Ο αστροφυσικός Άνταμ Μπέκερ αμφισβητεί τη δημοφιλή άποψη ότι ο Άρης θα ήταν ένα πιθανό καταφύγιο για την ανθρωπότητα σε περίπτωση καταστροφικών γεγονότων στη Γη και χαρακτηρίζει τα σενάρια αυτά περισσότερο φαντασία παρά εφικτή στρατηγική. Ο ίδιος πιστεύει ότι ο πλανήτης μας, ακόμη και αν καταστραφεί, θα παραμείνει πολύ πιο κατοικήσιμος από τις κρύες, άγονες ερήμους του Άρη, αναφέρουν οι Sustainability Times.
Σύμφωνα με τον Μπέκερ, το περιβάλλον του Άρη παρουσιάζει ανυπέρβλητα προβλήματα που το καθιστούν μια πολύ λιγότερο βιώσιμη επιλογή σε σύγκριση με μια κατεστραμμένη Γη. Αν και οι στόχοι του Μασκ είναι αξιέπαινοι για την φιλοδοξία τους, παραβλέπουν τις δυσκολίες προσαρμογής του ανθρώπινου είδους σε έναν κόσμο που είναι εγγενώς εχθρικός και ανελέητος.
Τρία σενάρια καταστροφής
Για να υποστηρίξει το επιχείρημά του, ο Μπέκερ παρουσιάζει τρία ακραία σενάρια:
- Μια πρόσκρουση αστεροειδούς συγκρίσιμη με εκείνη που εξόντωσε τους δεινόσαυρους.
- Έναν παγκόσμιο πυρηνικό πόλεμο.
- Μια ανεξέλεγκτη κλιματική αλλαγή.
Υποστηρίζει ότι σε καθεμία από αυτές τις τρομερές συνθήκες, η Γη θα εξακολουθούσε να είναι πιο φιλόξενη από τον Άρη. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι, παρά τη σημαντική καταστροφή, η Γη θα διατηρούσε βασικά στοιχεία όπως μια αναπνεύσιμη ατμόσφαιρα, κατάλληλη βαρύτητα, προσβάσιμο νερό και φυσική προστασία από την επιβλαβή ακτινοβολία.
Στον Άρη, η ζωή θα περιοριζόταν σε θόλους υπό πίεση και οποιαδήποτε βλάβη σε κρίσιμα συστήματα θα οδηγούσε σε άμεση καταστροφή. Αντίθετα, η Γη, ακόμη και μετά από μια πλανητική καταστροφή, θα μπορούσε να φιλοξενήσει θύλακες ζωής ικανούς να ανακάμψουν και να αναγεννηθούν.
Πόσο εφικτή είναι η γαιοδιαμόρφωση του Άρη;
Ο Ίλον Μασκ οραματίζεται έναν Άρη μεταμορφωμένο από την ανθρώπινη ευφυΐα: με την έκρηξη πυρηνικών βομβών στους πόλους, την τοποθέτηση γιγαντιαίων καθρεφτών στο διάστημα και την κατασκευή θερμοκηπίων με ελεγχόμενο κλίμα. Ωστόσο, η γαιοδιαμόρφωση του Άρη είναι μια τεράστια πρόκληση που περιλαμβάνει:
- Την απελευθέρωση επαρκούς ποσότητας CO₂ για την πυκνότητα της ατμόσφαιρας.
- Τη δημιουργία ενός βιώσιμου φαινομένου θερμοκηπίου για τη θέρμανση του πλανήτη.
- Την κατασκευή ενός τεχνητού μαγνητικού πεδίου για προστασία.
Ακόμη και αν απελευθερωθούν όλα τα αποθέματα CO₂, η ατμοσφαιρική πίεση θα φτάσει μόνο το 7% της γήινης, ανεπαρκής για επιβίωση χωρίς στολές πίεσης. Ενώ το τεράστιο κόστος μεταφοράς υλικών, τροφίμων, νερού και ανθρώπων σε απόσταση 55 εκατομμυρίων χιλιομέτρων αποθαρρύνει ακόμη περισσότερο.
Ο Μπέκερ καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η επένδυση στον Άρη για να επιβιώσουμε είναι σαν να εγκαταλείπουμε ένα ερειπωμένο νοσοκομείο για να επιβιώσουμε σε μια ραδιενεργή έρημο χωρίς οξυγόνο.
«Καλύτερα να διατηρήσουμε τον πλανήτη μας, ακόμα και πληγωμένο, παρά να εξοριστούμε σε έναν γιγαντιαίο ανοιχτό θάλαμο πίεσης», υποστηρίζει.
Σε τελική ανάλυση, η συζήτηση για την αποίκιση του Άρη θέτει βαθιά ερωτήματα σχετικά με τις προτεραιότητές μας ως είδος. Πρέπει να κατευθύνουμε τους πόρους μας προς ένα μακρινό, αβέβαιο μέλλον σε έναν άλλο πλανήτη ή πρέπει να επενδύσουμε στην θεραπεία και την προστασία του δικού μας; Καθώς βρισκόμαστε στο χείλος της εξερεύνησης του διαστήματος, οι επιλογές που κάνουμε σήμερα θα διαμορφώσουν το πεπρωμένο της ανθρωπότητας. Ποιο μονοπάτι θα επιλέξουμε καθώς στρέφουμε το βλέμμα στα αστέρια;
