Θυμάμαι πριν μερικά χρόνια σε ένα μαγειρείο που πήγα να γευματίσω, δίπλα μου καθόταν ένας ηλικιωμένος αξιοπρεπής κύριος.
Ξαφνιασμένος τότε μου είπε: Μπράβο παιδί μου που κανείς τον Σταυρό σου πριν από το φαγητό! Όλοι πρέπει να τον κάνουμε, αλλά έτσι που καταντήσαμε ούτε αυτό δεν κάνουμε!
Πιάσαμε την κουβέντα και διαπίστωσα πως ήταν ένας πολύ γλυκός άνθρωπος, πονεμένος, από εκείνους που οι εχθροί του Ελληνισμού ξερίζωσαν με βία από την Κωνσταντινούπολη το 1964.
Τον πλημμύρισε τότε μια γλυκιά νοσταλγία, για τη Βασιλίδα των Πόλεων και μου ξεδίπλωσε τις ανεπανάληπτες ομορφιές της.
- Δούλεψα σκληρά στην Ελλάδα, ξεκινώντας από το μηδέν έκανα οικογένεια, αλλά πάντοτε θυμάμαι με συγκίνηση την επίγεια πατρίδα μου, είπε.
Τον ρώτησα τότε αν επισκέφτηκε τα τελευταία χρόνια την Πόλη και ο γλυκός μου κύριος κατένευσε. Το σπίτι μας δυστυχώς γκρεμίστηκε γιατί εκεί ανοίχτηκε μια μεγάλη λεωφόρος, αλλά το μαγαζί μας, ένα μεγάλο αλλαντοπωλείο στο κέντρο της Κωνσταντινούπολης ζει και βασιλεύει, είπε.
Πολύ ωραία, τόνισα. Σύντομα αυτά που σας ανήκουν θα επιστραφούν σε εσάς και τα παιδιά σας! Σηκώθηκε τότε όρθιος, με θολωμένα μάτια, ραγισμένος από συγκίνηση, είπε. Εσύ κάτι γνωρίζεις, κάποιος σε έστειλε σε εμένα! Λες ο Θεός να μου δώσει τέτοια χαρά;
Αυτά είναι λόγια του Αγίου Πατροκοσμά και του Αγίου Παϊσίου των Αγίων της Ρωμιοσύνης που είναι σκεύη εκλογής και μίλησαν με τη φώτιση του Αγίου Πνεύματος και προφήτεψαν. Κάνε λίγη υπομονή του είπα, προετοιμάσου, προετοίμασε και τα παιδιά σου...δεν αργεί η ώρα που αυτά θα γίνουν.
Κάναμε το Σταυρό μας χαιρετηθήκαμε εγκάρδια, αφού είχαμε τελειώσει το φαγητό μας και τράβηξε ο καθένας το δρόμο του.
Α.Δ.
