Γυρνώντας πίσω, στις αρχές του 2ου π.χ., ο Έλληνας στρατηγός Φιλοποίμην, πολιτικός της Αχαϊκής Συμπολιτείας, αντιλήφθηκε την προσπάθεια εμπλοκής του Ρωμαίου υπάτου Φλαμινίκου στα τότε ελληνικά ζητήματα, γεγονός που προμήνυε τους μπελάδες που επρόκειτο να μπλέξουν οι Έλληνες στην συνέχεια.
Θέλοντας λοιπόν να δει τι θα συμβεί με το μέλλον της Ελλάδος, ο Φιλοποίμην επισκέφθηκε το Μαντείο των Δελφών και ζήτησε από την Πυθία να του πει τι βλέπει για την κατάσταση στον ελληνικό χώρο.
Η Πυθία του έδωσε τον ιστορικό χρησμό που μετά από 22 αιώνες μοιάζει πιο επίκαιρος από ποτέ: “Ασκός κλυδωνιζόμενος μηδέποτε βυθιζόμενος”.
Αυτός ο χρησμός είναι η σημερινή κατάσταση που επικρατεί στην Ελλάδα του 2025, κατά την οποία, ενώ είμαστε στο ΝΑΤΟ και στην Ευρωπαϊκή Ένωση, πρέπει να προστατευτούμε μόνοι μας από την νεο-οθωμανική Τουρκία (υποτιθέμενο σύμμαχο), καθώς ετοιμαζόμαστε να δώσουμε τα κοιτάσματα υδρογονανθράκων στους Αμερικάνους και με τα όποια κέρδη να αγοράσουμε υποβρύχια και φρεγάτες για να αντιμετωπίσουμε τον κίνδυνο εξ Ανατολών.
Ο κίνδυνος έρχεται τώρα από την πρόταση των ΗΠΑ, για φόρουμ των κρατών της Ανατολικής Μεσογείου, για να ....συζητηθούν λένε οι " διαφορές στην χάραξη θαλασσίων ζωνών.
Ο κ. Μασάντ Μπούλος (πρώην επιχειρηματίας, ο οποίος υπηρετεί ως ανώτερος σύμβουλος του Ντόναλντ Τραμπ) φέρεται να έχει συνομιλήσει με εκπροσώπους της Ελλάδας, της Τουρκίας, της Λιβύης και της Αιγύπτου προκειμένου να ενθαρρύνει τις τέσσερις χώρες να επιλύσουν τις διαφορές τους.
Υπάρχει περίπτωση ένα στο εκατομμύριο να συμφωνήσουν οι Τούρκοι με βάση το διεθνές δίκαιο στο θέμα αυτό;
Καμία θα λέγαμε, και το σκηνικό είναι να κληθεί Ελλάδα (εν μέσω πιέσεων) να αποδεχθεί πράγματα που δεν πρέπει , και αυτό είναι σίγουρο.
Ελληνοτουρκικός διάλογος σε ουσιαστικές συζητήσεις για τα βασικά ζητήματα, δεν πρέπει να γίνει ( ήδη τον υλοποιούμε εδώ και δύο χρόνια), αφού οι Τούρκοι μόνο την Αθήνα δεν μας έχουν ζητήσει, όλα τα άλλα τα έχουν κάνει.
Chevron και η ExxonMobil, ετοιμάζουν μπίζνες στην περιοχή μας και για αυτό ο Τραμπ θέλει να " βαρέσει σιωπητήριο" σε ολόκληρη την Ανατολική Μεσόγειο, πιθανότατα εις βάρος των ελληνικών συμφερόντων για μία ακόμη φορά.
Η Ελλάδα παλεύει από το 2009 και καταφέρνει να σταθεί στα πόδια της, σαν ένας ασκός πάνω από τα φουρτουνιασμένα κύματα της θάλασσας, σε πείσμα “εχθρών και φίλων” που θέλουν να αρπάξουν ο καθένας από ένα κομμάτι της.
Η σημερινή γεωστρατηγική συγκυρία μας δείχνει ότι τίποτα δεν έχει αλλάξει από την εποχή των Ρωμαίων κατακτητών, και κάθε αδύνατος και άβουλος εκμηδενίζεται μπροστά στα συμφέροντα των αποκαλούμενων ανά εποχή μεγάλων δυνάμεων.
Η ένταξη μας ως χώρα σε θεσμούς όπως το ΝΑΤΟ το 1952, η ΕΕ το 1981, η ΟΝΕ το 2002, και οι συμμαχίες μας με χώρες με μεγάλη στρατιωτική ισχύ είναι ουσιαστικά κουρελόχαρτα, αφού μπροστά στον τουρκικό κίνδυνο, είμαστε εντελώς μόνοι μας, και έτσι ήταν πάντα άλλωστε.
Πολεμήσαμε το 1918 στην Μακεδονία, νικώντας τους Γερμανοβούλγαρους, δίνοντας την ευκαιρία στους συμμάχους να νικήσουν και να πάρουν την παράδοση των Γερμανών στον Α’ Παγκόσμιο πόλεμο.
Μόνοι μας πολεμήσαμε στα βουνά της Ηπείρου, τέτοιες ημέρες της ιταλική αυτοκρατορία του Μουσολίνι και νικήσαμε όταν όλοι μας είχαν ξεγραμμένους.
Μόνοι μας πολεμήσαμε την γερμανική εισβολή τον Απρίλιο του 1941, εναντίον επίλεκτης (το τονίζουμε αυτό) στρατιάς των ες ες στα οχυρά Μεταξά, και όχι μόνο αντέξαμε συνολικά 2 μήνες μέχρι την κατάληψη της Κρήτης, αλλά αλλάξαμε τον ρου της ιστορίας στον Β’ παγκόσμιο πόλεμο.
Μόνοι μας και δραματικά λιγότεροι πολεμήσαμε στην Κύπρο το 1974 τον Τούρκο εισβολέα, προκαλώντας τεράστιες απώλειες, οι οποίες ακόμα πονάνε τον τουρκικό στρατό.
Πάντα πάντοτε θα είμαστε μόνοι μας, για τον απλούστατο λόγο ότι κατέχουμε το πιο στρατηγικό κομμάτι γης όχι μόνο στην Ευρώπη, αλλά σε ολόκληρο τον πλανήτη, (όλοι και όλα από εδώ διέρχονται), και αυτό δεν μας το συγχωρούν “ φίλοι και εχθροί”.
Έτσι και τώρα που η Τουρκία παίζοντας τα δικά της γεωπολιτικά και οικονομικά παιχνίδια με τον Τραμπ, αναμένοντας να υφαρπάξει ελληνική ΑΟΖ, και κυριαρχικά δικαιώματα, μόνοι θα τους αντιμετωπίσουμε κατάματα όπως κάναμε πάντοτε.
Στο πολιτικό δίλημμα της περιόδου μας (ακούστηκε από χείλη ειδικών και πολιτικών): “θέλετε να κάνουμε πόλεμο με την Τουρκία;” η απάντηση θα πρέπει να είναι μία και μοναδική: "ναι αν απαιτηθεί θα κάνουμε πόλεμο με όποιον επιβουλεύεται ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα και έδαφος".
Για την ιστορία ο δικτάτορας Μεταξάς, όταν του τέθηκε το ίδιο ερώτημα την 28η Οκτωβρίου 1940 στις 03.00 μ.μ. στην οικία του, χωρίς να ρωτήσει κανέναν, και με απείρως μικρότερη ελληνική πολεμική μηχανή από την τρομερή σημερινή, απάντησε ήρεμα “ ώστε έχουμε πόλεμο”.
