Σύμφωνα με τον ίδιο “στις 15 Νοεμβρίου 2020, στην 37η μαύρη επέτειο της ανακήρυξης του ψευδοκράτους στην Κύπρο, ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν επισκέφθηκε την κατεχόμενη πόλη των Βαρωσίων κάνοντας μια συμβολική δήλωση, όπως αναφέρει το nationalpost.com.cy.
«Υπάρχουν δύο ξεχωριστοί λαοί, δύο ξεχωριστά δημοκρατικά συστήματα και δύο ξεχωριστά κράτη στην Κύπρο σήμερα», είχε δηλώσει ο Τούρκος πρόεδρος.
Τον περασμένο μήνα, επανέλαβε το ίδιο αίτημα. «Δεν υπάρχει πλέον ομοσπονδιακή λύση, αλλά λύση δύο κρατών», είπε ο Ερντογάν στους Τούρκους βουλευτές στις 10 Φεβρουαρίου 2021.
Όσον αφορά το διεθνές δίκαιο όμως, ο Ερντογάν κάνει λάθος. Αρκετές χώρες έχουν δημιουργήσει “πληρεξούσια κράτη. Από την αυτοκρατορική Ιαπωνία και την Νότια Αφρική μέχρι την Ρωσία με τις Λαϊκές Δημοκρατίες του Ντονένσκ και του Λουγκάνσκ, την Αμπχαζία και τη Νότια Οσετία στη Γεωργία, κανένας ηγέτης δεν πέτυχε πραγματική διεθνή αναγνώριση.
Αντ ‘αυτού, η διεθνής κοινότητα αναγνώρισε τους ηγέτες αυτών των χωρών, ως διεφθαρμένους, ρατσιστές ή δικτάτορες.
Ο Έρσιν Τάρταρ μπορεί να φαντάζεται τον εαυτό του ως πρόεδρο, αλλά ακόμη και οι Τούρκοι καταλαβαίνουν ότι δεν είναι διαφορετικός ιστορικά από τον Κουίσλινγκ ή τον Φιλιπ Πετέν της Γαλλίας.
Η πίεση του Ερντογάν για ένα κράτος-μαριονέτα, τα θεμέλια του οποίου θα βασίζονται σε εθνοτικές και θρησκευτικές διαφορές είναι μια ενδιαφέρουσα ιδέα, ειδικά όταν εφαρμοστεί στην ίδια την Τουρκία (Κούρδοι).
Υπήρξε μια μικρή ενδοκοινοτική βία στην Κύπρο πριν από το 1955, η οποία εξελίχθηκε στα γνωστά γεγονότα των Χριστουγέννων του 1963, τα οποία με την δράση της διεθνούς και άμεσης διαμεσολάβησης, μετρίασαν την κρίση, η οποία μια δεκαετία αργότερα κατέληξε σε εισβολή της Τουρκίας στο νησί.
Ενώ οι Τούρκοι προσπαθούσαν απεγνωσμένα να δικαιολογήσουν την εισβολή τους ως δήθεν απαραίτητη για να αποτρέψουν την ένωση, η κατάρρευση της Χούντας στην Ελλάδα τρεις ημέρες αργότερα αφαίρεσε οποιονδήποτε λόγο για την επίθεση της Τουρκίας.
Στην ίδια την Τουρκία όμως το χάος συνεχίζεται μέχρι σήμερα, ειδικά όταν ο Αμπντουλάχ Οτσαλάν ίδρυσε το Εργατικό Κόμμα Κουρδιστάν (PKK) το 1977.
Η εξέγερση του κουρδικού κινήματος στην Τουρκία έχει κοστίσει μέχρι σήμερα 40.000 ζωές.
Η κατάσταση έγινε πιο ασυμβίβαστη υπό την ηγεσία του Ερντογάν καθώς ο Τούρκος πρόεδρος μετέτρεψε την τουρκο-κουρδική σύγκρουση σε σεχταριστικό πόλεμο.
Ο Ερντογάν κήρυξε τζιχάντ εναντίον της κουρδικής κοινότητας, των Αλεβιτών, και των χριστιανών Γεζίντι στην Τουρκία, οι περισσότεροι από τους οποίους είναι επίσης Κούρδοι.
Τα τελευταία χρόνια, ο Ερντογάν έχει στρέψει το πυροβολικό, τα άρματα μάχης και όλα τα οπλικά συστήματα της Τουρκίας εναντίον των κουρδικών πόλεων (Nusaybin, Cizre και Sur).
Δορυφορικές εικόνες δείχνουν καταστροφές παρόμοιες με αυτές που έκανε ο συριακός στρατός στο Χαλέπι.
Σύμφωνα με όπλα αυτά, ίσως είναι καιρός η Κύπρος και άλλα κράτη να αναγνωρίσουν το Κουρδιστάν ως οντότητα με το Ντιγιαρμπακίρ ως πρωτεύουσα.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση μπορεί επίσης να ανοίξει γραφεία εκπροσώπησης και να δεχτεί κουρδικά διαβατήρια, όπως κάνουν ορισμένα ισλαμικά κράτη για την αποκαλούμενη Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση και το μετριοπαθές αραβικό μπλοκ ενδέχεται επίσης να εισαγάγουν ψηφίσματα στα Ηνωμένα Έθνη για την επιδίωξη μόνιμης, διεθνούς ειρηνευτικής δύναμης στην Τουρκία.
Το χρήμα δεν πρέπει να αποτελεί ζήτημα, η χρηματοδότηση μιας τέτοιας δύναμης θα μπορούσε να προέλθει από χρήματα που εξοικονομήθηκαν με τη διάλυση της Ειρηνευτικής Δύναμης των Ηνωμένων Εθνών στην Κύπρο.
Όσον αφορά την κουρδική οικονομία, θα πρέπει να απολαμβάνει το μερίδιό τους στα τέλη διαμετακόμισης από τον αγωγό Μπακού-Τσειχάν.
Οι Τούρκοι εθνικιστές ενδέχεται να αντιταχθούν σε όλα αυτά, αλλά πρέπει να παραπονεθούν στον Ερντογάν.
Αυτό θα είναι εύκολο για τον αρχηγό του Εθνικού Κινήματος (MHP) Devlet Bahçeli και τους πιο ένθερμους εθνικιστές της Τουρκίας, καθώς ο Ερντογάν παραμένει ο συνεργάτης τους στο συνασπισμό.
Είναι καιρός ο Ερντογάν και όλοι οι ρεβιζιονιστές, επεκτατικοί Τούρκοι πολιτικοί να ζήσουν από τις συνέπειες των πράξεών τους”, καταλήγει ο γνωστός Αμερικανός ειδικός.
Η Τουρκία είναι καταδικασμένη να ζήσει όλα όσα έχει προκαλέσει στην διεθνή κοινότητα, ενώ τονίζουμε ότι δεν έχει ιστορία όπως οποιαδήποτε κράτος, αλλά “ποινικό μητρώο”, με τόσες γενοκτονίες και καταστροφές που έχει διαπράξει.
