Γεγονός επαναλαμβανόμενο παύει να είναι τυχαίο λέει μια παροιμία. Για τρίτη συνεχόμενη χρονιά τις ημέρες του Δεκαπενταύγουστου καίγεται ξανά η πατρίδα μας, από την κλιματική αλλαγή, τους εμπρηστές και κυρίως από την αδιαφορία των κυβερνώντων.
Δεν υπάρχει στρατηγική διαχείρισης των πυρκαγιών 
και δεν έχει οργανωθεί έως σήμερα αποτελεσματικός Μηχανισμός Πολιτικής Προστασίας, έως τώρα από καταβολής ελληνικού κράτους.
Είμαστε εν έτει 2025, στο ίδιο έργο θεατές με τεράστιες πυρκαγιές που κατακαίνε παρθένα δάση, ελαιόδεντρα, οικίες, βιομηχανικές υποδομές, κτηνοτροφικές μονάδες, ζώα και σε ελάχιστες ευτυχώς περιπτώσεις, ανθρώπους (Κερατέα), αφήνοντας πίσω τους στάχτες, αποκαΐδια και κυρίως απόγνωση των Ελλήνων πολιτών.
Χωρίς ίχνος συνωμοσιολογίας για το κύμα των φωτιών εν μέσω πολλών μποφόρ που σαρώνουν την χώρα μας οι φωτιές έχουν κυρίως δύο αιτίες:
Α. Τυχαίο γεγονός (πτώση καλωδίου κολώνας, υποσταθμός , κεραυνός κά).
Β. Ανθρώπινη παρέμβαση (εμπρηστές, γεωργικές και άλλες εργασίες σε δασώδεις περιοχές).
Τώρα είχαμε συνδυασμό και των δύο περιπτώσεων, οι οποίες όμως μετά το ξέσπασμα μεγάλων πυρκαγιών στην Χίος, Πάτρα, Πρέβεζα, για παράδειγμα αυξήθηκαν οι περιπτώσεις εμπρησμού (υπήρξε καταγγελία του Δημάρχου Πρέβεζας).
Το αποτέλεσμα είναι μέχρι τώρα, διότι υπάρχει δυστυχώς συνέχεια, η καταστροφή οικιών και κόπων μιας ζωής, καμένα εργοστάσια, κτηνοτροφικές μονάδες, και χιλιάδες στρέμματα παρθένου δάσους και καλλιεργειών, ενώ επηρεάζεται και ο τουρισμός μας.
Η αντίδραση των μελών της πυροσβεστικής και της Πολεμικής Αεροπορίας (πυροσβεστικά αεροσκάφη) είναι πραγματικά ηρωική προς το παρόν, αλλά δεν γίνεται να καλύψουν τις μεγάλες κυβερνητικές αστοχίες και τα τραγικά λάθη πολλών ετών, τα οποία συνεχίζουν εν έτει 2025.
Δεν θρηνήσαμε θύματα και αυτό προς το παρόν, και αυτό είναι σημαντικό, αλλά οι καταστροφές από τις φωτιές σημαδεύουν κάθε χρόνο την ελληνική κοινωνία πλέον, σε υπερθετικό βαθμό.
Υπάρχουν πολίτες που έχασαν του κόπους μιας ζωής και πιθανόν δεν πρόκειται να συνέλθουν ποτέ από αυτό το τραύμα, ενώ και οι καμένες περιοχές δεν ξαναγίνονται εύκολα, ειδικά αν αποχαρακτηριστούν για την τοποθέτηση ανεμογεννητριών.
Η τεράστια καθυστέρηση στην οποία επιδόθηκαν όλες οι μεταπολιτευτικές κυβερνήσεις στην χώρα μας, για έναν χωροταξικό σχεδιασμό της ελληνικής γης, με ένα εθνικό κτηματολόγιο και σύγχρονους δασικούς χάρτες, η αθρόα νομιμοποίηση των αυθαιρέτων χρόνια τώρα, προκάλεσε αυτό το χάος που βλέπουμε κάθε χρόνο με την πρόκληση πυρκαγιών.
Οι φωτιές δεν καίνε μόνο την Ελλάδα, (Ιταλία, Ισπανία, Πορτογαλία) πλήττονται εξίσου, αλλά εκεί έχουμε άλλα δεδομένα και συστήματα, και κυρίως άλλη κουλτούρα.
Η πατρίδα μας καίγεται και στην θέση των δέντρων που μας γέμιζαν οξυγόνο, τώρα βλέπουμε σε ορισμένες περιοχές, ανεμογεννήτριες, ενώ στα χωράφια μας τοποθετούνται φωτοβολταϊκά, για γρήγορο και πολύ χρήμα.
Αυτό που ζούμε ως Ελλάδα κάθε Καλοκαίρι είναι τραγικό, εξοργιστικό, και κυρίως είναι αντεθνικό, αφού υπονομεύει το μέλλον των νέων της χώρας μας.
Τόσα εκατομμύρια δίνονται από κονδύλια της ΕΕ, σε λιγότερο χρήσιμους τομείς, και προγράμματα, και είναι πλέον επιτακτική και κυρίως εθνική ανάγκη ανασύστασης της ελληνικής υπαίθρου με κατεπείγον υπερκομματικό πρόγραμμα και σχέδιο.
Κύριος στόχος θα είναι η αναδάσωση της ελληνικής γης με κατάλληλα δέντρα, με κάθε τρόπο, κάθε ευρωπαϊκό κονδύλιο, με την συνδρομή της ελληνικής κοινωνίας, των Ενόπλων δυνάμεων και σωμάτων ασφαλείας, με ΜΚΟ, ακόμα και από τους ίδιους τους πολιτικούς, αλλιώς μέλλον δεν πρόκειται να υπάρξει.
