Η Αγία Άναστασία η Πατρικία (Anastasia Patricia, fl. 576) ήταν βυζαντινή αυλικός και αργότερα άγια. Ήταν κυρία επί των τιμών στην βυζαντινή αυτοκράτειρα Θεοδώρα. Ο Ιουστινιανός ‘Α, ο σύζυγος της Θεοδώρα, μπορεί να την έχει διώξει, καθώς η Θεοδώρα την ζήλευε. Η Αναστασία, για να αποφύγει τα προβλήματα, έφυγε για την Αλεξάνδρεια στην Αίγυπτο. Έφτασε σε ένα μέρος που ονομάζεται Πέμπτον, κοντά στην Αλεξάνδρεια, όπου ίδρυσε ένα μοναστήρι που αργότερα πήρε το όνομά της. Έζησε με μοναστική πειθαρχία και έπλεκε υφάσματα για να βιοπορήσει τον εαυτό της.
Μετά το θάνατο της Θεοδώρας το 548, ο Ιουστινιανός επιχείρησε να κάνει την Αναστασία να επιστρέψει στην Κωνσταντινούπολη χωρίς ωστόσο αποτέλεσμα. Αντ 'αυτού, η Αναστασία έφυγε για τη Σκέτη, αναζητώντας βοήθεια από τον Άμπα Ντάνιελ, ηγούμενος του μοναστηριού σε εκείνη την εποχή. Για να προστατέψει την Αναστασία, της επέτρεψε να μετακινηθεί σε κελί λαούρας ή μοναστήρι περίπου 29 χιλιόμετρα από τη Σκέτη στην έρημο και να ντυθεί ως (ανδρας) μοναχός και να αναλάβει τη ζωή ενός ερημίτη σε μια εποχή που αυτό επιτρέπεται μόνο για άντρες. Την επισκέφτηκε κάθε εβδομάδα και εξασφάλισε ότι ένας από τους μαθητές του της παρείχε κανάτες νερού. Η Αναστασία έμεινε σε απομόνωση για είκοσι οκτώ χρόνια.
Το 576, έχοντας επίγνωση του ότι πλησιάζει ο θάνατός της, έγραψε αρκετά λόγια στον Άμπα Ντάνιελ σε ένα σπασμένο κεραμικό και το έβαλε στην είσοδο του σπηλαίου. Ο μαθητής βρήκε ένα οστρακώνα με τις λέξεις "Φέρτε τα μπαστούνια και ελάτε εδώ." Όταν ο Ντάνιελ το άκουσε, ήξερε ότι η Αναστασία ήταν κοντά στον θάνατο. Πήγε να την επισκεφτεί με τον μαθητή του και να της δώσει την κοινωνία και να ακούσει τα τελευταία της λόγια. Ο Ντάνιελ αποκάλυψε τις λεπτομέρειες της ιστορίας της στον μαθητή του μετά το θάνατό της.
Η ιστορία της επιβιώνει με μια ύφεση του Κοπτο-Αραβικού Συναξαρίου και από μια ιστορία του Ντάνιελ της Σκέτης. Η γιορτή της είναι στις 10 Μαρτίου στις Ανατολικές Ορθόδοξες, Λατινικές και Ανατολικές Καθολικές Εκκλησίες.
