Η αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης στην Ελλάδα φαίνεται να μετατίθεται για το 2030, καθώς σύμφωνα με τα διαθέσιμα στοιχεία δεν συντρέχει άμεση ανάγκη παρέμβασης. Τα ισχύοντα όρια (62 έτη με 40 χρόνια ασφάλισης ή 67 έτη με 15ετία) επιτρέπουν στο σύστημα να ισορροπήσει χωρίς αλλαγές.
Ο επανέλεγχος της βιωσιμότητας του ασφαλιστικού συστήματος γίνεται κάθε τρία χρόνια, με τον προηγούμενο το 2024 να διατηρεί τα όρια ανέπαφα. Το επόμενο κρίσιμο έτος είναι το 2027, όπου θα πραγματοποιηθεί νέα αξιολόγηση.
Κύριοι παράγοντες που επηρεάζουν την απόφαση:
Σχέση ασφαλισμένων – συνταξιούχων: Η αναλογία παραμένει περίπου 1,65-1,7 προς 1, αρκετά χαμηλότερη από το ιδανικό 2 προς 1, αλλά επαρκής για σταθερότητα του συστήματος.
Δείκτης γήρανσης: Σχεδόν το 23% του πληθυσμού είναι άνω των 65 ετών. Ο δείκτης ηλικιωμένων προς ενεργό πληθυσμό αυξάνεται σταδιακά.
Δημογραφικό: Ο πληθυσμός αναμένεται να μειωθεί από 10,44 εκατ. το 2022 σε 7,78 εκατ. το 2070, με αύξηση του προσδόκιμου ζωής και του δείκτη εξάρτησης ηλικιωμένων.
Απασχόληση – ανεργία: Η μείωση της ανεργίας και η αύξηση της απασχόλησης ενισχύουν τα έσοδα από εισφορές.
Παραγωγικότητα και μισθοί: Η αύξηση των μισθών και η ανάπτυξη ενισχύουν τα έσοδα των ΟΚΑ, με προβλεπόμενα πλεονάσματα για 2025-2026 άνω των 2 δισ. ευρώ.
Η μεταρρύθμιση του 2015 και η επίδραση της πανδημίας έχουν διαμορφώσει ένα πιο σταθερό πλαίσιο, ενώ θετική επίδραση έχει η αύξηση της απασχόλησης και των μισθών.
Πολιτικός παράγοντας:
Το 2027, έτος προγραμματισμένου επανελέγχου, είναι και έτος εκλογών. Η μορφή της κυβέρνησης (αυτοδύναμη ή συνεργασίας) θα επηρεάσει τις αποφάσεις για τα όρια συνταξιοδότησης λόγω του κοινωνικού και πολιτικού κόστους.
Συμπέρασμα:
Η αύξηση των ορίων ηλικίας δεν αναμένεται πριν το 2030, ενώ οι δημογραφικοί και οικονομικοί δείκτες επιτρέπουν στο ασφαλιστικό σύστημα να παραμείνει ισορροπημένο χωρίς άμεσες παρεμβάσεις.
