Η λήξη του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου σήμανε την έναρξη του Ψυχρού Πολέμου, μεταξύ των νέων υπερδυνάμεων της εποχής. Οι ΗΠΑ και η Σοβιετική Ένωση ανταγωνίζονταν για παγκόσμια κυριαρχία, σπανίως σε ευθεία σύγκρουση (Κορέα, Βιετνάμ), όσο παρασκηνιακά. Αλληλοκατηγορίες, παροιμιώδεις συνεδριάσεις στην έδρα του ΟΗΕ, Κατασκοπία και ανταγωνισμός όπλων συνέθεταν το πνεύμα της περιόδου 1946-1991.
Μετά από περίπου τρείς δεκαετίες, τα φαντάσματα του Ψυχρού Πολέμου επέστρεψαν. Τη θέση της ΕΣΣΔ, έχει πάρει πλέον η Κίνα. Ο νέος Ψυχρός Πόλεμος έχει κορυφωθεί στο χρονικό διάστημα από την εμφάνιση του Covid. Απολύτως αναμενόμενο, καθώς πρέπει να δικαιολογηθούν οι ραγδαίες αλλαγές στην τάξη πραγμάτων.
Οι αλληλοκατηγορίες μεταξύ των δυο κρατών είναι καθημερινές και πλαισιώνονται από αμείλικτο εμπορικό πόλεμο, θυμίζοντας έντονα την περίοδο προ του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, όπου οι κραταιές αποικιακές δυνάμεις (Βρετανία, Γαλλία, Ολλανδία, Βέλγιο) αγωνίζονταν να περιχαρακώσουν τις ζώνες επιρροής τους έναντι στην ανερχόμενη, προσφάτως ενοποιημένη Γερμανία.
Η ρητορική σήμερα, τείνει να είναι σκληρότερη από πλευράς Τράμπ, προφανώς και λόγω των Προεδρικών Εκλογών της 3ης Νοεμβρίου. Ίσως και ένας από τους λόγους που θα του εξασφαλίσουν την επανεκλογή.
Η Κίνα βρίσκεται σταδιακά εκτός Δυτικών αγορών, με πιο πρόσφατο παράδειγμα τον αποκλεισμό της Huawei από τον κλάδο Τηλεπικοινωνιών και 5G της Βρετανίας. Η Παγκοσμιοποίηση και το laissez fare, laissez passer καθεστώς συρρικνώνονται, ενώ ο Προστατευτισμός παγιώνεται.
Αν η Ιστορία μπορεί να μας διδάξει κάτι, είναι ότι αντίστοιχες περίοδοι άκρατου ανταγωνισμού καταλήγουν σε πόλεμο ή σε οικονομική κατάρρευση ενός εκ των εμπλεκομένων. Μένει να δούμε ποια από τις δυο υπερδυνάμεις θα υποχωρήσει.
