Αν ο καθένας μας αναλογισθεί τη δική του προσωπική ιστορία σε σχέση με το Θεό, θα διαπιστώσει, ότι δεν είναι τίποτε άλλο παρά μία συνεχής αλυσίδα δικών μας προκλήσεων έναντι του Θεού και συγκατάβαση του Θεού προς εμάς. Κατ’ αρχάς η μακροχρόνια αναμονή Του για την επιστροφή μας στον οίκο του πατρός. Πόσοι από μας αλήθεια, στην νεανική μας ηλικία δεν παρεκκλίναμε από το δρόμο του Θεού και περιπλανηθήκαμε εδώ κι εκεί ακολουθώντας το πνεύμα της εποχής ή παρασυρμένοι από τις αδυναμίες μας. Αλλά και πόσες προσκλήσεις δεν προσέξαμε είτε τις περιφρονήσαμε ή και τις χλευάσαμε ακόμη. Και όταν κάποια οριακή στιγμή της ζωής μας καταδεχθήκαμε να προσέξουμε τις σωτήριες προσκλήσεις Του Θεού και πήραμε την απόφαση να επανέλθουμε στη μάνδρα της Εκκλησίας, μήπως μείναμε σταθεροί στην απόφασή μας; Πόσα παραστρατήματα έχουμε χρεωθεί από τότε; Όμως ο Θεός κάθε φορά καταδέχεται να ψηλαφούμε την άφατη μακροθυμία Του.
Πρωτοπρεσβύτερος Γερασιμάγγελος Στανίτσας
