Μια συγκλονιστική ιστορία έλαβε χώρα στον Νότιο Ειρηνικό το 1965, καθώς έξι έφηβοι από το νησί Τονγκατάπου στην Τόνγκα ναυάγησαν σε ακατοίκητο νησί.
Αντί όμως να βυθιστούν σε χάος και βία, όπως ίσως θα περίμενε κανείς, κατάφεραν να συνεργαστούν, να επιβιώσουν για 15 μήνες και τελικά να σωθούν.
Τον Ιούνιο του 1965, έξι έφηβοι ηλικίας 13 έως 19 ετών, αποφάσισαν να το σκάσουν από το αυστηρό τους οικοτροφείο. Έκλεψαν μια παραδοσιακή φαλαινοθηρική βάρκα με σκοπό να φτάσουν στα Φίτζι, περίπου 500 μίλια μακριά. Όμως, η τύχη δεν ήταν με το μέρος τους. Μια καταιγίδα έσπασε την άγκυρα του σκάφους και τους παρέσυρε στη θάλασσα για οκτώ ημέρες, χωρίς φαγητό ή νερό.
Τελικά, ξεβράστηκαν στο ηφαιστειογενές νησί Άτα, που ήταν ακατοίκητο από τον 19ο αιώνα. Οι πρώτες στιγμές ήταν σκληρές. Όπως περιγράφει ο Σιόνε Φιλίπε Τοτάου (γνωστός ως Μάνο) σε συνέντευξή του, όλα έμοιαζαν να γυρίζουν γύρω του όταν πάτησε για πρώτη φορά το πόδι του στη στεριά.
Ο Μάνο είπε ότι κατάφερε να πιει νερό για πρώτη φορά μετά από οκτώ μέρες, βρίσκοντας ένα ξύλο μουσκεμένο από την υγρασία.
Από την απόγνωση στην ελπίδα
Χωρίς τίποτα παρά μόνο τη θέλησή τους για ζωή, τα αγόρια κατάφεραν να επιβιώσουν τρώγοντας ωμά αυγά, ψαρεύοντας και πίνοντας νερό από βρεγμένα ξύλα και το αίμα θαλάσσιων πτηνών. Έμαθαν επίσης, πώς να ανάβουν φωτιά, κάτι που τους πήρε τρεις μήνες.
Αφού συνήλθαν σωματικά, κατάφεραν να ανέβουν στο κεντρικό υψίπεδο του νησιού, κάτι που άλλαξε τη μοίρα τους. Εκεί, βρήκαν μια παλιά πήλινη κατσαρόλα, μια ματσέτα και μερικές κότες που είχαν μείνει από μια μικρή κοινότητα Τονγκανών πριν αυτοί απαχθούν και μεταφερθούν ως σκλάβοι.
Ωστόσο, αντί να οδηγηθούν σε μια δυστοπική κατάσταση τύπου «Άρχοντας των Μυγών» του Ουίλιαμ Γκόλντινγκ, οι έφηβοι συνεργάστηκαν για να επιβιώσουν.
Έχτισαν καλύβα από φύλλα καρύδας, ένα μικρό γυμναστήριο και ακόμη και μουσικά όργανα και ξυλόγλυπτα για να περνούν την ώρα τους, καθώς και ένα παρατηρητήριο για να εντοπίζουν διερχόμενα πλοία. «Συνεργαζόμασταν όλοι σαν να επρόκειτο να ζήσουμε στο νησί για καιρό», ανέφερε ο Μάνο.
Η σωτηρία
Μετά από 15 μήνες αποκλεισμού στο νησί, διασώθηκαν θαυματουργά από έναν Αυστραλό εξερευνητή με το όνομα Πίτερ Γουόρνερ.
Ο φωτογράφος από το Σίδνεϊ, Τζον Καρνεμόλα, επέστρεψε στη συνέχεια στο νησί μαζί με τα αγόρια για να καταγράψει πώς είχαν επιβιώσει.
Η ιστορία τους ήρθε ξανά στο προσκήνιο όταν ο Ολλανδός ιστορικός Rutger Bregman τη χρησιμοποίησε στο βιβλίο του για να αντιπαραβάλει την πραγματική δύναμη της ανθρώπινης συνεργασίας απέναντι στη μυθοπλασία που θεωρεί τη βία ως φυσική μας τάση.
Η αληθινή αυτή ιστορία μάς θυμίζει ότι, ακόμα και στις πιο ακραίες συνθήκες, οι άνθρωποι - ειδικά τα παιδιά - δεν είναι καταδικασμένοι στον εγωισμό και τη βαρβαρότητα, αλλά μπορούν να επιλέξουν την αλληλεγγύη, την οργάνωση και την ελπίδα.
