Έγγραφο που δημοσιεύθηκε στην επιστημονική βιβλιογραφία τον Ιούλιο του 2019 είχε τον ανανεωμένο τίτλο "Εμπειρικές αποδείξεις της φθίνουσας παγκόσμιας ευπάθειας σε σχέση με τους κινδύνους που σχετίζονται με το κλίμα".
Tι είναι; Σε μια ελαφρώς λιγότερο απλή γλώσσα, οι συγγραφείς λένε: «Έχουμε ποσοτικοποιήσει τη δυναμική της κοινωνικοοικονομικής ευπάθειας σε σχέση με τους κινδύνους που σχετίζονται με το κλίμα, είναι εμφανής μια πτωτική τάση τόσο στην ανθρώπινη όσο και στην οικονομική ευπάθεια. Σχεδόν 5 φορές, αντίστοιχα, από το 1980 έως το 1989 έως το 2007-2016. Τα αποτελέσματα δείχνουν επίσης μια σαφή αρνητική σχέση μεταξύ της ευπάθειας και του πλούτου. "
Σε απλή γλώσσα, ο κόσμος καθίσταται λιγότερο ευάλωτος σε σχέση με τους κινδύνους που σχετίζονται με το κλίμα με την πάροδο του χρόνου, χάρη κυρίως στην οικονομική ανάπτυξη. Επομένως, ας μην αγκαλιάζουμε ελαφρά τη καρδία τις κλιματικές πολιτικές που καταστρέφουν την οικονομική ανάπτυξη με την εσφαλμένη πεποίθηση ότι θα μας κάνει κάπως λιγότερο ευάλωτους στις κλιματολογικές καταστροφές.
Οι συντάκτες συγκέντρωσαν στοιχεία από το 1980 έως το 2016 σχετικά με την παγκόσμια επίπτωση γενικών πλημμυρών, παράκτιων πλημμυρών, κινδύνων που σχετίζονται με το κρύο, καταιγίδων, ξηρασίας και ατυχημάτων που σχετίζονται με τον αέρα. Ο αριθμός των προσβεβλημένων ατόμων και η αξία των ζημιών, φυσικά, αυξήθηκαν, επειδή υπάρχουν περισσότεροι άνθρωποι και περισσότερα πράγματα στην πορεία των γεγονότων. Ωστόσο, στην εκ νέου εκδήλωση των ίδιων στοιχείων όσον αφορά τα ποσοστά (του πληθυσμού και του μεγέθους της οικονομίας), οι τάσεις είναι πολύ διαφορετικές. Συγκρίνοντας τη δεκαετία του 1980 με τη δεκαετία 2007-2016, ο κίνδυνος θνησιμότητας από όλες αυτές τις καταστροφές έπεσε περισσότερο από έξι φορές και τα ποσοστά οικονομικών ζημιών μειώθηκαν κατά πέντε φορές.
Αυτές είναι τεράστιες μειώσεις κατά οποιοδήποτε πρότυπο. Οι φτωχές χώρες είναι ακόμα πιο ευάλωτες στους κινδύνους για το κλίμα από ό, τι οι πλούσιες. Όμως, καθώς το χάσμα εισοδήματος συρρικνώνεται, έτσι και το κενό ευπάθειας. Έτσι, κάθε πολιτική που επιβραδύνει την οικονομική ανάπτυξη στις φτωχές χώρες στο όνομα της κλιματικής αλλαγής, όπως η απόφαση της Αφρικανικής Τράπεζας Ανάπτυξης να σταματήσει τη χρηματοδότηση μονάδων ηλεκτροπαραγωγής που χρησιμοποιούν ορυκτά καύσιμα, παρόλο που η Αφρική δεν λειτουργεί σοβαρά, θα κάνει τους πολίτες της ηπείρου πιο ευάλωτους σε κλιματικούς κινδύνους μακροπρόθεσμα.
