Ho 229: Η Ιστορία Του
Η ανάγκη δημιουργίας αεροσκαφών χαμηλής παρατηρησιμότητας (δηλαδή stealth) δημιουργήθηκε κατά την διάρκεια του Β' Παγκόσμιου Πολέμου, όταν οι Βρετανοί ανέπτυξαν και παράταξαν ραντάρ για να ανιχνεύουν γερμανικά βομβαρδιστικά. Τα βρετανικά προϊόντα αποδείχθηκαν τόσο αποτελεσματικά που οι Γερμανοί σχεδιαστές έσπευσαν να βρουν μία λύση αντιμετώπισής τους.
Δύο Γερμανοί αδελφοί, οι Walter και Reimar Horten, βρίσκονταν ανάμεσα στις ομάδες που ανέλαβαν αυτό το καθήκον. Μαζί με μία μικρή ομάδα από εργάτες κατασκεύασαν ένα πρωτότυπο με ονομασία Ho IX. Τα υλικά που απάρτιζαν το μοντέλο παραγωγής αναπτύχθηκαν ειδικά για να απορροφούν τα κύματα που εξέπεμπαν τα ραντάρ.
Τα αδέρφια Hornet είχαν καταλάβει ότι τα μεταλλικά υλικά που χρησιμοποιούνταν τότε στα αεροσκάφη ανακλούσαν τα κύματα των ραντάρ πίσω σε αυτά και έτσι πρόδιδαν την θέση των αεροσκαφών. Κατ΄ επέκταση αναζήτησαν υλικά που θα απορροφούσαν τα κύματα αυτά, με αποτέλεσμα να μην έφταναν ποτέ πίσω στις πηγές τους (ραντάρ).
Ho 229: Δυστυχώς Πολύ Αργά
Οι προσπάθειές τους όμως έγιναν πολύ αργά πραγματικότητα, αφού τότε οι Ναζί ανέπτυσσαν άλλα "όπλα-θαύματα". Το αεροσκάφος των αδερφών Horten παραμελήθηκε, αφού οι Γερμανοί επέλεξαν να δώσουν προτεραιότητα στην επιστήμη των πυραύλων. Ως αποτέλεσμα η δουλειά τους δεν έφτασε και πολύ μακριά. Μόλις τους τελευταίους μήνες του πολέμου - τότε που η ήττα των Ναζί ήταν αναπόφευκτη - ξεκίνησαν τα αδέρφια Horten να εργάζονται στο μαχητικό jet Horten Ho 229.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Για αυτό τον λόγο το μεγαλύτερο όπλο των Ναζί απέτυχε παταγωδώς
Παρά το γεγονός πως δόθηκε προτεραιότητα σε άλλα "υπερόπλα" των Ναζί, λίγα από αυτά κατάφεραν να παραχθούν. Το Horten No. 9 (H.IX) βέβαια παράχθηκε σε αρκετά διαφορετικά πρωτότυπα: το πρώτο σχεδιάστηκε ως ανεμοπλάνο, το δεύτερο και το τρίτη ως μονοθέσια αεροσκάφη, ενώ το τέταρτο σκοπεύονταν να είναι ένα διθέσιο αεροπλάνο.
Το Ho 229 σήμερα θεωρείται ένα από τα πρώτα "stealth αεροσκάφη" της ιστορίας, αφού ο σχεδιασμός του θα το έκανε λιγότερο παρατηρήσιμο σε εχθρικά ραντάρ, συγκριτικά πάντα με ένα συμβατικό αεροσκάφος παρόμοιου μεγέθους. Το αεροσκάφος θα φαινόταν 20% λιγότερο σε ραντάρ σε σχέση με ένα μαχητικό όπως το Messerschmitt Bf 109, το οποίο είχε μάλιστα μικρότερο άνοιγμα φτερών.
Ακόμη και όταν η ανάπτυξη συνέχισε, καταλήγοντας στο Ho 228 V3, το αεροσκάφος δεν πέταξε ποτέ. Ακόμη και εάν ο σχεδιασμός τελειοποιούνταν, είναι σχεδόν σίγουρο πως δεν θα έκανε καμία διαφορά στην αναμενόμενη ήττα των γερμανικών δυνάμεων την τελευταίο περίοδο του πολέμου (ακόμη και εάν παράγονταν σε μεγάλη ποσότητα).
Μετά τον Πόλεμο
Μετά την οριστική λήξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, κάποια Ho 229 μελετήθηκαν από συμμάχους. Αρχικά οι Βρετανοί και οι Αμερικανοί έριξαν μία αναλυτική ματιά στα αεροσκάφη αυτά.
Αφού το μελέτησε, η αμερικανική ΠΑ δώρισε ένα αεροσκάφος Ho 229 στο Εθνικό Μουσείο Αέρος και Διαστήματος το 1952. Έκτοτε έχουν γίνει αρκετές εργασίες συντήρησης, με αποτέλεσμα να μπορεί κάποιος να το βρει στον χώρο ακόμη και σήμερα.
