Τα νοσοκομεία έχουν αυτοτελή την ευθύνη για την ασφάλεια των ασθενών, επισκεπτών και του προσωπικού, ακόμη και όταν η φύλαξή του έχει ανατεθεί σε ιδιωτική εταιρεία φύλαξης (security), έκρινε το Συμβούλιο της Επικρατείας με αφορμή σοβαρό περιστατικό τραυματισμού εργαζομένου σε νοσοκομείο το 2013, όταν Γερμανός εισήλθε, χωρίς να εμποδιστεί από το προσωπικό φύλαξης, στον χώρο του νοσοκομείου και τραυμάτισε με όπλο νοσηλευτή.
Η γυναίκα του Γερμανού είχε πεθάνει από ανακοπή και εκείνος έκρυψε μια καραμπίνα μέσα σε μια ψάθα, πέρασε απαρατήρητος από την είσοδο του Γενικού Νοσοκομείου Λακωνίας που υπήρχε ιδιωτικό προσωπικό ασφαλείας, ανέβηκε στο νοσοκομείο και πυροβόλησε και τραυμάτισε νοσηλευτή και στην συνέχεια αυτοκτόνησε.
Ο νοσηλευτής προσέφυγε στα Διοικητικά Δικαστήρια διεκδικώντας αποζημίωση για την αναπηρία του μετά τα σκάγια που δέχθηκε και αποζημίωση για την ηθική βλάβη που υπέστη.
Οι Διοικητικοί εφέτες επιδίκασαν στον νοσηλευτή το ποσό των 15.000 ευρώ για την αναπηρία που υπέστη από τον τραυματισμό και το ποσό των 25.000 για ηθική βλάβη.
Η υπόθεση οδηγήθηκε στο ΣτΕ και το Α΄ Τμήμα με την υπ΄ αριθμ. 1944/2025 απόφασή του (πρόεδρος η αντιπρόεδρος Άννα Καλογεροπούλου και εισηγήτρια η σύμβουλος Επικρατείας Χαρίκλεια Χαραλαμπίδη) έκρινε ότι:
- Τα νοσοκομεία έχουν αυτοτελή ευθύνη για την ασφάλεια ασθενών, επισκεπτών και προσωπικού, ακόμη και όταν η φύλαξη έχει ανατεθεί σε εξωτερικό ανάδοχο,
- Οφείλουν να πραγματοποιούν ουσιαστική εκτίμηση κινδύνων, να διαθέτουν επαρκές και εκπαιδευμένο προσωπικό φύλαξης και να εφαρμόζουν αποτελεσματικούς ελέγχους προσώπων και αντικειμένων κατά την είσοδο,
- Οι φύλακες πρέπει να αποτρέπουν την είσοδο προσώπων ή αντικειμένων που εμφανώς ενέχουν κίνδυνο και να ειδοποιούν άμεσα τις αρμόδιες αρχές και
- Το νοσοκομείο ευθύνεται για τυχόν ζημία που προκύπτει από πλημμελή φύλαξη, ακόμη και όταν η αμέλεια βαραίνει το προσωπικό της αναδόχου εταιρείας.
Ως προς την αποζημίωση στον νοσηλευτή, το ΣτΕ αναγνώρισε ότι ο εργαζόμενος υπέστη μόνιμες σωματικές και ψυχικές βλάβες που επηρεάζουν ουσιαστικά το επαγγελματικό και κοινωνικό του μέλλον. Για τον λόγο αυτόν, επικύρωσε την καταβολή της αποζημίωσης των 15.000 ευρώ που του είχε επιδικαστεί από το Εφετείο, κρίνοντας ότι οι συνέπειες του τραυματισμού του είναι σοβαρές και μακροχρόνιες.
Όμως, οι σύμβουλοι Επικρατείας αποφάνθηκαν ότι το ποσό της χρηματικής ικανοποίησης λόγω ηθικής βλάβης «καθορίζεται μόνο με βάση τις πραγματικές συνέπειες για τον παθόντα και δεν συνδέεται με την οικονομική κατάσταση του νοσοκομείου ή οποιουδήποτε άλλου δημόσιου φορέα». Δηλαδή, το ποσό της αποζημίωσης για ηθική βλάβη δεν καθορίζεται με βάση την οικονομική επιφάνεια του νοσοκομείου, αλλά να βάση τις συνέπειες του παθόντα.
Έτσι, οι σύμβουλοι Επικρατείας αναίρεσαν κατά το σκέλος αυτό την εφετειακή απόφαση και την ανέπεμψε στο Διοικητικό Εφετείο για νέα κρίση.
