Εν μέσω πανδημίας ουδείς μπορεί να λησμονήσει την περίπτωση του μακελάρη της “17Ν” Δημήτρη Κουφοντίνα που έκανε απεργία πείνας και κάθε μέρα είχαμε διαδηλώσεις και επεισόδια για...συμπαράσταση.
Τώρα πάμε σε μια άλλη περίπτωση, αυτή του Μαζιώτη. Ο φυλακισμένος τρομοκράτης του “Επαναστατικού Αγώνα” σε ένα...μανιφέστο του καταδικάζει τους πάντες και τα πάντα για μια άδεια που δεν του δόθηκε!
“Συμπληρώνω ήδη 8,5 χρόνια στη φυλακή για τη δράση της οργάνωσης Επαναστατικός Αγώνας. Έχω καταδικαστεί για όλες τις επιθέσεις της οργάνωσης σε 137 χρόνια συνολικά, από τα οποία ο νέος Π. Κ ορίζει ότι εκτιτέα είναι τα 20. Σύμφωνα με το ‘‘σωφρονιστικό’’ κώδικα, ακόμα και με τις τελευταίες τροποποιήσεις που έκανε η κυβέρνηση τον περασμένο Νοέμβριο όταν αύξησε τα όρια χορήγησης αδειών για τους καταδικασθέντες από 10 έτη ποινής και άνω –από το 1/5 της ποινής όπως ίσχυε μέχρι τότε, στα 3/10– δικαιούμαι της χορήγησης ολιγοήμερης άδειας αφού αντί για 6 χρόνια που χρειάζεται κάποιος που έχει 20 έτη κάθειρξη, έχω συμπληρώσει 8,5 χρόνια. Θα πρέπει να επισημάνω επίσης ότι έχω εκτίσει το μεγαλύτερο μέρος της ποινής μου μέχρι το όριο του να δικαιούμαι να αποφυλακιστώ με αναστολή υπό περιοριστικούς όρους στα 3/5 της ποινής όπως ορίζει ο νόμος εδώ και δεκαετίες. Όπως μάλιστα με έχει πληροφορήσει η ίδια η γραμματεία του Κ. Κ. Δομοκού όπου κρατούμαι, τους πρώτους μήνες του 2022 συμπληρώνω τα 3/5 της ποινής μου. Δηλαδή τα 12 χρόνια μικτά των 20 ετών κάθειρξης τα οποία θα περιλαμβάνουν τότε πάνω από 9 χρόνια παραμονής μου στις φυλακές συν 3 χρόνια ημέρες εργασίας ευεργετικού υπολογισμού στην έκτιση της ποινής μου” αναφέρει ο Νίκος Μαζιώτης.
Σύμφωνα με τον ίδιο παρά το γεγονός ότι πληροί όλες τις τυπικές προϋποθέσεις για τη χορήγηση τακτικής άδειας το συμβούλιο της φυλακής έχει ήδη απορρίψει 2 φορές το αίτημά του. Η αιτιολογία την πρώτη φορά ήταν η εκτίμηση ‘‘ότι υπάρχει κίνδυνος τελέσεως, κατά τη διάρκεια της αιτούμενης άδειας, νέων εγκλημάτων, ενώ συντρέχουν λόγοι που δικαιολογούν τη προσδοκία ότι υπάρχει κίνδυνος φυγής και κακής χρήσης της αιτούμενης άδειάς του’’. Ο ίδιος μιλάει για “αόριστες και αυθαίρετες υποθέσεις και εκτιμήσεις”, ενώ θεωρεί πως ο πραγματικός λόγος της απόρριψης της χορήγησης τακτικής άδειας είναι το γεγονός ότι “είμαι καταδικασμένος για ένοπλη επαναστατική δράση, για δράση αντάρτικου πόλης”.
Κατόπιν μετά από ένα κρεσέντο από επαναστατικές “κορώνες” τονίζει “πως δεν είναι μόνο το θέμα της άδειας. Είναι προφανής ο στόχος τους να με κρατήσουν φυλακισμένο όσο γίνεται περισσότερο, πάνω ακόμα και από το όριο αναστολής των 3/5 που ορίζει ο νόμος. Γιατί ποιο συμβούλιο θα χορηγήσει αναστολή σε έναν κρατούμενο όταν δεν έχει πάρει άδεια μέχρι το όριο αναστολής; Και η επίκληση της απόρριψης της αναστολής θα είναι η ίδια όπως και οι λόγοι απόρριψης της άδειας.”
Σχολιάζει τις αλλαγές στον σωφρονιστικό κώδικα, αλλά και τις υποθέσεις Κορκονέα και Χρυσής Αυγής, ενώ καταλήγει:
“Δεν έχουν τόσο πρόβλημα ούτε με τους μεγαλέμπορους ναρκωτικών (βλ. ΝΟΟR 1), ούτε με τους καταχραστές του δημοσίου χρήματος οι οποίοι προέρχονται από τη δική τους ελίτ, ούτε με τους βιαστές και με το οργανωμένο έγκλημα για το οποίο δεν υπάρχει δικογραφία που να μην εμπλέκονται εν αποστρατεία ή εν ενεργεία αστυνομικοί. Άλλωστε το οργανωμένο έγκλημα αντιγράφει τις μεθόδους τους, τις μεθόδους της πολιτικής και οικονομικής εξουσίας, της νόμιμης εξουσίας και του κεφαλαίου αφού έχουν τις ίδιες αξίες: το κέρδος, η επιχειρηματικότητα, οι επενδύσεις, η δύναμη. Όμως, η νόμιμη εξουσία αποδεικνύεται πιο ικανή και πιο αποτελεσματική να ληστεύει σε μεγαλύτερη κλίμακα το λαό και τους εργαζόμενους. Το μεγαλύτερο πρόβλημα της εξουσίας δεν είναι το οργανωμένο έγκλημα αλλά εμείς, οι επαναστάτες. Το μεγαλύτερο πρόβλημά τους είναι όσοι/όσες αγωνίζονται”
