Το ΠΕΝΤΑΠΟΣΤΑΓΜΑ αποκαλύπτοντας πρώτο την απόφαση του πρώην Αρχιμανδρίτη Ανδρέα Κονάνου, έχει εστιάσει μεταξύ άλλων την ανάλυσή του στην μεγάλη ρωσική στήριξη που απολαμβάνει ο μέχρι πρότινος ιεροκήρυκας.
Ο ίδιος μπορεί να έδωσε εξηγήσεις εκ νέου αλλά οι επιθέσεις στο πρόσωπό του συνεχίζονται.
Προς υπεράσπισή του ήρθε ένας ακόμη Ρώσος. Με άρθρο του σε ρωσικό ιστολόγιο ο Alexander Astanov, αναλυτής με MDA, δηλώνει πως “ο Αντρέι Κανόνος έβγαλε την αξιοπρέπεια του, αλλά ταυτόχρονα δεν παραβίασε τους μοναχικούς του όρκους” και απαντάει σε 4 βασικά ερωτήματα:
1)Γιατί ο Αντρέας Κονάνος δεν έσπασε τους μοναστικούς όρκους του;
Ο Αντρέι Κανόνος δεν παραιτήθηκε από τον μοναχισμό για τον απλό λόγο ότι δεν έλαβε ποτέ μοναστικούς όρκους. Αυτό το είπε προσωπικά σε ένα από τα τελευταία βίντεο "ΝΕΑ ΑΡΧΗ" στο κανάλι του στο Youtube στις 31 Αυγούστου: "δεν έχω κουρά" (στο 8ο λεπτό του βίντεο ).
2)Πώς δεν θα μπορούσε να ήταν μοναχός αφού ήταν στην τάξη του Αρχιμανδρίτη;
Ένας άγαμος κληρικός μπορεί να πάρει μοναχικούς όρκους, ή όχι. Ορισμένοι μητροπολίτες, κατά τη διακριτική τους ευχέρεια, δίνουν τον τίτλο και το αξίωμα του αρχιμανδρίτη σε άγαμους κληρικούς που δεν έπαιρναν μοναχικούς όρκους Αυτή η πρακτική πραγματοποιείται στην Ελληνική Εκκλησία.
3)Άφησε ο Αντρέας Κονάνος το χώρο της Ορθόδοξης Εκκλησίας;
Προς το παρόν, δεν υπάρχει λόγος να πιστεύουμε ότι αυτό ισχύει. Ο Αντρέας Κονάνος συζήτησε την πράξη του με τον πνευματικό του πατέρα, κάτι που είπε στο τελευταίο βίντεο.
4)Πώς να αποδεχτείτε το γεγονός ότι ο Αντρέας Κονάνος αποσχιματίστηκε;
Στο ίδιο βίντεο, ο πατέρας Andrey ζητά συγγνώμη από τους ακροατές και τους αναγνώστες για τον πόνο που προκλήθηκε από την απόφασή του. Και μιλάει για ένα άτομο που του έγραψε ένα μήνυμα ότι σκέφτηκε πρόσφατα να πάει στο ναό, αλλά δεν μπορούσε. Ο λόγος για αυτό δεν ήταν η πράξη του πατέρα Andrey, αλλά ο αριθμός των αρνητικών σχολίων και των καταδικών εναντίον του, αφού έλαβε την απόφαση να αποχωρήσει από τον κλήρο.
Και αυτά τα σχόλια γράφονται από κληρικούς και χριστιανούς. Αν μας άρεσαν τα βιβλία του, τα λόγια του, που σημαίνει ότι άγγιξαν την ψυχή μας, μας ενέπνευσαν, μας έκαναν χαρούμενους, αυτό δημιουργεί φυσική ευγνωμοσύνη στον συγγραφέα και αγάπη για αυτόν για τις τόσο καλές σκέψεις που αναβίωσαν την πίστη μας, έφεραν κάτι νέο στη σχέση μας με τον Θεό.
Πώς μπορεί αυτή η αγάπη και η ευγνωμοσύνη να αλλάξουν ξαφνικά; Προφανώς, σε μια τέτοια καρδιά, η αγάπη δεν προέκυψε ποτέ, και τα βιβλία που διαβάστηκαν από τον αναγνώστη, τα οποία μιλούν κυρίως για την αγάπη, δεν δίδαξαν τίποτα.
Πόσοι Χριστιανοί, τη στιγμή που άκουσαν αυτά τα απροσδόκητα νέα, προσευχήθηκαν στον Θεό για τον π. Αντρέι; Έχετε απευθυνθεί στο Θεό με συμπόνια και ενσυναίσθηση;
Ας προσευχηθούμε στον Θεό για τον Πατέρα Ανδρέα, να τον ενισχύσει ο Κύριος και να τον ελεήσει Ας προσευχηθούμε επίσης για τον εαυτό μας...
