Η μαρτυρία ανήκει στη Μιρσάντα, μία μουσουλμάνα από τη Βοσνία που μίλησε για τους φρικιαστικούς βιασμούς που υπέστη από τους Σέρβους, το καλοκαίρι του 1992. Ήταν μόλις 17 χρόνων. Κατά τη διάρκεια του πολέμου της Βοσνίας, από το 1992 έως το Νοέμβριο του 1995, υπολογίζεται ότι βιάστηκαν και βασανίστηκαν 60.000 γυναίκες. Τα θύματα προέρχονταν από τη μουσουλμανική μειονότητα και οι θύτες ήταν ως επί το πλείστον Σέρβοι εθνικιστές, όπως αναφέρει η mixanitouxronou.gr.
Οι συστηματικοί βιασμοί είχαν ένα στόχο: οι μουσουλμάνες έπρεπε να γεννήσουν παιδιά «καθαρόαιμων» Σέρβων, που θα ωφελούσαν τη γενετική κάθαρση του πληθυσμού. Βιάστηκαν από 10χρονα κορίτσια, μέχρι 60χρονες γυναίκες. Η παράνοια σε βάρος των γυναικών Οι εγκυμονούσες απέφευγαν τη σεξουαλική κακοποίηση. Η παράνοια δεν είχε τέλος. Άλλες κοπέλες ξυλοκοπήθηκαν για να αποβάλουν τα «μολυσμένα» παιδιά που κυοφορούσαν και άλλες φυλακίζονταν μέχρι να γεννήσουν, ώστε να μην μπορούν να κάνουν έκτρωση! Οι πιο όμορφες κοπέλες μεταφέρθηκαν σε οίκους ανοχής, απ’ όπου χάθηκαν τα ίχνη τους.
Οι στρατιώτες εισέβαλαν στα σπίτια και βίαζαν τις γυναίκες μπροστά στην οικογένειά τους. Ορισμένες συλλαμβάνονταν και μεταφέρονταν σε στρατόπεδα, όπου βιάζονταν ολημερίς και ολονυχτίς, από δεκάδες άντρες. Δεν ήταν σπάνιο το φαινόμενο να μένουν τα παιδιά με τις μητέρες τους και μετά να τα χρησιμοποιούν για να τις εκβιάζουν. Σύμφωνα με μαρτυρίες, κάποιοι στρατιώτες άρπαζαν ένα παιδί και με το μαχαίρι στο λαιμό του, απειλούσαν ότι θα το σκοτώσουν, αν δεν τους έδιναν οι γυναίκες ένα συγκεκριμένο χρηματικό ποσό.
Οι αιχμάλωτες παραχωρούσαν ό,τι είχαν πάνω τους, όπως κοσμήματα ή χρήματα για να σώσουν τη ζωή του παιδιού. Σε έναν πόλεμο οι θηριωδίες δεν διαπράττονται μόνο απ’ το ένα στρατόπεδο. Οι μουσουλμάνοι συμμετείχαν στις φρικαλεότητες. Ο φρουρός στρατοπέδου κράτησης, Εσάντ Λάντζο, έβαλε έναν απ’ τους αιχμαλώτους να δαγκώσει και να κόψει τα γεννητικά όργανα ενός άλλου αιχμαλώτου. Στη συνέχεια ανάγκασε δύο αδελφούς να έχουν σεξουαλικές σχέσεις μπροστά στους υπόλοιπους κρατούμενους....
«Το σπίτι του Κάραμαν». Μία απ’ τις τοποθεσίες όπου κρατούνταν γυναίκες και κακοποιούνταν, κοντά στην πόλη Φόκα...
Ασφαλώς δεν έλειπαν και οι βιασμοί γυναικών, με μόνη διαφορά ότι οι μουσουλμάνοι δεν χρησιμοποιούσαν τη σεξουαλική κακοποίηση συστηματικά, αλλά για να αποσπάσουν πληροφορίες ή μεμονωμένα για να διασκεδάσουν οι στρατιώτες. Οι μαρτυρίες των Βόσνιων κοριτσιών Οι προσωπικές μαρτυρίες των Βόσνιων συγκλονίζουν. Η «Μάρτυρας 50» ήταν μαθήτρια Λυκείου το 1992 και στη δίκη αναγνώρισε έναν απ’ τους βιαστές της.
Έπαιρναν το ίδιο λεωφορείο κάθε μέρα, ο άντρας πήγαινε στη δουλειά του και η μάρτυρας, στο σχολείο. Ήταν τουλάχιστον 30 χρόνια μεγαλύτερος και γελούσε καθ’ όλη τη διάρκεια του βιασμού. Είπε: «Ένιωθα ότι το έκανε αυτό ακριβώς επειδή με γνώριζε, για να μου προκαλέσει ακόμα μεγαλύτερο κακό». Η Τζασμίνα ήταν 19 χρονών και βασανίστηκε τόσο άγρια που δεν μπορούσε να αναγνωρίσει ούτε τα παιδιά της.»Κάθε μέρα μας βίαζαν. Όχι μόνο μέσα στο σπίτι, αλλά μας έβγαζαν έξω και μας βασάνιζαν οι στρατιώτες.
Μετά μας πήγαιναν πάλι μέσα και μας κακοποιούσαν μπροστά στα παιδιά μας. Ήμουν σε τόσο κακή κατάσταση που δεν μπορούσα να αναγνωρίσω τα παιδιά μου. Η μόνη συζήτηση που είχα με αυτούς ήταν όταν τους ικέτευσα να με σκοτώσουν.Τότε γέλασαν και απάντησαν: «τι να σε κάνουμε νεκρή;» «Είναι το ίδιο άτομο που μπορεί να είχε ένα περίπτερο σε περίοδο ειρήνης και δε θα είχε σκεφτεί ποτέ ότι μπορεί να έκανε κάτι τέτοιο ή ότι μπορεί να ήθελε να το κάνει. Έχει σχέση με την αίσθηση της κυριαρχίας, της εξουσίας και με τη βία», δήλωσε η ειδικός σε εγκλημάτων πολέμου, Πατρίσια Βισέρ Σέλερς. Το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο για την Πρώην Γιουγκοσλαβία καταδίκασε το βιασμό και τη σεξουαλική κακοποίηση ως έγκλημα κατά της ανθρωπότητας και πολλοί από τους βιαστές καταδικάστηκαν σε ισόβια κάθειρξη. Πολλοί όμως ξέφυγαν και ζουν σήμερα μια ειρηνική και πολιτισμένη ζωή. Εκτός αν οι αρχαίοι είχαν δίκιο και έχουν αναλάβει τη τιμωρία τους οι Ερινύες....
