Πρόκειται για τη γυναίκα που δολοφονήθηκε την 1η Απριλίου του 2024, έξω από το Α/Τ Αγίων Αναργύρων, αφού πρώτα οι αστυνομικοί της είχαν αρνηθεί οποιαδήποτε αρωγή. Ο πρώην σύντροφός της, την πλησίασε και τη μαχαίρωσε μπροστά στον φρουρό του τμήματος, ενώ εκείνος κοιτούσε.
Έναν χρόνο μετά το φονικό, ο δολοφόνος μιλά για πρώτη φορά αποκλειστικά στο MEGA, μέσα από τις ψυχιατρικές φυλακές Κορυδαλλού. Ο ίδιος εμφανίζεται μετανιωμένος, ενώ ισχυρίζεται ότι δεν θυμάται τίποτα από την ημέρα της δολοφονίας. Αντίθετα, θυμάται – όπως υποστηρίζει- τις καλές στιγμές που έζησαν μαζί και υποστηρίζει ότι το βράδυ της δολοφονίας είχε πιει και ήθελε να κάνει «κακό μόνο στον εαυτό του».
«Για εκείνη την ημέρα δεν θυμάμαι κάτι. Το μόνο που θυμάμαι είναι ότι ήμουν σπίτι έπινα και ήθελα να κάνω κακό στον εαυτό μου. Θέλω να ζητήσω συγγνώμη στον κόσμο. Στην οικογένειά μου, στην οικογενειά της από αυτούς που την ήξερα και από αυτούς που δεν πρόλαβαν να τη γνωρίσουν.
Πώς να είμαι. Όπως είμαι όλο αυτόν τον καιρό. Μετά από αυτό που έχει γίνει είμαι χάλια. Έχω μετανιώσει βέβαια, δεν ήθελα με τίποτα να γίνει. Είναι κάτι που δεν ήθελα να κάνω, δεν το είχα σχεδιάσει ποτέ, δεν είχα τέτοιες σκέψεις. Μόνο στον εαυτό μου ήθελα να κάνω κακό. Δεν ξέρω πώς το έκανα. Ένα χρόνο μετά και ακόμα σκέφτομαι πώς έγινε.
Κάθε βράδυ τη βλέπω στον ύπνο μου και κάθε πρωί συνειδητοποιώ τι έχει γίνει. Έχω πρόβλημα, δεν θυμάμαι τα πράγματα με τη σωστή χρονολογική σειρά, δεν τα θυμάμαι. Ότι έγραψα το γράμμα, ναι, μου το έχουν πει, το θυμάμαι.
Συγγνώμη θέλω να ζητήσω από όλους. Είχα προβλήματα, πήγαινα συνέχεια σε ψυχιατρείο. Η Κυριακή με βοηθούσε, ήταν πάντα δίπλα μου, όταν ήμασταν καλά, ήμασταν τέλεια. Μετά που ξαναϋποτροπίασα με βοηθούσε».
Ο δολοφόνος της Κυριακής δηλώνει πως θα ήθελε να μιλήσει με τη μητέρα της αλλά «θα ήταν δύσκολο τόσο για μένα όσο και για εκείνη», ενώ ούτε μια φορά στις δηλώσεις του δεν βάζει τον εαυτό του σε ενεργό ρόλο. Το έγκλημα στην αφήγησή του μοιάζει απλά να συνέβη, δίχως δράστη και θύμα.
«Λίγες επαφές είχαμε, με τη μητέρα της περισσότερο. Με τον πατέρα της δεν ήθελε να έχουμε επαφές. Της έλεγα και εγώ να πηγαίνουμε και μου έλεγε “όχι”». Δεν είχαν καλή σχέση από όταν ήταν μικρή. Όλους μου ο κόσμος ήταν η Κυριακή. Ήταν τα πάντα για μένα. Δουλεύαμε μαζί, η Κυριακή έλεγε ότι ήταν η καλύτερη περίοδος που ήμασταν μαζί.
Δεν με ενδιαφέρει τι θα γίνει από εδώ και πέρα, το μόνο που με ενδιέφερε, ήταν να μπορούσα να αλλάξω αυτό που έγινε. Από τη στιγμή που δεν μπορώ να το αλλάξω, δεν με ενδιαφέρει τίποτα άλλο. Θα ακολουθούσα την αγωγή μου, δεν θα έπινα ή θα έκανα κακό στον εαυτό μου. Οτιδήποτε για να μην πάθει κάτι κακό η Κυριακή. Θα ήθελα (σ.σ να μιλήσω με τη μητέρα της) αλλά είναι πολύ δύσκολο και για μένα και για εκείνη πιστεύω».
