Το Κατίφ «έβραζε» εκείνη την ημέρα του Φεβρουαρίου το 2012, από τους διαδηλωτές που διεκδικούσαν μια καλύτερη ζωή στο βασίλειο των Σαούντ, σπρωγμένοι από την ορμή της «Αραβικής άνοιξης».
Ο 15χρονος τότε Αλί Μοχάμεντ Αλ Νιμρ φώναζε με όλη την δύναμη της ψυχής του για τα αυτονόητα, όταν οι αστυνομικοί άρχισαν να πυροβολούν προς το πλήθος.
Πριν, ο νεαρός είχε στείλει μύνημα με το κινητό σε φίλους ενθαρρύνοντας τους να βγουν στους δρόμους και να φωνάξουν για δημοκρατία.
Γύρισε σπίτι του και λίγα 24ωρα αργότερα ξεκίνησε ο εφιάλτης του.
Μια ομάδα της μυστικής αστυνομίας του βασιλείου τον συνέλαβε το βράδυ της 14ης Φεβρουαρίου, αν και ο όρος σύλληψη στην περίπτωση του περιττεύει.
Η ομάδα που ανέλαβε την σύλληψη, επέλεξε αντί να τον σταματήσει, να πέσει πάνω του με το αυτοκίνητο τους, προκαλώντας του πολλαπλά τραύματα και κατάγματα.
Ο Αλί νοσηλεύθηκε για καιρό και αμέσως μετά μεταφέρθηκε σε φυλακές των μυστικών υπηρεσιών στο Νταμάν, όπου βασανίστηκε πολλές φορές στα δύο χρόνια που ήταν προφυλακισμένος.
Οι κατηγορίες που του αποδόθηκαν ήταν επίθεση σε αστυνομικούς και συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση για την ανατροπή της τάξης.
Στο Ειδικό Δικαστήριο Εγκλημάτων της Σαουδικής Αραβίας που δικάζει αποκλειστικά υπόπτους για τρομοκρατία και ακτιβιστές που μάχονται για τα ανθρώπινα δικαιώματα, ο Αλί δεν είχε καμία ελπίδα δίκαιης δίκης.
Η ποινή του ανακοινώθηκε στις 27 Μαίου του 2014 και ήταν θάνατος με αποκεφαλισμό και σταύρωση, ενώ και οι δύο εφέσεις του κατά της απόφασης απορρίφθηκαν από το Ειδικό Δικαστήριο Εγκλημάτων αρχικά και από το Ανώτατο δικαστήριο αργότερα.
H διεθνής κατακραυγή που ξεσηκώθηκε για την υπόθεση του έφερε τελικά αποτελέσματα, αφού ο πρίγκιπας Μοχάμεντ Μπιν Σαλμάν ανακοίνωσε πριν τέσσερα χρόνια ότι η θανατική ποινή δεν θα εφαρμόζεται σε άτομα που καταδικάστηκαν ως ανήλικοι, όπως ο Αλί.
Η περίπτωση του είναι μόνο μια από τις χιλιάδες που λαμβάνουν χώρα στο βασίλειο των Σαούντ, το μόνο μαζί με την Νότια Αφρική και όλες τις χώρες του τότε Σοβιετικού μπλοκ που δεν υιοθέτησε το 1948 την Οικουμενική διακύρηξη των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Τραγική ειρωνεία; Τα τελευταία χρόνια η Σαουδική Αραβία εκλέγεται στην επιτροπή Ανθρωπίνων δικαιωμάτων του ΟΗΕ καθώς και στην αντίστοιχη για τα δικαιώματα των γυναικών, την ίδια στιγμή που συγκαταλέγεται στις πρώτες χώρες στον πλανήτη στην καταπάτησή τους.
Ολοκληρωτισμός στο έπακρο
Μέχρι τον Απρίλιο του 2018 οι τουρίστες ήταν κάτι το άγνωστο στο Σουνιτικό κράτος των Σαούντ, εκεί όπου απαγορεύεται να κάτσεις σε ένα καφενείο αν δεν συνοδεύεσαι από κάποιον Σαουδάραβα.
Οι κινηματογράφοι λειτουργούν πάλι μετά από τριάντα πέντε χρόνια που παρέμεναν ερμητικά κλειστοί και πριν από δύο μόλις χρόνια οι γυναίκες απέκτησαν το δικαίωμα να οδηγούν αυτοκίνητα.
Παραμένουν όμως απόλυτα υποταγμένες στην μοίρα της Σαρία, του Ισλαμικού νόμου ο οποίος τις θεωρεί κάτι σαν «αντικείμενο» το οποίο πολλές φορές είναι μόνο μια χρήσης.
Ακούγεται φρικτό στον πολιτισμένο κόσμο, αλλά οι λέξεις πολιτισμός, ανθρώπινη ζωή, δικαιώματα και ελευθερίες ελάχιστη σημασία έχουν σε ένα από τα πλέον απολυταρχικά καθεστώτα του κόσμου.
Εκεί όπου μόνιμος πρωταγωνιστής είναι η δυναστεία των Σαούντ, από τους οποίους προήλθε και το όνομα της χώρας, η οποία τυπικά κυβερνάται ακόμη από τον 87χρονο βασιλιά Σαλμάν, ουσιαστικά από τον γιο και διάδοχο του, πρίγκιπα Μοχάμεντ.
Ο Σαλμάν διαδέχθηκε έναν βασιλιά που πέθανε στα ενενήντα του χρόνια, ο οποίος διαδέχθηκε έναν άλλο που απεβίωσε στα ογδόντα τέσσερα και ήταν όλοι τους αδέρφια από την ίδια μητέρα και την οικογένεια των Σαούντ.
Σε μια εποχή-ειδικά τις τελευταίες δεκαετίες-όπου τα πάντα αλλάζουν με απίστευτη ταχύτητα στην ζωή, τις επιστήμες, την τεχνολογία και την παγκοσμιοποίηση αυτοί οι μονάρχες-αδέρφια αποφάσισαν ότι οι μεταρρυθμίσεις στην χώρα θα πρέπει να γίνονται με την ταχύτητα που έχει το νωχελικό βάδισμα μιας καμήλας στην έρημο.
Η Σαουδική Αραβία αποτελεί την πιο αλλόκοτη ίσως περίπτωση ενός μοναχικού βασιλείου που αμφιταλαντεύεται μεταξύ του νέου και μιας βαθιά συντηρητικής, σχεδόν απάνθρωπης παράδοσης.
Ο ακτιβιστής και blogger Ραίφ Μπαντάουι έκανε το 2012 κάποιες αναρτήσεις στα κοινωνικά δίκτυα με τις οποίες ενθάρρυνε τον διάλογο γύρω από πολιτικά και θρησκευτικά ζητήματα.
Συνελήφθη με την κατηγορία της προσβολής του Ισλάμ μέσω ηλεκτρονικών δικτύων και παρέμεινε τρία χρόνια κρατούμενος μέχρι να δικαστεί.
Η ποινή του που ήταν 1000 μαστιγώματα και δέκα χρόνια φυλακή, ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων σε όλο τον κόσμο και έγιναν ακόμη πιο έντονες όταν μαστιγώθηκε την πρώτη φορά 50 φορές.
Το υπουργείο εξωτερικών του βασιλείου εξέδωσε ανακοίνωση στην οποία εξέφραζε έκπληξη και απογοήτευση για την δριμεία επίπληξη από την παγκόσμια κοινότητα, τονίζοντας ότι το κράτος δεν δέχεται καμία ανάμιξη τρίτων στις εσωτερικές του υποθέσεις.
Ο διάδοχος-δικτάτορας
Όταν ο βασιλιάς Σαλμάν δεν ήταν πλέον σε θέση να κυβερνήσει ουσιαστικά, ο γιος του Μοχάμεντ Μπιν Σαλμάν, φρόντισε με συνοπτικές διαδικασίες να ξεκαθαρίσει το τοπίο της διαδοχής παραγκωνίζοντας με αιφνιδιαστικές κινήσεις όλους όσους είχαν σειρά πριν από αυτόν.
Στην Σαουδική Αραβία η πορεία της διαδοχής ξεκινάει από τον βασιλιά και πηγαίνει προς τους αδερφούς του και όχι προς τους γιους, αντίθετα δηλαδή από τους βασιλικούς οίκους της Ευρώπης.
Ο γιος ενός μονάρχη στην συγκεκριμένη χώρα, γίνεται βασιλιάς μόνο όταν εκλείψουν οι πιθανοί διάδοχοι της προηγούμενης από αυτόν γενιάς, μόνο που ο Μοχάμεντ μπιν Σαλμάν επέλεξε να μην περιμένει.
Ο ξάδερφος του Μοχάμεντ Μπιν Νάγεφ που θα ήταν ο επόμενος βασιλιάς «καρατομήθηκε» με συνοπτικές διαδικασίες και ο νέος διάδοχος εμφανίστηκε το καλοκαίρι του 2017, ως ένας γενναίος μεταρρυθμιστής.
Λίγους μήνες αργότερα έδειξε σε όλους ότι είναι ο απόλυτος άρχων του κράτους, όταν παίχτηκε ένα αληθινό Game of Thrones στο βασίλειο των Σαούντ.
Δεκάδες υπουργοί, στρατιωτικοί και επιφανείς επιχειρηματίες συνελήφθησαν στις αρχές Νοεμβρίου σε ένα πογκρόμ διώξεων από την επιτροπή διαφάνειας που συγκροτήθηκε και έδρασε με άκρα μυστικότητα.
Οι εικόνες με τους φυλακισμένους δισεκατομμυριούχους, ανάμεσά τους και ο Αλ Ουαλίλ Μπιν Ταλάλ να κοιμούνται στο πάτωμα μιας αίθουσας του Ritz, έστειλαν το κατάλληλο μύνημα.
Για να απελευθερωθούν χρειάστηκε να καταβάλλουν τεράστια χρηματικά ποσά, ενώ ο Μπιν Ταλάλ έδωσε και συνέντευξη όπου ευχαρίστησε τον πρίγκιπα, λέγοντας ότι κοιμόταν σε μια βασιλική σουίτα και είχε όλες τις ανέσεις!
Οι γυναίκες της καταπίεσης και η απαγωγή ενός πρωθυπουργού
Η υφήλιος έμεινε άφωνη πριν από οχτώ χρόνια, όταν ένας μουφτής έβγαλε ένα νόμο που υιοθέτησε το βασίλειο, σύμφωνα με τον οποίο αν ένας σύζυγος είναι πολύ πεινασμένος μπορεί να φάει την γυναίκα του, χωρίς καμία συνέπεια.
Δείγμα και αυτό της ντροπιαστικής για το ανθρώπινο είδος μεταχείρισης που επιφυλάσσει το βασίλειο στις πιο καταπιεσμένες ίσως γυναίκες σε ολόκληρη την υφήλιο.
Αυτές που δεν μπορούν να κυκλοφορήσουν δημόσια αν δεν συνοδεύονται από τον σύζυγό τους ή στην περίπτωση που είναι ανύπαντρες από άνδρα- μέλος της οικογένειας τους.
Η μοιχεία για την παντρεμένη τιμωρείται με λιθοβολισμό μέχρι θανάτου, όπου η δυστυχισμένη ύπαρξη θάβεται μέσα στην γη μέχρι το λαιμό πριν εκτελεστεί με μεγάλες πέτρες που πετάνε άνδρες.
Ακόμη και για να σπουδάσουν πρέπει να ζητήσουν την άδεια του συζύγου ή του πατέρα τους αν είναι ανύπαντρες, ενώ απαγορεύεται όταν ψωνίζουν να μπουν σε δοκιμαστήριο μόνες τους.
Ακόμη και το δικαίωμα να οδηγούν από φέτος, στοίχισε σε εφτά ακτιβίστριες την σύλληψη και την κράτησή τους, παρά τις διαμαρτυρίες ανθρωπιστικών οργανώσεων οι οποίες είναι «φωνή βοώντος εν τη ερήμω».
Η Σαουδική Αραβία δεν επιτρέπει στην Διεθνή Αμνηστία και σε οποιαδήποτε άλλη ανθρωπιστική οργάνωση να εισέλθει στην χώρα και να ερευνήσει σε βάθος τα όσα απίστευτα για οποιοδήποτε πολιτισμένο κράτος του κόσμου, λαμβάνουν χώρα.
Είναι η τρίτη χώρα στον κόσμο σε αριθμό εκτελέσεων-προηγούνται το Πακιστάν και το Ιράν-κάθε χρόνο και από το 2014 μέχρι τώρα περί τα οχτακόσια άτομα φέρεται να εκτελέστηκαν δημόσια στο βασίλειο του τρόμου.
Εκεί όπου ο de facto αρχοντας Μοχαμέντ Μπιν Σαλμάν δεν δίστασε τον Νοέμβριο του 2018 να «απαγάγει» και να κρατήσει όμηρο τον πρωθυπουργό του Λιβάνου Σαάντ Χαρίρι, αγνοώντας την διεθνή κοινότητα και την κατακραυγή που ξέσπασε.
Ο τελευταίος εμφανίστηκε ζωντανά στο κρατικό κανάλι Al Arabiya εξαπολύοντας κατηγορίες κατά του Ιράν αλλά και της οργάνωσης Χεζμπολάχ, μέλη της οποίας ήταν υπουργοί του!
«Όπου υπάρχει το Ιράν» είπε «σπέρνει τη διαίρεση και την καταστροφή.
Η απόδειξη είναι η παρέμβαση του στις αραβικές χώρες, για να μην αναφέρουμε την βαθιά μνησικακία του εναντίον του αραβικού έθνους.
Το Ιράν έχει τον έλεγχο για την τύχη των χωρών της περιοχής και η Χεζμπολάχ είναι ο βραχίονας του Ιράν όχι μόνο στο Λίβανο, αλλά και σε άλλες αραβικές χώρες.
Δυστυχώς, συνειδητοποίησα ότι ορισμένοι συμπατριώτες είναι χέρι-χέρι με το Ιράν το οποίο επιδιώκει να απομακρύνει το Λίβανο από το αραβικό περιβάλλον του. Ένδοξε λαέ του Λιβάνου, θέλω να πω στο Ιράν και στους κολλητούς του ότι είναι χαμένοι.
Τα χέρια που επιτίθενται στα αραβικά Κράτη θα κοπούν και το κακό θα στραφεί εναντίον εκείνων που το ασκούν».
Αμέσως μετά τηλεφώνησε στον πρόεδρο του Λιβάνου και παραιτήθηκε ενώ την ίδια ημέρα οι Σαουδάραβες ανακοίνωσαν ότι απέτρεψαν σχέδιο δολοφονίας του.
Λίβανος και Ιράν απασφάλισαν τις επόμενες ώρες κατηγορώντας τον Σαλμάν ότι απήγαγε και συνέλαβε τον Χαρίρι, αναγκάζοντάς τον να προβεί σε αυτές τις δηλώσεις ενώ γίνεται γνωστό ότι χρωστάει προσωπικά περίπου τέσσερα δις στο βασίλειο!
Ο δημοσιογράφος Τζαμάλ Κασόγκι από την άλλη δεν χρώσταγε τίποτε στην Σαουδική Αραβία, η πένα του όμως και η εντονότατη κριτική στη νέα τάξη πραγμάτων φέρεται να είχε κάνει έξαλλο τον πρίγκιπα-δίαδοχο.
Πλήρωσε με την ζωή του και έναν φρικιαστικό θάνατο που συγκλόνισε την υφήλιο, την στηλίτευση ενός καθεστώτος που εξακολουθεί να λειτουργεί με τακτικές μεσαίωνα τον 21ο αιώνα, χωρίς να νοιάζεται για την φρίκη που είναι διάχυτη στην χώρα των Σαούντ.
