Η Λένα Δροσάκη μίλησε στην ΕΡΤ και την εκπομπή ΣΤΟΥΝΤΙΟ 4 για το σύζυγο της Αλέξανδρο Μπουρδούμη, τη δύσκολη εγκυμοσύνη της και για τη θέση της στη δίκη του Πέτρου Φιλιππίδη.
Για τη γνωριμία με το συζηγό της δήλωσε: «Τον Αλέξανδρο τον γνώρισα όταν έπαιζα στο Οριάν Εξπρές, στην παράσταση της Δανδουλάκη και είχα κοινό καμαρίνι με τον Άγγελο Μπούρα. Παίζαμε στην ίδια παράσταση και ήρθε ο Αλέξης να μας δει. Και μου λέει ο Άγγελος θέλεις να πάμε για ένα ποτό; Εκείνο το βράδυ ήταν λίγο περίεργο γιατί εγώ βαριόμουν και λίγο και ήμουνα και λίγο κουρασμένη. Το κλείσαμε όμως το μαγαζί, φύγαμε τελευταίοι. Αν μου το έλεγε για εκείνον, θα έλεγα θα γίνει ωραίο σίριαλ αυτό. Ένιωθα ότι είμαστε πολύ διαφορετικοί και ότι δεν έχουμε τίποτα κοινό».
«Είμαστε μια φορά σε ένα ταξίδι στο Ναύπλιο κρυφά. Τον παίρνει μια δημοσιογράφος και τον ακούω να λέει ”Δροσάκη; δεν την ξέρω καν” και εγώ ήμουν μέσα και έκανα μπάνιο. Στην αρχή ήταν σοκαριστικό να ακούς κάτι τέτοιο, ήθελα να βάλω τα κλάματα να θυμώσω, αλλά μετά έλεγα καλά κάνει»,ανέφερε η ηθοποιός.
Aναφέρθηκε, επίσης, και στη δύσκολη εγκυμοσύνη που πέρασε, σε βαθμό που κινδύνε η ζωή της αλλά και του παιδιού της. «Επειδή είχα μία πολύ δύσκολη εγκυμοσύνη, ο αρχικός μου φόβος ήταν να επιβιώσουμε και οι δύο. Κινδυνέψαμε. Γέννησα στον 8ο μήνα» δήλωσε.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Ρομπέρτα Μέτσολα: Ανακοινώνει μεταρρυθμίσεις μετά το σκάνδαλο διαφθοράς: «Θέλω να βεβαιωθώ ότι το κοινοβούλιο δεν είναι προς πώληση»
Αναφορικά για την παρουσία της στην δίκη του Πέτρου Φιλιππίδη και την ανάμειξη της σε αυτήν δήλωσε:
«Οι ενοχές είναι ένα πολύ μεγάλο θέμα γιατί νιώθεις ότι εσύ είσαι υπεύθυνος και ότι εσύ το προκάλεσες. Πρώτα από όλα λες ”γιατί δεν το λέω ρε παιδί μου αυτό; Μήπως φταίω;” Γενικά όταν είσαι ευάλωτος και δεν έχεις πού να σταθείς σε κάνει αυτομάτως υπεύθυνο. Έχω την αίσθηση ότι όλα μας επηρεάζουν και όταν είναι κάτι τόσο βαθύ και ουσιαστικό να σε επηρεάζει».
Για το προηγούμενο βραδυ πριν την κατάθεση της δήλωσε: «Δε θυμάμαι πως ήταν το προηγούμενο βράδυ πριν καταθέσω. Θυμάμαι μόνο όταν μου είπαν να καταθέσω στο δικαστήριο. Το θυμάμαι σαν έναν δρόμο μακρύ που δεν ήταν μακρύς. Ήταν πολύ μεγάλος, αλλά είχε φως. Είπα ότι πάμε προς την αλήθεια και αυτό έχει σημασία. Μετά την κατάθεση ανακατεύτηκαν πάρα πολλά συναισθήματα. Έχουν έρθει δηλαδή κι άλλα συναισθήματα στην επιφάνεια που δεν ήξερα ότι υπήρχαν. Ένας τεράστιος θυμός που δεν είχα ποτέ. Ότι φταίω ότι δεν μπορώ να κάνω αλλιώς, ένιωθα αδύναμη».
«Θέλω να αλλάξει όλο αυτό. Θέλω να μπορούμε να πηγαίνουμε στη δουλειά μας και να είμαστε ήρεμοι. Εντάσεις προφανώς θα υπάρχουν στη δουλειά, αλλά δεν μπορώ να λένε κάποιοι δεν μπορώ να σου φωνάξω γιατί μπορεί να παρεξηγηθούμε. Μπορώ να καταλάβω ποια είναι τα όρια. Πότε φλερτάρω, πότε δε σε φλερτάρω, πότε σου φωνάζω, πότε είναι προσωπικό, πότε σε μειώνω, πότε σε απειλώ. Ξέρουμε όλοι μας».
Κλείνοντας σημείωσε: «Θέλω να φανεί η αλήθεια και να νιώσω ότι αλλάζει κάτι γενικότερα, ότι δεν έμεινε σε μένα και στα κορίτσια. Να πάει λίγο παραπέρα, να δούμε σαν κοινωνία που είναι το πρόβλημα. Πριν το ανακοινώσω θυμάμαι μόνο που πήρα τη μητέρα μου και της λέω ”μαμά θα μιλήσω και μου λέει ”Να το κάνεις κορίτσι μου, είμαι μαζί σου”. Παίρνεις θέση και όταν παίρνεις θέση δέχεσαι και τις συνέπειες.
