Ὁ Σεβασμιώτατος στήν ὁμιλία του ἀνεφέρθη στήν μεγάλη προσωπικότητα τοῦ θρυλικοῦ Ἱεράρχου, στήν ἒνδοξο καταγωγή του, στήν στενή συνεργασία του μέ τήν συντοπίτη του Ἐνθοϊερομάρτυρα Γρηγόριο τόν Ε’, στήν Ἐθνική καί θρησκευτική του δράση, ὡς Μητροπολίτης Πατρῶν κατά τά δύσκολα χρόνια τῆς τουρκικῆς σκλαβιᾶς, στόν πρωταρχικό καί πρωταγωνιστικό του ρόλο γιά τήν Ἐπανάσταση τοῦ 1821 ἐναντίον τῶν Τούρκων κατακτητῶν, γιά τήν Ὓψωση τοῦ Λαβάρου τῆς Ἐπαναστάσεως στήν Ἁγία Λαύρα, τήν ὓψωση τῆς Σημαίας στήν Πλατεία Ἁγίου Γεωργίου Πατρῶν, στήν φρικτή ἀντιμετώπισή του ἀπό τόν Γκούρα κατά τόν ἐμφύλιο καί στήν τελευτή του στό Ναύπλιο, στίς 30 Μαΐου 1826.
«...Ὁ Παλαιῶν Πατρῶν Γερμανός», ἐτόνισε ὁ Σεβασμιώτατος, «ἀπό τό βάθρο του στά Ψηλά Ἁλώνια τῶν Πατρῶν, ὃπου ἒστησε τόν Ἀνδριάντα του ἡ εὐγνωμοσύνη τῶν Πατρέων, μᾶς εὐλογεῖ, μᾶς ἐμπνέει καί μᾶς ὁδηγεῖ μέ τό διαχρονικό του σάλπισμα: Ἢ νά ἐλευθερωθῶμεν ἢ νά ἀποθάνωμεν».
Στήν Θεία Λειτουργία συμμετεῖχε πλήθος πιστῶν καί πολυπληθής ὃμιλος Μοναζουσῶν ἀπό τήν Ρουμανία μέ ἐπικεφαλῆς δύο Ἱερεῖς τῆς Μητροπόλεως Κλούζ.
