Η διαχείριση των τουριστών είναι, όμως, ιδιαίτερα δύσκολη υπόθεση σε αυτή την απομακρυσμένη περιοχή χωρίς κεντρική κυβέρνηση. Κατά τη διάρκεια της φετινής θερινής περιόδου, από τον Νοέμβριο μέχρι τον Μάρτιο, ο αριθμός επισκεπτών αυξήθηκε κατά 40% σε σχέση με πέρυσι. Η ανθρώπινη δραστηριότητα απειλεί το εύθραυστο οικοσύστημα της περιοχής, ενώ τη διαχείριση των τουριστών έχουν αναλάβει οι ίδιοι οι ταξιδιωτικοί πράκτορες, γεγονός που προκαλεί την ανησυχία των επιστημόνων.
«Η διαφωνία μας αφορά την απουσία συγκεκριμένων κανόνων για τον τουρισμό. Οι ταξιδιωτικοί πράκτορες λειτουργούν χωρίς έλεγχο. Για την ώρα, τα πράγματα λειτουργούν καλά, αλλά δεν γνωρίζουμε τι θα γίνει στο μέλλον», λέει η Κλερ Κρίστιαν, επικεφαλής της Συμμαχίας για την Ανταρκτική.
Ο τουρισμός στην Ανταρκτική ξεκίνησε αργά αλλά σταθερά από τη δεκαετία του 1950, αλλά ο τομέας παρέμεινε για αρκετά χρόνια υπερβολικά ακριβός και για λίγους εκλεκτούς. Οι εξορμήσεις άρχισαν να αυξάνονται στο τέλος της δεκαετίας του 1980, μια χούφτα εταιρείες άρχισαν να προσφέρουν ταξίδια στη στεριά και στη θάλασσα. Το 1991, επτά ιδιωτικές εταιρείες άρχισαν να συνεργάζονται για να συγκροτήσουν την Ενωση Ταξιδιωτικών Πρακτορείων Ανταρκτικής. Μεταξύ άλλων, στόχος ήταν η προώθηση ασφαλών και περιβαλλοντικά υπεύθυνων ταξιδιών και η δημιουργία ενός σώματος πρέσβεων, μεταξύ των πελατών, που θα μπορούσαν να υποστηρίξουν την προστασία της περιοχής της Ανταρκτικής αφότου θα έχουν επιστρέψει στα σπίτια τους από τα ταξίδια τους.
Ο αριθμός των επισκεπτών άρχισε να εκτοξεύεται, από 6.700 τη σεζόν 1992-1993 σε 15.000 στο τέλος της δεκαετίας του ’90, σύμφωνα με τα στοιχεία της Ένωσης. Εκτός από μια προσωρινή βουτιά εξαιτίας της οικονομικής κρίσης του 2008, ο αριθμός αυξάνεται σταθερά έκτοτε. Πάνω από 56.000 τουρίστες επισκέφθηκαν την Ανταρκτική στη διάρκεια της περιόδου 2018-2019. Την τρέχουσα σεζόν αναμένεται να ξεπεράσουν τους 78.500, αριθμός υπερδιπλάσιος σε σχέση με τον συνολικό αριθμό της περασμένης δεκαετίας. Η πλειονότητα των επισκεπτών καταφθάνει στην Ανταρκτική με κρουαζιερόπλοιο, από λιμάνια όπως η Ουσουάια στην Αργεντινή ή η Πούντα Αρένας στη Χιλή. Πολλοί παρατηρητές ανησυχούν ότι η αύξηση του αριθμού των τουριστών δεν είναι βιώσιμη και ο κίνδυνος καταστροφής των σημείων επίσκεψης πολύ μεγάλος.
