…Με την αποθέωση του καταναλωτισμού και της «κοινωνίας της αφθονίας» εξοστρακίστηκε το πνεύμα της αυτάρκειας και καλλιεργήθηκε το πάθος της πλεονεξίας.
Ο άνθρωπος έπαυσε να επιθυμεί όσα χρειάζεται και πίστεψε ότι χρειάζεται όσα επιθυμεί. Και επειδή η ανθρώπινη επιθυμία είναι ακόρεστη και επιπλέον υποδαυλίζεται διαρκώς από τις κερδοσκοπικές διαφημίσεις και τους κοινωνικούς ανταγωνισμούς, η «κοινωνία της αφθονίας» – που κατά λέξη σημαίνει «κοινωνία χωρίς φθόνο» – μεταλλάσεται νομοτελειακά σε «κοινωνία του φθόνου», ενώ ο φθόνος καθίσταται ταυτόχρονα μοχλός κοινωνικής διακρίσεως και αναδείξεως.
Η αυτάρκεια που προβάλλεται από τους Πατέρες της Εκκλησίας ειρηνεύει τον άνθρωπο που ικανοποιεί τις βασικές του ανάγκες και δημιουργεί πραγματικής αφθονίας. Το πνεύμα αυτό διατηρεί ειρηνικές τις διαπροσωπικές και κοινωνικές σχέσεις των ανθρώπων. Αντιθέτως το πνεύμα της «κοινωνίας της αφθονίας» τις υποσκάπτει, γιατί καλλιεργεί στον άνθρωπο τον φθόνο για την στέρηση πραγμάτων που έχουν οι άλλοι, έστω και αν αυτά είναι περιττά και ανταποκρίνονται μόνο σε πλασματικές ή φανταστικές ανάγκες τους.
Αλλά και η πραγματική οικονομία που συνδέεται με την παραγωγή και την εργασία έχει περιθωριοποιηθεί και επισκιασθεί από την χρηματοοικονομία, την λεγόμενη δημιουργική λογιστική και το πλαστικό χρήμα.
Στην παγίδα των δανεισμών, που στήθηκε με την «κοινωνία της αφθονίας», εξωθήθηκαν και παγιδεύτηκαν κατά την τελευταία περίοδο από κερδοσκόπους και κερδοσκοπικούς οργανισμούς αμέτρητοι ιδιώτες. Αλλά και ολόκληρες κυβερνήσεις, εμπνεόμενες είτε από πνεύμα τυχοδιωκτικού καπιταλισμού είτε από πνεύμα καιροσκοπικού σοσιαλισμού, παρέσυραν τις χώρες τους, με χαρακτηριστικό εκπρόσωπο την Ελλάδα, σε οικονομική χρεωκοπία.
Τελικά η παγκοσμιοποίηση της εποχής μας όχι μόνο δεν συνέβαλε στην ανοικοδόμηση μιας πανανθρώπινης κοινωνίας, αλλά και συνετέλεσε στον ευρύτερο κατακερματισμό και την βαθύτερη αλλοτρίωσή της, γιατί προσέβαλε τον πυρήνα της, το ανθρώπινο πρόσωπο. Όταν αφανίζεται το πρόσωπο, αφανίζεται η οικογένεια, αφανίζεται η κοινωνία και μαζί της κάθε ηθική και κοινωνική αξία. Όλα γίνονται απρόσωπα, αυτόνομα και ανεύθυνα…
από το βιβλίο: «Καινοτομία και παράδοση» – Γεωργίου Ι. Μαντζαρίδη (Ι.Μ. Βατοπαιδίου – Άγιον Όρος)
ixnk.gr
