Στα χρονικά της ιστορίας, συχνά αναδύονται ιστορίες θάρρους, ανθεκτικότητας και επιβίωσης, οι οποίες αφηγούνται άτομα των οποίων οι εξαιρετικές πράξεις άλλαξαν την πορεία των γεγονότων με αφάνταστο τρόπο. Η ιστορία του Doug Hegdahl είναι μια τέτοια ιστορία, η οποία διαδραματίζεται με φόντο τον πόλεμο του Βιετνάμ, μια σύγκρουση που σημαδεύτηκε από τις βάναυσες μάχες, τις πολιτικές εντάσεις και τα ανείπωτα δεινά των αιχμαλώτων πολέμου. Ωστόσο, η εμπειρία του Hegdahl ως αιχμαλώτου πολέμου αψηφά τις τυπικές αφηγήσεις βασανιστηρίων και απόγνωσης. Με έναν συνδυασμό εφευρετικότητας, προσποιητής άγνοιας και εξαιρετικής μνήμης, όχι μόνο εξασφάλισε την επιβίωσή του αλλά έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη διάσωση περισσότερων από 500 συγκρατούμενων του.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
To σχέδιο που «ψήνει» ο Αμερικανός στρατηγός σύμβουλος στον Ζελένσκι έχει «άρωμα» φιάσκο Βιετνάμ
Γεννημένος στις 3 Σεπτεμβρίου 1946 στη Νότια Ντακότα, ο Doug Hegdahl κατατάχθηκε στο Ναυτικό σε ηλικία 19 ετών, εν μέσω της κλιμακούμενης έντασης του Ψυχρού Πολέμου και της αυξανόμενης εμπλοκής των ΗΠΑ στο Βιετνάμ μετά το ψήφισμα του Κόλπου του Τόνκιν. Τοποθετημένος στο USS Canberra, ένα καταδρομικό κατευθυνόμενων πυραύλων που επιχειρούσε στον Κόλπο του Τόνκιν, η υπηρεσία του Hegdahl πήρε δραματική τροπή τη νύχτα της 6ης Απριλίου 1967. Σε μια παράξενη τροπή των γεγονότων, που αποδίδεται ποικιλοτρόπως σε μια προσπάθεια να ανακτήσει ένα καπέλο ή στο ωστικό κύμα από την εκτόξευση πυραύλου, ο Hegdahl βρέθηκε στη θάλασσα και αργότερα διασώθηκε από Βορειοβιετναμέζους ψαράδες.
Αιχμάλωτος και μεταφερόμενος σε στρατόπεδο αιχμαλώτων πολέμου, ο Hegdahl αντιμετώπισε μια κατάσταση που θα λύγιζε πολλούς. Ωστόσο, εδώ ήταν που άρχισε να ξεδιπλώνεται η αξιοσημείωτη στρατηγική του για επιβίωση. Έχοντας την ευκαιρία να συμμετάσχει στις προσπάθειες προπαγάνδας του εχθρού, ο Hegdahl προσποιήθηκε τον αναλφάβητο και τον αδαή, υιοθετώντας μια πυκνή προφορά και παίζοντας το ρόλο του «ηλίθιου παιδιού της επαρχίας». Οι αιχμάλωτοί του, που αρχικά τον είδαν ως πιθανό εργαλείο προπαγάνδας, τελικά τον απέρριψαν ως «απίστευτα ηλίθιο», παραχωρώντας του προνόμια ασυνήθιστα μεταξύ των αιχμαλώτων πολέμου, συμπεριλαμβανομένης της σχετικής ελευθερίας εντός του στρατοπέδου.
Η πράξη του Hegdahl να κάνει τον ανόητο δεν ήταν χωρίς σκοπό. Η μοναδική του θέση του επέτρεπε να κινείται σχετικά απαρατήρητος, επιτρέποντάς του να απομνημονεύσει τα ονόματα, τις ημερομηνίες σύλληψης και άλλες λεπτομέρειες περισσότερων από 500 συγκρατούμενων του. Οι πληροφορίες αυτές ήταν ζωτικής σημασίας για τις Ηνωμένες Πολιτείες, οι οποίες δεν είχαν ακριβείς λογαριασμούς για τους αιχμαλώτους ή τους αγνοούμενους. Οι ικανότητες απομνημόνευσης του Hegdahl τέθηκαν σε δοκιμασία κατά την απελευθέρωσή του, έναν όρο που αποδέχθηκε μόνο αφού πείστηκε ότι οι γνώσεις του θα μπορούσαν να βοηθήσουν σημαντικά την κυβέρνηση των ΗΠΑ στις προσπάθειές της να δώσει λογαριασμό για τους αγνοούμενους στρατιώτες.
Μετά την επιστροφή του, οι λεπτομερείς αναμνήσεις του Hegdahl παρείχαν στις ΗΠΑ ανεκτίμητες πληροφορίες, συμβάλλοντας άμεσα στον εντοπισμό και τον τελικό επαναπατρισμό πολυάριθμων αιχμαλώτων πολέμου. Οι ενέργειές του αποτελούν παράδειγμα μιας αντισυμβατικής μορφής ηρωισμού, η οποία βασίζεται στην ευστροφία και την επιμονή και όχι στην ωμή βία.
