Ἤδη, ἐδῶ καὶ ἀρκετὰ χρόνια, ἡ καθ’ ἡμᾶς Ἐκκλησία τῆς Κύπρου ὅρισε ὅπως, τὴν πρώτη Κυριακὴ τοῦ Σεπτεμβρίου, ἀναπέμπονται δεήσεις πρὸς τὸν Θεὸν «ὑπὲρ τοῦ περιβάλλοντος ἡμᾶς στοιχείου καὶ εὐσταθείας πάσης τῆς κτίσεως». Δηλαδή, γιὰ νὰ μᾶς προστατεύει, ὄχι μόνον ἀπὸ τὰ διάφορα φυσικὰ καὶ ἀπρόβλεπτα φαινόμενα, ἀλλὰ γιὰ νὰ μᾶς ἀποτρέπει ἀπὸ τὶς καταστροφές, τὶς ὁποῖες ὁ ἴδιος ὁ ἄνθρωπος προξενεῖ στὸ φυσικὸ περιβάλλον του.
Ὁ πάντα τῷ ρήματι παραγαγών ὡς Θεός, καί νόμους ἐνθέμενος καί κυβερνῶν ἀσφαλῶς, πρός δόξαν Σου, Κύριε, ἄπτωτα διατήρει καί ἀλώβητα, Σῶτερ, ἅπαντα τά στοιχεῖα, τά τήν γῆν συγκρατοῦντα, πρεσβείαις τῆς Θεοτόκου, καί σῶσον τά σύμπαντα.
