"δραμὼν ἐπέπεσεν ἐπὶ τὸντράχηλον αὐτοῦ καὶ κατεφίλησεν αὐτόν"
Με τη σημερινήν Ευαγγελικήν περικοπήν της παραβολής του ασώτου υιού ανοίγονται μπροστά μας πάμπολα θέματα. Τόσα που μελετώντας την παραβολήν είναι πολύ δύσκολον να προχωρήσουμε στην εκλογή ενός εξ' αυτών.
Η παραβολή παριστάνει το δράμα του ανθρώπου και τας διαθέσεις του Θεού απέναντί του. Ας αφήσουμε λοιπόν, την, πράγματι, θείαν παραβολήν , η οποία από μόνη της αρκεί, να μας δείξει την θεότητα του Ιησού. Και τούτο διότι βλέπουμε το δράμα της ψυχής του ανθρώπου και την αισίαν έκβασιν χάρις στην απέραντη καλοσύνη του Θεού Πατέρα.
Ας τονίσουμε μια πτυχή με την συνάντηση πατέρα και υιού κατά την επιστροφήν από τον δρόμον της ασωτίας. Αυτή η πτυχή θα μας αποκαλύψει την καρδιά του πατέρα. Την αμέτρητη αγάπη για το παιδί του. Τηρουμένων των αναλογιών στο πρόσωπον του Ουράνιου Πατέρα της παραβολής βλέπωμε τον πατέρα μας. Πολλές φορές ο πατέρας παρουσιάζεται αδύνατος, γιατί τον συντρίβει η μεγάλη αγάπη προς τα παιδιά του. Αυτή την καρδιά, την πατρική καρδιά, με ιερόν δέος θα προσπαθήσουμε να πλησιάσουμε και να εξετάσουμε. Ανάμεσα στους πάμπολους τίτλους που αρμόζουν στο ιερόν πρόσωπον του πατέρα, είναι και ο τίτλος του αγωνιστή. Διότι όντως είναι αγωνιστής. Σκεφθείτε λίγο τον πατέρα που καθημερινά βγαίνει από το σπίτι προς αναζήτησιν του επιουσίου άρτου της οικογένειάς του. Δεν είναι εύκολο να δει κάποιος και να απαριθμήσει τους αγώνες που δίνει για να φέρει στο σπίτι τα απαραίτητα για την συντήρησιν των παιδιών του. Και πολλές φορές επιστρέφει στο σπίτι πικραμένος, διότι η κοινωνία του αρνήθηκε τα μέσα για να φέρει τη χαρά στην οικογένειά του. Φέρτε λίγο μπροστά στα μάτια την εικόνα, αναπολήσατε πώς κτυπά την πόρτα και πώς τα παιδιά γεμάτα χαρά και με γέλια σηκώνουν τα ματάκια τους και βιάζονται πιο πρώτο θα πει τα αιτήματά του. Και εκείνος ανταποκρίνεται και τους χαμογελά. Ξεχνά τις δυσκολίες της ημέρας, κρύβει καλά τις όποιες στενοχώριες του. Δεν υπολογίζει την κούρασή του, διότι κάτω από τη στέγη του σπιτιού του, φτωχική ή όχι, ξεκουράζεται βλέποντας την μητέρα των παιδιών του και τα παιδιά του ευτυχισμένα. Και αυτός απολαμβάνει τη χαρά τους. Και αν ακόμη τον πληγώσουν, η πατρική καρδιά δεν μένει ασυγκίνητη. Η παραβολή έχει ένα πολύ λεπτό σημείο, που αποκαλύπτει χαρακτηριστικότατα την νοσταλγίαν της επιστροφής του παραστρατημένου παιδιού.
Κάποτε με δάκρυα στα μάτια παρακολουθούσε το παιδί του που έφευγε. Και όταν, όμως απεμακρύνθη δεν έπαυσε να κοιτά τον ίδιο δρόμο, με την ελπίδα ότι τα κουρασμένα γεροντικά μάτια του θα διέκριναν "Ἔτι δὲ αὐτοῦ μακρὰν ἀπέχοντος" τον μετανιωμένο υιόν του να επιστρέφη. Και προσθέτει η παραβολή "εἴδεν αὐτὸν ὁ πατὴρ αὐτοῦ, καὶ ἐσπλαγχνίσθη, καὶ δραμὼν ἐπέπεσεν ἐπὶ τὸν τράχηλον αὐτοῦ, καὶ κατεφίλησεν αυτόν". Ποιος άραγε θα μπορούσε να αποδώσει τη συγκλονιστική αυτή στιγμή και να ερμηνεύσει τα ασύλληπτα αυτά συναισθήματα! Ποιος πιστεύει ότι η καρδιά του πατέρα δεν είναι εκδηλωτική και στερείται τρυφερότητας και στοργής; Γνωρίσαμε πολλούς πατέρες, οι οποίοι μιλούν με πόνο ψυχής για τα άσωτα παιδιά τους, να αγωνιούν για τα κορίτσια του μήπως κακόπεσαν και βρίσκονται στο πλευρό σκληρών συζύγων. Το πατρικό μάτι παρακολουθεί τα παιδιά του ακόμη και αν βρίσκονται μακρυά. Τα σκέπτεται διαρκώς, συμμερίζεται τις θλίψεις τους και συμμετέχει ολοψύχως στη χαρά τους. Η καρδιά του πατέρα κτυπά όσο ζει για τα παιδιά του. Κι όταν ακόμη κλείσει τα μάτια του και φύγει απ αυτόν τον κόσμον, η ψυχή του ζει ανάμεσα στα αγαπημένα του πρόσωπα. Κι όμως αυτός ο αφανής ήρωας των κόπων και των μόχθων είναι αδικημένος. Τον θεωρούν μόνον ως χρηματοδότη και υποχρεωμένον να κουβαλά. Ο καλός πατέρας είναι ο "καλός κουβαλητής" λέει ο κόσμος. Πόσο υποτιμούμε τη θέση του μέσα στην οικογένεια. Ο πατέρας είναι, όχι μόνον το υλικόν, αλλά και το ηθικόν στήριγμα του σπιτιού. Ο πατέρας αποτελεί την σπονδυλική στήλη της οικογένειας. Δεν είναι παθητική η θέση του. Θα πρέπει όμως και ο ίδιος να σεβαστεί την ιδιότητά του. Να φέρη επαξίως τον τίτλο του πατέρα, να μην τον εκθέτη απερισκέπτως. Θα επιβληθεί και με τα προσόντα του και τα χαρίσματά του, τα οποία θα πρέπει να τον κοσμούν για να είναι πλήρης ως πατέρας. Δεν θα πρέπει να ξεχνά ότι ο τίτλος τον οποίον φέρει γεννά σε αυτόν σοβαρές υποχρεώσεις. Τιμή, λοιπόν, στον πατέρα τον σωστό, τον αληθινό πατέρα, διότι είναι ο γενναίος αγωνιστής. Ο ήρωας που θυσιάζεται χωρίς να περιμένει τιμές και δόξα, είναι ο στύλος που υποβαστάζει την οικογενειακήν στέγην.
Ο φυσικός και ηθικός προστάτης της συζύγου και των παιδιών του.
Ο Θεός, εις την παραβολήν του ασώτου, είναι ο πατέρας. Ο Πατέρας με τα αισθήματα αγάπης, στοργής και μέριμνας για τον άνθρωπον. Και πώς νοείται αυτός ο ουράνιος Πατέρας; Ωκεανός αγάπης! Αυτή η αγάπη που είχε ο πατέρας, αυτή λείπει από τους ανθρώπους και αυτό είναι το μόνο που μπορεί να σώση τον άνθρωπο. Ας αγωνισθούμε να την αποκτήσουμε και ας αποδώσουμε χριστιανοί μου, την πρέπουσα τιμή στον πατέρα.
Παραβολή του Ασώτου Υιού
Κήρυγμα Πρωτ. Παναγιώτη Δ. Ρούβαλη
