Σε σχεδόν τέσσερις στις δέκα περιπτώσεις οι ασθενείς είχαν πολλαπλά δαγκώματα. Στις μισές σχεδόν το δάγκωμα εντοπιζόταν στα πόδια. Το δάγκωμα, δε, ήταν πιο συχνό σε ηλικιωμένους και σπανιότερο στα μικρά παιδιά.
Τα στοιχεία αυτά προέρχονται από την πρώτη συστηματική καταγραφή δαγκωμάτων από σκύλους στην Ελλάδα, αναφέρει ο Οργανισμός.
Η καταγραφή έγινε με βάση στοιχεία που απέστειλαν στον Οργανισμό:
Το 47% των νοσοκομείων
Το 36% των μονάδων πρωτοβάθμιας περίθαλψης της χώρας
Επομένως ο συνολικός ετήσιος αριθμός είναι πολύ μεγαλύτερος από αυτόν. Πόσο μάλλον που δεν συμπεριλήφθηκαν περιστατικά που κατέφυγαν σε ιδιωτικές δομές υγείας.
Σε κάθε περίπτωση, «τα ευρήματα υπογραμμίζουν ότι αυτού του είδους οι τραυματισμοί αποτελούν ένα σημαντικό, αλλά υποτιμημένο ζήτημα δημόσιας υγείας. Ταυτοχρόνως, όμως, αποτελούν υπενθύμιση για τη σημασία της πρόληψης και της υπευθυνότητας», τονίζει ο ΕΟΔΥ.
2.820 κρούσματα στα μισά νοσοκομεία
Όπως αναφέρει σε νέο επιδημιολογικό δελτίο που εξέδωσε, το 2023 συνολικώς 2.820 ασθενείς αναζήτησαν ιατρική φροντίδα για δάγκωμα σκύλου στα μισά περίπου δημόσια νοσηλευτικά ιδρύματα και μονάδες. Ο αριθμός αυτός αντιστοιχεί σε 26,9 περιστατικά ανά 100.000 κατοίκους.
Τα περισσότερα περιστατικά συνέβησαν τον Απρίλιο και περιόδους καλοκαιρίας. Τα λιγότερα καταγράφηκαν τον Οκτώβριο.
Στο 63% των περιστατικών καταγράφηκε ένα μόνο δάγκωμα. Στο 51% των τραυματισμών, το δάγκωμα εντοπίστηκε στα κάτω άκρα. Αιμορραγία παρατηρήθηκε στο 75% των περιστατικών ενώ στα υπόλοιπα δεν σημειώθηκε εκροή αίματος.
Συχνότερα οι ηλικιωμένοι
Η ηλικιακή ομάδα 60–69 ετών εμφάνισε τη μεγαλύτερη συχνότητα δαγκωμάτων (29 ανά 100.000 άτομα). Στα παιδιά ηλικίας 1–9 ετών καταγράφηκαν τα λιγότερα κρούσματα (11 ανά 100.000).
Ωστόσο τα μικρά παιδιά ήταν αυτά όπου το δάγκωμα ήταν συχνότερο στο κεφάλι και τον λαιμό. Επιπλέον, αυτού του είδους τα τραύματα είχαν προκληθεί συνήθως από δεσποζόμενους σκύλους και όχι από αδέσποτα ζώα.
Στην πραγματικότητα, το δάγκωμα από αδέσποτους σκύλους ήταν πιο συχνό στους ενήλικες, ενώ στα παιδιά ήταν συχνότερα τα τραύματα από τους δεσποζόμενους. Ως αριθμός περιστατικών, όμως, οι επιθέσεις από αδέσποτους και δεσποζόμενους σκύλους ήταν εφάμιλλες.
Στην πλειονότητά τους οι ασθενείς εμφάνισαν ήπια κλινική εικόνα, καθώς έφεραν επιπόλαια τραύματα. Εν τούτοις, σε σχεδόν ένα στα δέκα περιστατικά (στο 9%) οι τραυματισμοί ήταν βαρύτεροι (9%). Μάλιστα το 5% των ασθενών χρειάσθηκε να νοσηλευθούν στο νοσοκομεία.
Τα νοσοκομεία που συμμετείχαν στην έρευνα αντιμετώπισαν κατά μέσο όρο 19 περιστατικά ετησίως (1 έως 123 περιστατικά ανά νοσοκομείο). Οι μονάδες πρωτοβάθμιας φροντίδας αντιμετώπισαν κατά μέσον όρο 14 περιστατικά (1 έως 116 ανά μονάδα).
«Η συνύπαρξη ανθρώπου και σκύλου αποτελεί μία μοναδική σχέση πίστης, συντροφιάς, φύλαξης. Οι σκύλοι μας προσφέρουν συντροφιά, ασφάλεια και αγάπη, και από πολλούς θεωρούνται μέλη της οικογένειας. Ωστόσο, όπως κάθε σχέση, έτσι κι αυτή κρύβει προκλήσεις που αφορούν την υγεία και την ασφάλειά μας», υπογραμμίζει ο ΕΟΔΥ.
