Ο Karl Kruszelnicki, συνεργάτης του Πανεπιστημίου του Σύδνεϋ της Αυστραλίας, είναι επιστήμονας ο οποίος μάλιστα ισχυρίζεται πως έχει λύσει το μυστήριο με το «Τρίγωνο των Βερμούδων». Έχει καταφέρει να εξακριβώσει, όπως μα λέει, ότι οι υπερφυσικές αιτίες δεν παίζουν ρόλο στην πολυετή εξαφάνιση αεροπλάνων και πλοίων, αλλά αυτές είναι πιθανό να οφείλονται σε κακές καιρικές συνθήκες αλλά και ανθρώπινα λάθη.
Το διαβόητο «Τρίγωνο» βρίσκεται μεταξύ του Μαϊάμι, του Πουέρτο Ρίκο και των Βερμούδων, και με τα χρόνια, πολλά αεροπλάνα και πλοία αναφέρθηκε ότι εξαφανίστηκαν εκεί, δίχως να αφήσουν ίχνη, σε μία έκταση που καλύπτει 700.000 χιλιόμετρα ωκεανού.
Ο Kruszelnicki πιστεύει ότι, επειδή το «Τρίγωνο των Βερμούδων» είναι ένα πολυσύχναστο τμήμα της θάλασσας (κοντά στις ΗΠΑ), οι εξαφανίσεις στην περιοχή δεν είναι τόσο ασυνήθιστες. Είχε πει μάλιστα στο news.com.au: «Είναι κοντά στον Ισημερινό, κοντά σε ένα πλούσιο μέρος του κόσμου, την Αμερική, επομένως έχετε πολλή «κίνηση». Σύμφωνα με τους Lloyd's του Λονδίνου και την αμερικανική ακτοφυλακή, ο αριθμός που χάνεται στο «Τρίγωνο των Βερμούδων» είναι ο ίδιος με οπουδήποτε στον κόσμο σε ποσοστιαία βάση».
Ο Kruszelnicki αναφέρθηκε επίσης στην πτήση 19, ίσως την πιο διάσημη από όλες τις εξαφανίσεις στο «Τρίγωνο των Βερμούδων». Η πτήση 19 αποτελούνταν από πέντε αεροπλάνα που απογειώθηκαν από το Φορτ Λόντερντεϊλ της Φλόριντα, στις 5 Δεκεμβρίου το 1945 με συνολικά 14 μέλη πληρώματος.
Τα βομβαρδιστικά TBM Avenger του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ εκτελούσαν μια δίωρη αποστολή ρουτίνας και εκπαίδευσης, αλλά η βάση τους, σύντομα έχασε την επαφή και με τα πέντε αεροπλάνα. Τα αεροσκάφη εξαφανίστηκαν, μαζί με όλα τα μέλη του πληρώματος και δεν βρέθηκαν ποτέ συντρίμμια.
Ένα υδροπλάνο PBM-Mariner που εστάλη για αποστολή έρευνας και διάσωσης για να βρει την Πτήση 19, εξαφανίστηκε κι αυτό επίσης όπως και τα 13 μέλη του πληρώματος που επέβαιναν σε αυτό.
Ο Kruszelnicki όμως επιμένει ότι η εξαφάνιση της πτήσης 19 ήταν πιθανότατα λόγω των 15 μέτρων κυμάτων που λυσσομανούσαν στον Ατλαντικό εκείνη την ημέρα, παρά τις αναφορές για «ιδανικές συνθήκες πτήσης». Επιπρόσθετα, σημείωσε πως ο Υπολοχαγός Τσαρλς Τέιλορ, ο αρχηγός της πτήσης 19, ήταν ο μόνος έμπειρος πιλότος, αν και αυτός είχε υποπέσει σε σφάλματα.
«Ο Υπολοχαγός Τέιλορ έφτασε με hangover στη βάση, πέταξε χωρίς ρολόι και είχε βεβαρημένο ιστορικό. Είχε χάσει το αεροπλάνο του δύο φορές πριν». Ο Kruszelnicki συνέχισε λέγοντας πως ο Taylor ήταν πεπεισμένος ότι το αεροπλάνο του έπρεπε να πετάξει ανατολικά. Ένας (κατώτερος από αυτόν) πιλότος όμως πρότεινε να στρίψουν δυτικά. Ο Τέιλορ απέρριψε τη δεύτερη γνώμη και η περίπολος συνέχισε ανατολικά, πιο μέσα στον Ατλαντικό.
Ο Kruszelnicki εξήγησε ότι αυτό το τμήμα του ωκεανού είναι ιδιαίτερα βαθύ, καθιστώντας την ανάκτηση των συντριμμιών πιο δύσκολη.
Όσο για το υδροπλάνο έρευνας και διάσωσης, ο Kruszelnicki είπε ότι φάνηκε να ανατινάζεται στον αέρα.
