Για όσα τραγικά συμβαίνουν τις τελευταίες ημέρες στην πατρίδα μας -τα οποία προκαλούν ευλόγως τον φόβο και την ανησυχία ως προς τα μελλούμενα- μας είχε εγκαίρως προειδοποιήσει με τον θαρραλέο και γεμάτο σοφία λόγο του ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος Χριστόδουλος.
Δεν είχε πάψει στιγμή σε όλη την πολυσχιδή και ιερή του διαδρομή να επισημαίνει με παρρησία τους κινδύνους, μεταξύ άλλων, για την αποσταθεροποίηση της Ελλάδας, το σχέδιο αποχριστιανοποίησης, την εξέγερση του αραβικού κόσμου, την υποδούλωση στους ξένους, τον κίνδυνο διάλυσης της Ε.Ε. κ.ά. Τα λόγια και οι επισημάνσεις του είναι και πάλι δραματικά επίκαιρα. Αναγκαίο περισσότερο από ποτέ για το καλό της πατρίδας μας είναι να προβληματιστούμε εκ νέου σήμερα για όσα άφησε ο ίδιος παρακαταθήκη στον ελληνικό λαό. Αλλά και να αναλογιστούμε πόσο διαφορετική θα ήταν η προοπτική της χώρας μας, εάν βρισκόταν σήμερα εν ζωή ο Χριστόδουλος.
Το μέλλον είναι ήδη εδώ, και είναι εφιαλτικό! Κατά πόσον, όμως, είμαστε διατεθειμένοι «να επαναλάβουμε το ''μολών λαβέ'' και να διατρανώσουμε ότι δεν είναι εύκολος του Ελληνα ο τράχηλος», όπως τόνιζε ο μακαριστός ήδη από το 2003; Η πατρίδα μας δέχεται την εισβολή των παράνομων μεταναστών, οι ώρες είναι κρίσιμες για την ασφάλεια της χώρας. Ο Χριστόδουλος, όμως, είχε μιλήσει και για τους κινδύνους της μετανάστευσης ήδη από το 2005: «Δεν βοηθώ τον ξένο γκρεμίζοντας την κοινωνία μου, στην αγκαλιά της οποίας κατέφυγε. ''Αγκαλιάζω τον μετανάστη'' δεν σημαίνει ''πνίγω την οικογένειά μου''. Είναι δική σας μέριμνα (σ.σ.: της Ε.Ε.) να βρούμε τρόπους, που θα βοηθήσουν να ξεπεράσουμε τη Σκύλλα της ομογενοποίησης αλλά και τη Χάρυβδη του πολυπολιτισμού. (...) Η Ευρώπη μας οφείλει να μην αντιγράψει ποτέ την αμερικανική κοινωνία. Οφείλει να διαμορφώσει ένα νέο μοντέλο κοινωνικής λειτουργίας, στο οποίο θα δρουν συμπληρωματικά τόσο η ενότητα όσο και η διαφοροποίηση».
Συγχρόνως, ο Χριστόδουλος μας καλούσε (2004) να αναρωτηθούμε ως προς το μέλλον της Ευρώπης και για το κατά πόσον οι Ευρωπαίοι πολιτικοί παλεύουν «για την ένωση της Ευρώπης ή για τη συγκρότηση μιας πολυεθνικής Ευρωπέξ, εταιρίας περιορισμένης ευθύνης. Οι ιεράρχες της Εκκλησίας της Ελλάδος, στη συντριπτική τους πλειοψηφία, βλέπουμε τον Ελληνισμό να οδηγείται επικινδύνως κοντά στον βωμό του Μολώχ των γεωσυμφερόντων και δεν μπορούμε να είμαστε απαθείς σε αυτό» υπογράμμιζε τότε με έμφαση. Καθημερινά, εν έτει 2020, όλοι μας αγωνιούμε για το πώς θα διατηρήσουμε αλώβητη την εθνική μας ταυτότητα.
Είχε διαβλέψει πρώιμα και με σαφήνεια ο μακαριστός, από τις αρχές του 21ου αιώνα, ότι δεν θα αργούσε η στιγμή που θα συντελείτο η απόρριψη του Ελληνισμού των τριών μεγάλων περιόδων: Αρχαία Ελλάδα, Βυζάντιο, νέος Ελληνισμός. Η πολτοποίηση και ο αφανισμός ήταν ήδη προ των πυλών του Ελληνισμού, όταν έθιγε ο Χριστόδουλος έναν τέτοιον κίνδυνο το 2000, εξ αφορμής του θέματος των ταυτοτήτων.
«Αυτοί που δημιούργησαν το θέμα των ταυτοτήτων, δηλαδή οι άνθρωποι της εξουσίας, είναι αριστοτέχνες στην επιστημονική σύλληψη του σκοπού που επιδιώκουν. Τα δε ΜΜΕ καλύπτουν το θέμα με εκπληκτική προσαρμογή στις απαιτήσεις της στρατηγικής που καταστρώθηκε για να εξουδετερώσει την επιρροή της Εκκλησίας στον λαό μας. Η εφαρμογή του πιο πάνω σχεδίου επιδιώκει να μας μετατρέψει μέσα στη γενέθλια γη μας σε μετανάστες, στερημένους από τη θαλπωρή της πνευματικότητας που η ορθόδοξη πίστη μάς χάρισε. Η επιδιωκόμενη μετατροπή του κράτους σε ''άθρησκο'' και ουδέτερο απέναντι στην Ορθοδοξία είναι αντίθετη με την ανάγκη που νιώθει κάθε Ελληνας να στηριχτεί σε κάποια μόνιμα και σταθερά ερείσματα για να επιβιώσει» επεσήμαινε με νόημα ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος.
