ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΗΝΑ
Ἐποίησε, καθώς ἠθέλησεν ὁ Ἰησοῦς. Κατ’ ἀρχήν, ὅπως θεραπεύσει τήν ζήλια τῶνἸουδαίων πού ἀπέρριπταν τούς Ἐθνικούς καίστήν συνέχεια νά βοηθήσει τήνΧαναναία, ὥστενάφανερωθεῖἐνώπιον πάντων, ἡ μεγάλη της πίστηκαίὑπομονή. «…·, Ὦ γύναι, μεγάλη σου ἡ πίστις! Γενηθήτω σοιὡς θέλεις…»
«Ἡ θλῖψις, ὑπομονήν κατεργάζεται, ἡ δέὑπομονήδοκιμήν, ἡ δέ δοκιμή ἐλπίδα, ἡ δέἐλπίςοὐ καταισχύνει».Φρονοῦμε,ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,ὅτιοἱἀρετέςὁδηγοῦνπρόςτήνἐμπειρίατῆς δικαιοσύνης τοῦΘεοῦ. Ἀποκτᾶται διά τῶνἀρετῶν ἡ γνῶσιςτῆςἐμπιστοσύνηςστήνἀγαθή πρόνοια τοῦΧριστοῦ·παρέχεται ἐπίσης ἡ πρόσβαση καίἡ κοινωνία στήν Σοφία – τόνΛόγον· καί ἡ βεβαιότητα ὅτι «ὁ Θεός ἀγάπηἐστίν».
Δέχεται τότε ἡ ψυχή, ὁ νοῦς, ἡ καρδιά, ἄπλετητήνθείαν χάριν καί ἡ ταπείνωσιςτετελειωμένηἑλκύειἄνωθεντήν ταπεινοφροσύνη, πού εἶναικαίτόἔνδυματοῦ Θεανθρώπου. Ἰδού ἡ ὁμολογία- ἀπόδειξις: «Ἡ δέεἶπεν· Ναί, Κύριε, καί γάρ τάκυνάριαἐσθίειἀπότῶν ψιχίων τῶν πιπτόντων ἀπότῆς τραπέζης τῶν κυρίων αὐτῶν».
Συνεπῶς,ἁγία γερόντισσα, αὐτόςεἶναιὁ μόνος τρόπος νά «νικηθεῖ» ὁ Χριστός ἀπότόνἄνθρωπο. Ὁ Πλάστης ἀπότόπλάσμα Του, ὥστεστή συνέχεια νάὑπηρετεῖταιτό σχέδιο τοῦΘεοῦ,γιάτήνἐπιστροφήτῶνἀνθρώπωνστόν Παράδεισο διά τῆςμετανοίας. Ὑπῆρξεστίςἡμέρες μας, ἁγιορείτηςἱερομόναχος, ὁ ὁποῖος γνωρίζοντας συνασκητή του πού ζοῦσεἀμελῶςἐδῶστήγῆ,ἐπιθυμῶνταςνά βοηθήσειαὐτήντήν ψυχή,μετά τήν κοίμηση, σκέφτηκε νά τελέσει σαρανταλείτουργο.Στό τέλος τοῦ σαρανταλείτουργου, μυστικά τόν πληροφόρησε ὁ Θεός ὅτιδέν πρόκειται νάεἰσακουστεῖ ἡ προσευχή του, γιάτόν συγκεκριμένο κεκοιμημένο. Ὁ Ἅγιοςαὐτός γέροντας, σιωπηλά, ἄρχισετήνἑπομένη, δεύτερο σαρανταλείτουργο. Ἔλαβεὅμωςκαί πάλι τήνἴδιαἀπάντηση- ἀπόρριψη. Ὁ παππούς δένἀπογοητεύτηκε· συνέχισε καί τρίτο καί τέταρτο σαρανταλείτουργο μέτόνἴδιοζῆλο, ἀλλάκαίτόἴδιοἀποτέλεσμα.
Ἐν τούτοις ὁ ἅγιος ἀσκητής δέν πτοήθηκε· ἔχοντας πλήρη πεποίθηση στήν πρόνοια καίστήνἀγάπητοῦΧριστοῦκαίΘεοῦ, ἑτοιμάστηκεμε τή ζέση τῆςΧάριτος, γιά τό ἑπόμενο σαρανταλείτουργο. Ὅταν κι αὐτό τελείωνε, δέχεται
θεία ἀποκάλυψη: «Δέν σέ ἀντέχω ἄλλο· ἄς γίνει τό θέλημά Σου». Ὁ παππούς ξέσπασε σέ κλάμα παρηγορητικό· οὔτως ἤ ἄλλωςτά δάκρυα ἀποτελοῦσαντήν καθημερινή πνευματική του τροφή, στό ταπεινό καίἀπέριττοἀσκητήριο, πού ἔτρεχαν ἀσταμάτητα μέρα νύχτα ὑπέρτοῦ σύμπαντος κόσμου.Αὐτόςεἶναι πούδίδαξε στά πνευματικά του παιδιά,ἐφ’ ὅρουζωῆς,τήν νοερά καρδιακή προσευχή, τήν ἀπόλυτη ἐμπιστοσύνηστήν πρόνοια τοῦΘεοῦκαίστά σπλάχνα οἰκτιρμῶντοῦΣωτῆρος Μεγάλου ΘεοῦἸησοῦΧριστοῦ. Τόνιζε ἐπίσηςμέ νόημα, ὅτι ἡ ἐργασίατῶνἐντολῶν, μέὑπομονήεἰς τέλος, δέν διαφεύγει τῆςπροσοχῆςτῆς θείας Μεγαλειότητος καίτοῦ ἀφάτου ἐλέουςτοῦ Θεανθρώπου.
Φρονοῦμεσεβαστή γερόντισσα, ὅτι ἡ Χαναναία,ὅπωςἀκούσαμε σήμερα στόΕὐαγγέλιο, ἔχειἐμπνεύσειἀμέτρητουςσυνδούλους, ἄντρεςκαίγυναῖκες κάθε ἐποχῆς. Γιάτοῦ λόγου τόἀληθές,σᾶς μεταφέρω μέἀκρίβειατό παρακάτω ἅγιο περιστατικό: «Μία ἡμέρα ὁ γέροντας ἍγιοςΠορφύριος, εὑρίσκετοἔξωἀπότό κελί του στήν ἱερά μονή Μεταμορφώσεως στόΜήλεσικαί γύρω του ἀρκετοί χριστιανοί. Κάποια στιγμή τόν πλησιάζει μία γυναῖκα· φαινόταν πονεμένη· τόν ρωτάει:«Εἶσαι ὁ πατήρ Πορφύριος;».Ἐκεῖνος, μέ τήν γλυκύτητα καί τήν ἡρεμία πού τόν διέκρινε,μέ ἀγάπη θεϊκή καρδιακή τῆςἀπάντησε θετικά· ΝΑΙ. Τότε ἡ πονεμένη αὐτήγυναῖκα, πέφτει κυριολεκτικά μπροστά στά πόδια τουκαίμέλυγμούς δυνατάτοῦ λέει μέ πόνο:«Δένθά σέ ἀφήσωἄνδέν κάνεις καλά τό παιδί μου»·οἱ σπαρακτικές κραυγές αὐτῆςτῆς μάνας ἔφεραντόἴδιοἀποτέλεσμα πού πρίν δύο χιλιάδες χρόνια, συνέβη μέτήνΧαναναία.
Ὁ παππούλης μας, παρ’ ὅτι βρέθηκε σέ δύσκολη θέση· δένἄντεξε μπροστά στόνἀνθρώπινο πόνο καίτά δάκρυα αὐτῆς τῆς γυναῖκας· καί ἁπλά μέ ἀπόλυτη βεβαιότητα τῆς λέει: «Σήκω, πήγαινε, τό παιδί σου εἶναι καλά ».Καί ἰάθητό παιδί ἀπότῆςὥραςἐκείνης.
Σεβαστή γερόντισσα, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ὁ Κύριος καί Θεός Ἰησοῦς, ἀκούσαμε σήμερα στόΕὐαγγέλιο, θεράπευσε ἀπότό δαιμόνιο, τήν θυγατέρα τῆςΧαναναίας, βραβεύοντας τήν πίστη, τήνὑπομονή, τήν ταπείνωσητῆς γυναικός.Ἐν τούτοις, σαφῶςπροεφήτευσεἐνώπιοντῶνμαθητῶν Του καίεἶπε: «Ὅσαθαυμαστά σημεῖα κάνει Ἐκεῖνος, ἐνώπιοντῶνἀνθρώπωνκαίαὐτοίθάμποροῦννάποιοῦνστό μέλλον ἐντῷὀνόματί Τουκαίἀκόμη περισσότερα».
Χρειαζόμαστε λοιπόνἀδελφοί,ἰσχυρότερηἀπόδειξηὅτανἐνώπιόν μας,ἔχουμετήνἐκπλήρωσηαὐτῆςτῆς προφητείας, δύο χιλιάδες καί πλέον χρόνια,μέτά θαύματα πούἀκριβῶςἐπιτελοῦνοἱἍγιοιτῆςὈρθοδόξουἘκκλησίας; Δηλαδή, ὅτι ὁ Χριστός εἶναι ὁ Ἀληθινός Θεός, ὁΑὐτός, χθές, σήμερον καίεἰςτούς αἰῶνας; Ἄς σιωπήσουν λοιπόν καίἄςἐντραποῦνοἱ πολέμιοι τῆςὈρθοδόξου πίστεως καίτῆςὈρθοδόξου παραδόσεως. Ὁ Σωτῆρας Χριστός εἶναι ἡὉδός, ἡἈλήθειακαί ἡ Ζωή,τόΦῶς πού φωτίζει· ἡ αἰώνιαἀπάντησηστή σημερινή τραγικότητα τοῦ κόσμου.
Εὐχόμαστεἀδελφοί, ὅλοινά καταλάβουμε, νάἀντιληφθοῦμετήν κρισιμότητα τῶνκαιρῶνγιάνά πάψουνἐπιτέλουςοἱ πόλεμοι καί ὁ ἀλληλοσπαραγμόςἀνάμεσαστούςἀνθρώπους.ΣτόνἸησοῦν, τόνΜεσσίανκαίΜόνονκαίΜοναδικόνἈληθινόν Θεόν, ἡ Δόξα, ἡ Βασιλεία, ἡ Δύναμις, σύντῷ Πατρί καίτῷἉγίῳ Πνεύματι,εἰς τούς αἰῶνας. Ἀμήν.
