Το αμερικανικό πολεμικό ναυτικό έχει στην διάθεσή του κάποια από τα πιο επικίνδυνα σκάφη, πάνω και κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας. Τα υποβρύχια είναι μονάδες κλειδιά για τον στόλο και διαθέτουν επίσης κύριο ρόλο στις ομάδες μάχης των αεροπλανοφόρων (carrier strike groups). Για αυτό και οι Ηνωμένες Πολιτείες ήθελαν εξαρχής τα πιο εξελιγμένα και αποδοτικά υποβρύχια που μπορούσε να χτίσει η στρατιωτική τους βιομηχανία.
Μία Γενική Εικόνα Των Υποβρυχίων Κλάσης Seawolf
Τα υποβρύχια κλάσης Seawolf είναι γρήγορα επιθετικά πυρηνικά υποβρύχια και διάδοχοι της κλάσης Los Angeles. Η παραγωγή τους ξεκίνησε το 1989 και τελείωσε το 2005. Το πρώτο υποβρύχιο ξεκίνησε να υπηρετεί το αμερικανικό πολεμικό ναυτικό το 1997 και μέχρι σήμερα έχουν χτιστεί τρία Seawolf. Και τα τρία παραμένουν ενεργά, αν και εξαρχής ήταν σχεδιασμένο να χτιστούν 29 μονάδες. Τα υπόλοιπα 26 ακυρώθηκαν, κυρίως εξαιτίας περιορισμένου προϋπολογισμού και λόγω του τέλους του Ψυχρού Πολέμου. Τα υποβρύχια κλάσης Seawolf δεν είναι και πολύ 'οικονομικά' αφού κάθε μονάδα κοστίζει σχεδόν 2.6 δισεκατομμύρια ευρώ (3 δις δολάρια) με το ποιο ακριβό της ίδιας κλάσης, το USS Jimmy Carter, να κοστίζει το εξωφρενικό ποσό των 3.06 δισεκατομμυρίων ευρώ (3.5 δις δολάρια).
Σε κάποιο σημείο, οι Ηνωμένες Πολιτείες αποφάσισαν ότι θα κατασκευάσουν 12 μονάδες με συνολικό κόστος τα 30 δισεκατομμύρια ευρώ (33.6 δις δολάρια), αλλά αυτή η απόφαση απορρίφθηκε σχεδόν αμέσως μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου. Το συγκεκριμένο υποβρύχιο (USS Jimmy Carter) είναι το πιο ακριβό αμερικανικό υποβρύχιο και το δεύτερο πιο ακριβό στον κόσμο, μετά το γαλλικό κλάσης Triomphant. Η λύση για το αμερικανικό πολεμικό ναυτικό βρέθηκε όταν προτάθηκαν τα υποβρύχια κλάσης Virginia: μία φθηνότερη και μικρότερη κλάση υποβρυχίων που κόστιζε λιγότερο και συνέχισε ότι ξεκινήσαν τα Seawolf.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Akula: Τα μεγαλύτερα υποβρύχια όλων των εποχών είναι ρωσικά- Το εσωτερικό του υποβρύχιου «γίγαντα» - Βίντεο
Οι δυνατότητες των υποβρυχίων Seawolf ήταν ειδικά σχεδιασμένες για υποθετικές συμπλοκές με τα αντίστοιχα σοβιετικά σκάφη. Τα υποβρύχια ήταν σχεδιασμένα να αμύνονται αλλά και να επιτίθενται τα σοβιετικά υποβρύχια κλάσης Akula και επίσης να αμύνονται εναντίον των υποβρύχιων βαλλιστικών πυραύλων κλάσης Typhoon. Τα Seawolf έχουν συνολική χωρητικότητα 50 UGM-109 Tomahawk κατευθυνόμενων πυραύλων cruise, οι οποίοι μπορούν να χρησιμοποιηθούν εναντίον στόχων ξηράς. Άλλα συστήματα όπως το σόναρ και τα ραντάρ είναι εξαιρετικά εξελιγμένα και ικανά να αποδώσουν 'παντός καιρού'. Όλα τα υποβρύχια παίρνουν ενέργεια από έναν S6W πυρηνικό αντιδραστήρα ικανό να παράξει 45.000 άλογα. Αν και ο αντιδραστήρας είναι πολύ ισχυρός, τα υποβρύχιά επιχειρούν αρκετά 'ήσυχα'.
Για Αυτόν Τον Λόγο Είναι Τα Πιο Επικίνδυνα Επιθετικά Υποβρύχια
Μπορεί να υπάρχουν μόνο τρία Seawolf υποβρύχια αλλά είναι σίγουρο πως είναι τα πιο θανατηφόρα του είδους τους. Όπως αναφέραμε νωρίτερα, οι αθόρυβες επιχειρήσεις τους τα βοηθάνε να περνούν απαρατήρητα από τα εχθρικά σόναρ και να εκτελούν stealth επιθέσεις στους αντίπαλους στόλους. Σε συνδυασμό με την υψηλή τους ταχύτητά, τα σκάφη αυτά είναι πολύ επικίνδυνα για κάθε πολεμικό ναυτικό. Ο βαρύς τους οπλισμός και οι εξελιγμένοι τους πύραυλοι μπορούν να προκαλέσουν ιδιαίτερα μεγάλη ζημιά σε εχθρικά πλοία, πριν καλά καλά προλάβουν να τα εντοπίσουν.
Τα υποβρύχια είναι πολύ επιτυχημένοι διάδοχοι της κλάσης Los Angeles. Μπορούν να κουβαλήσουν σχεδόν την διπλή χωρητικότητα πυραύλων σε σχέση με τους προκατόχους τους. Σκεφτείτε ότι ο μόνος λόγος που 'πάγωσε' η παραγωγή τους ήταν ο τρελά υψηλός προϋπολογισμός που απαιτούνταν. Αλλά ακόμη και έτσι, με μόνο τρία υποβρύχια, η κλάση Seawolf προηγείται στις συζητήσεις για τα πιο επικίνδυνα επιθετικά υποβρύχια που έπλευσαν ποτέ.
