Το Samuel B Roberts, ένα αμερικανικό αντιτορπιλικό συνοδείας, βυθίστηκε κατά τη διάρκεια Ναυμαχίας του Σαμάρ στη θάλασσα των Φιλιππίνων, τον Οκτώβριο του 1944 κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.
Το ναυάγιο βρίσκεται σε βάθος 6.895 μέτρων. Για να καταλάβει κανείς την απόσταση από την επιφάνεια της θάλασσας, αρκεί να αναλογιστεί ότι η κορυφή του όρους Κιλιμάντζαρο βρίσκεται στα 5.896 μέτρα.
Το εντόπισε στις 22 Ιουνίου χτυπημένο, με εμφανή τα «τραύματα» της ναυμαχίας, αλλά σχεδόν άθικτο ο Τεξανός σύμβουλος χρηματοοικονομικών και εξερευνητής Βίκτορ Βεσκόβο με το βαθυσκάφος του.
Το μέχρι τώρα βαθύτερο ναυάγιο που είχε εντοπιστεί ήταν το USS Johnston, σε βάθος 6.469 μέτρων. Το είχε εντοπίσει επίσης ο Βεσκόβο.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος: Όταν προσπάθησαν να βάλουν «φτερά» στα άρματα μάχης - Δείτε τις εικόνες
Το σκάφος αυτό ήταν φημισμένο για την ηρωϊκή αντίστασή του απέναντι στους Ιάπωνες, καθώς κατάφερε να περιορίσει αρκετά εχθρικά σκάφη προτού χτυπηθεί και βυθιστεί.
Μετέφερε 224 μέλη.
Από αυτά, τα 89 σκοτώθηκαν ενώ οι 120 επιζώντες παρέμειναν για πάνω από 50 ώρες στις σωσίβιες λέμβους περιμένοντας σωτηρία.
Ο καπετάνιος του, Robert W. Copeland ήταν ένας από τους επιζώντες.
Ο Βεσκόβο, έφεδρος του ναυτικού τότε, ανέφερε πως ήταν εξαιρετική τιμή να εντοπίσει το χαμένο κουφάρι και, εντοπίζοντάς το, να ξαναδιηγηθεί την εκπληκτική αυτή «ιστορία ηρωισμού και καθήκοντος».
«Μας αρέσει να λέμε πως το ατσάλι δεν ψεύδεται και πως τα κουφάρια αυτών των σκαφών είναι οι τελευταίοι μάρτυρες των μαχών», λέει ο εξερευνητής.
«Ο ηρωισμός του καπετάνιου και του πληρώματος του είναι θρυλικά στο Πολεμικό Ναυτικό και ήταν μεγάλη τιμή να βρω τον τελευταίο τόπο ανάπαυσής του. Νομίζω ότι συμβάλλει στο κλείσιμο της ιστορίας του πλοίου, για τις οικογένειες εκείνων που χάθηκαν και εκείνων που υπηρέτησαν σε αυτό. Νομίζω ότι το να χαθεί ένα πλοίο στα βάθη και να μην ξαναφανεί ποτέ, μπορεί να αφήσει όσους εμπλέκονται στο πλοίο μια αίσθηση κενού», είπε ο Βεσκόβο στο CNNi.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Η Βόρεια Ήπειρος και ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος
