Οι Άγιοι Μάρτυρες Βασιλίσκος, Ευτρόπιος και Κλεόνικος κατάγονταν από την Αμάσεια του Πόντου και έζησαν κατά τους χρόνους του αυτοκράτορα Μαξιμιανού (286-305 μ.Χ.). Ήταν στρατιώτες και συγγενείς του Αγίου Θεοδώρου του Τήρωνος. Ένεκα της Χριστιανικής τους πίστης, τους διέβαλαν στον ηγεμόνα Ασκληπιόδοτο, ο οποίος τους βασάνισε παραδειγματικά. Όμως, οι τρεις Μάρτυρες αισθάνονταν την παρουσία του Κυρίου Ιησού Χριστού και του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Θεοδώρου.
Έτσι, μέσα στη φυλακή οι τρεις νέοι εξακολούθησαν να λατρεύουν τον Αληθινό Θεό. Με το κήρυγμα, το παράδειγμα, την αντοχή και το θάρρος τους, οδήγησαν πολλούς συγκρατούμενους τους στην αληθινή πίστη. Όταν ο Ασκληπιόδοτος πληροφορήθηκε τη χριστιανική δράση των τριών κρατουμένων, διέταξε να τους οδηγήσουν και πάλι ενώπιόν του. Προσπάθησε με κολακείες, δώρα και τιμές να τους κάνει να δειλιάσουν. Εκείνοι περισσότερο παρέμεναν σταθεροί στην Εκκλησία, με θαυμαστό τρόπο. Πολλοί ειδωλολάτρες που είδαν το θαύμα, ομολόγησαν την αληθινή πίστη και βαπτίσθηκαν Χριστιανοί. Ο Ασκληπιόδοτος όμως όχι μόνο δεν άλλαξε στάση, αλλά διέταξε να αποκεφαλισθούν όλοι οι νεοφώτιστοι Χριστιανοί.
Στις 3 Μαρτίου του 308 μ.Χ., ο Ευτρόπιος και ο Κλεόνικος κοσμήθηκαν με τα στεφάνια της αγιότητας και του μαρτυρίου διά σταυρικού θανάτου. Ο Βασιλίσκος παρέμεινε έγκλειστος στη φυλακή, όπου και πέθανε μετά από μερικά χρόνια.
