Πενθεί η οικογένεια του Ηρακλή με τον θάνατο του Νίκου Ατματζίδη.
Ο εκλιπών διατέλεσε για χρόνια πρόεδρος στον Ηρακλή και ήταν εκείνος που έφερε το 1975 στην ομάδα τον Βασίλη Χατζηπαναγή και το 1976 πανηγύρισε τον μοναδικό τίτλο (στο ποδόσφαιρο) του συλλόγου, το Κύπελλο Ελλάδας.
Η ανακοίνωση του ΓΣ Ηρακλής:
«ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ, ΠΡΟΕΔΡΕ ΤΩΝ ΠΡΟΕΔΡΩΝ...
Ο Γ.Σ. Ηρακλής, το δ.σ., τα Μέλη, οι φίλοι του Συλλόγου και όλη η φίλαθλη Ελλάδα αποχαιρετούν με οδύνη, αλλά μαζί και αγάπη για όλα όσα προσέφερε, τον Πρόεδρο των Προέδρων, Νίκο Ατματζίδη, που "έφυγε" σήμερα για το τελευταίο ταξίδι. Δεν υπάρχουν λόγια για να περιγράψουν όσα πρόσφερε στον Ηρακλή, όσα πρέσβευε ως ηθικές αξίες συνάμα με αυτές του Συλλόγου μας, όσα κοινωνούσε απ' άκρη σ' άκρη της χώρας για αυτό που αγαπούσε.
Πρόεδρε, καλό ταξίδι! Θερμά συλλυπητήρια στην οικογένεια, από την Οικογένεια σου, από όλους μας στον Ηρακλή».
Πως έφερε τον Χατζηπαναγή
Αθόρυβα άρχισα τα ταξίδια, χωρίς να ξέρει κανείς τίποτα. Ενας από τους ανθρώπους που τότε με βοήθησαν πολύ ήταν ο Ηρακλειδέας έμπορος, Νίκος Καραλής που ήταν ξάδερφος του Συνταγματάρχη, Ανδρέα Καραλή που είχε διατελέσει πρόεδρος του Ηρακλή. Λόγω του εμπορίου ο Νίκος είχε σχέση με την ΕΣΣΔ. Επρεπε να ξεπεραστούν αρκετά προβλήματα. Στην ΕΣΣΔ δεν ήξεραν τι είναι μεταγραφή. Τότε π.χ. έπαιρνε τηλέφωνο ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Ποδοσφαίρου και έλεγε σε μια ομάδα, “ο παίκτης θα πάει εκεί”. Επρεπε να ξεπεραστούν προβλήματα όπως π.χ. με τη βίζα του πατέρα του Βασίλη, του Κυριάκου για να έρθει στην Ελλάδα.
Ηρθαμε στην Ελλάδα τον Νοέμβριο του 1975, ο Βασίλης όμως είχε υπογράψει από την προηγούμενη άνοιξη. Τότε, είχα το δελτίο στην τσέπη και ήμουν στη Μόσχα. Θα έμενα λίγες μέρες γιατί το αεροπλάνο πετούσε κάθε Σάββατο για την Ελλάδα. Εμφανίστηκε ο Ολυμπιακός. Είχε στείλει τέλεξ στην ποδοσφαιρική ομοσπονδία της Ρωσίας που έλεγε ότι “δίνουμε 10 εκ. για το δελτίο του Χατζηπαναγή”. Τους πληροφόρησαν ότι το δελτίο πλέον το έχω εγώ».
Στην συνέντευξη του 2020 είχε δηλώσει: «Για εμάς ο Ηρακλής είναι στην ψυχή μας. Θέλω να δω τον Ηρακλή να παίζει ξανά στην μεγάλη κατηγορία και να έχει μια καλή ομάδα. Είναι το όνειρο μου αυτό. 75 χρόνια είμαι δίπλα στον Ηρακλή, από το 1946 όταν υπέγραψα το πρώτο δελτίο κολυμβητή. Πάντοτε είχαμε ατυχίες και πάντα μας κυνηγούσαν γιατί ήθελαν οι ομάδες στην Θεσσαλονίκη από τρεις, να γίνουν δυο. Δυστυχώς έχουμε και εμείς ευθύνη σε αυτή την εξέλιξη και στο θέμα της απόκτησης ενός νέου γηπέδου».
