Για τις τραγικές συνθήκες που επικρατούν στα δημόσια νοσοκομεία μίλησε ο αδερφός του Γιάννη Καλλιάνου, γιατρός καρδιολόγος ο ίδιος, αναφερόμενος στον θάνατο του πατέρα του στο «Αττικόν». Σχολιάζοντας, μάλιστα, την αδιαφορία που αντιμετώπισε ο Χρήστος Καλλιάνος υπερτόνισε: «Δεν υπάρχει Εθνικό Σύστημα Υγείας, Ας έρθουν να μου πουν ό,τι θέλουν ο πρωθυπουργός και ο υπουργός Υγείας!».
Ο αδερφός του βουλευτή της ΝΔ κατήγγειλε στην εκπομπή Tlive το απόγευμα της Πέμπτης ότι οι γιατροί δεν έκαναν ό,τι έπρεπε. Σε ερώτηση εάν ευθύνεται το ΕΣΥ ή αποκλειστικά οι γιατροί του νοσοκομείου ήταν καταπέλτης:
«Σε μια χώρα που έχουν εγκαταλειφθεί τα πάντα, σε μια χώρα που όλοι οι κοινωνικοί τομείς καταρρέουν, δεν υπάρχει τίποτε. Δεν είναι κράτος πρόνοιας αυτό. Σας έδωσα την απάντηση».
Να σημειωθεί ότι ο Χρήστος Καλλιάνος ζει και εργάζεται στην Κύπρο, από όπου και αντλεί την εμπειρία του για το πώς πρέπει να είναι οι υπηρεσίες στην δημόσια Υγεία.
Ο κ. Καλλιάνος αναφέρθηκε στον τρόπο θανάτου του πατέρα του: «Πέθανε αβοήθητος με το αίσθημα της πνιγμονής και της δύσπνοιας και αυτό το αίσθημα του επικείμενου θανάτου επί πέντε μέρες. Έγινε αδύναμη η καρδιά του και η διασωλήνωση έγινε για το θεαθήναι. Ο καθηγητής αρνιόταν τα πάντα. Ήταν πάρα πολύ αλαζόνας απέναντί μου, δεν με αντιμετώπισε σαν συνάδελφο. Ένιωθα ηλίθιος όταν του μιλούσα. Μπορεί τεχνικά να του έκανε τον ακρωτηριασμό αλλά μέχρι εκεί. Ξέρω πως δουλεύει το υποτιθέμενο σύστημα. Δεν δούλεψε τίποτα στον μπαμπά μου και δεν είναι ο πρώτος που φεύγει έτσι άδικα».
Παράλληλα, ο Χρήστος Καλλιάνος ανέφερε ότι ζήτησε τη νοσηλεία του πατέρα του σε ΜΑΦ, κάτι που του είπαν ότι δεν γίνεται. «Μόνο αν πεθάνει κάποιος στο διάδρομο και επανέλθει από ΚΑΡΠΑ μπαίνει σε ΜΑΦ. Υπάρχει ένα κακούργημα στη μέση. Ο μπαμπάς μου δεν είχε καρκίνο στα γεννητικά όργανα, όποιος συνέταξε την ανακοίνωση δεν είναι γιατρός, αυτά βγήκαν σαν υπεράμυνα της διοικήσεως», ανέφερε.
Ο ίδιος υποστηρίζει ότι «οι γιατροί δεν έκαναν ό,τι όφειλαν και ό,τι έπρεπε να κάνουν για να του δώσουν το μάξιμουμ των πιθανοτήτων. Αν γίνονταν οι διαγνώσεις πρώιμα, ο μπαμπάς μου μπορεί να ζούσε τώρα. Δεν έγινε όμως τίποτα από αυτά που έπρεπε να γίνουν. Ζούμε σε μια χώρα που έχουν καταλυθεί τα πάντα. Η αποσύνθεση και η κατάλυση κάθε μέρα γεωμετρικά αυξάνονται. Δεν είναι κράτος πρόνοιας αυτό να μπορέσει να υποστηρίξει ανθρώπους να ζήσουν».
