τρίτο και πλέον απίθανο σενάριο είναι εκείνο της παραίτησης του προέδρου, Εμμανουέλ Μακρόν, δύο περίπου χρόνια πριν από το τέλος και της δεύτερης θητείας του.
Ο Μακρόν έχει βέβαια αρνηθεί κατηγορηματικά ότι θα σκεφτόταν ποτέ μια πρόωρη αποχώρηση, ωστόσο το μέλλον της Γαλλίας εξαρτάται από την ικανότητα της κυβέρνησης να υλοποιήσει έναν προϋπολογισμό λιτότητας για το 2026, έτσι ώστε να περιοριστούν τα ελλείμματα και να μειωθούν οι δαπάνες.
Καμία από τις τρεις προαναφερθείσες επιλογές πάντως, οι οποίες μοιάζουν και οι μόνες την παρούσα στιγμή δεν φαίνεται να δίνει ξεκάθαρο τέλος στην αβεβαιότητα στην οποία έχει περιέλθει εδώ και έναν χρόνο η γαλλική πολιτική σκηνή.
