Είκοσι χρόνια κλείνουν από τη δημιουργία της "Ευρωζώνης". Η Ελλάδα, μαζί με άλλες χώρες συνδέθηκε νομισματικά με το Ευρώ, το οποίο για το ίδιο χρονικό διάστημα βρίσκεται στις αγορές. Τελικά, ποια είναι η αποτίμηση όμως της συμμετοχής αυτής της Ελλάδας; Έχασε ή κέρδισε με το ευρώ;
Ήταν 1999 όταν το ευρώ έγινε το νόμισμα μιας ομάδας κρατών που ονομάστηκαν «Ευρωζώνη». Τα πρώτα τρία χρόνια το νέο νόμισμα χρησιμοποιούταν μόνο για λογιστικούς σκοπούς και ηλεκτρονικές πληρωμές. Την 1η Ιανουαρίου 2002, οπότε και κυκλοφόρησαν τα κέρματα και τα χαρτονομίσματα του ευρώ, ξεκίνησε σε 12 χώρες της ΕΕ η μεγαλύτερη στην ιστορία μετάβαση σε ένα νέο νόμισμα.
Τελικά τι έχασε η Ελλάδα με την υιοθέτησή του Ευρώ;
«Η Ελλάδα, όπως όλες οι χώρες που συμμετέχουν σε νομισματικές ενώσεις, έχασε την αυτονομία της νομισματικής της πολιτικής, δηλαδή τη δυνατότητα να κάνει υποτίμηση του νομίσματός της», επισημαίνει στο Sputnik ο Παναγιώτης Λιαργκόβας, Καθηγητής στην έδρα Jean Monnet στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου και πρώην συντονιστής του Γραφείου Προϋπολογισμού του Κράτους στη Βουλή των Ελλήνων.
«Η απώλεια του νομισματικού εργαλείου έπρεπε να αντισταθμιστεί από την ενίσχυση των μεταρρυθμίσεων και της αξιοπιστίας της δημοσιονομικής πολιτικής έτσι ώστε να είναι ανταγωνιστική. Αυτό όμως δεν έγινε με αποτέλεσμα να βρεθεί η χώρα το 2010 σε αδυναμία αντιμετώπισης της κρίσης ρευστότητας, η οποία μετατράπηκε σε γενικευμένη οικονομική και κοινωνική κρίση», επισημαίνει ο καθηγητής.
«Η συνεχής ανατίμηση του ευρώ δεν βοηθά τις ελληνικές εξαγωγές»
Ερωτηθείς για τον ρόλο του ευρώ στην ανάπτυξη της ελληνικής κρίσης ο Παναγιώτης Λιαργκόβας, απαντά ότι η συνεχής ανατίμηση το Ευρώ έναντι του δολαρίου δεν βοηθά τις ελληνικές εξαγωγές και κατά συνέπεια την ανάπτυξη.
Από την άλλη πλευρά, όπως υπενθυμίζει, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η οικονομική ανάπτυξη είναι μια πολύ σύνθετη διαδικασία. «Εξαρτάται τόσο από παράγοντες της ζήτησης όσο και από παράγοντες της προσφοράς. Στη χώρα μας, μολονότι έχουμε βασιστεί πάρα πολύ στην πρώτη, δεν έχουμε εκμεταλλευτεί τις δυνατότητες της δεύτερης, δηλαδή της προσφοράς, π.χ. το τρίπτυχο γνώση-καινοτομία-εκπαίδευση», επισημαίνει ο καθηγητής.
Ερωτηθείς για το αν έχει παρέλθει οριστικά το ενδεχόμενο επιστροφής στη δραχμή, ο Παναγιώτης Λιαργκόβας επισημαίνει ότι η Ευρωζώνη είναι πλέον ο νομισματικός μας χώρος,ο οποίος «πρέπει σαφέστατα να μεταρρυθμιστεί έτσι ώστε να αποτελεί μια πραγματική οικονομική ένωση και όχι μόνο νομισματική. Η ολοκλήρωση της τραπεζικής ένωσης και των κεφαλαιαγορών καθώς και η μελλοντική έκδοση ευρωομολόγων αποτελούν βήματα στην κατεύθυνση αυτή» αναφέρει ο καθηγητής.
Την ίδια ώρα επισημαίνει ότι το ενιαίο νόμισμα είναι σαφώς πιο αξιόπιστο από το νόμισμα που είχαμε στο παρελθόν, αλλά αυτό από μόνο του δεν μπορεί να ενισχύσει την εισροή κεφαλαίων.
«Συνοδεύεται από μικρότερο πληθωρισμό, χαμηλότερα επιτόκια και σταθερή πορεία έναντι των άλλων νομισμάτων. Όλα αυτά αποτελούν αναγκαίες αλλά όχι και ικανές συνθήκες για την ενίσχυση των εισροών κεφαλαίων στον προϋπολογισμό της χώρας. Άλλες συνθήκες είναι το επιχειρηματικό κλίμα, η πολιτική και κοινωνική σταθερότητα και η ποιότητα της διακυβέρνησης οι οποίες δεν είναι και τόσο ευνοϊκές», επισημαίνει χαρακτηριστικά.
«Η φούσκα έσκασε το 2009»
Την άποψη ότι η απόφαση συμμετοχής της Ελλάδας στην Ευρωζώνη ήταν πολιτική απόφαση εκφράζει ο Παναγιώτης Ε. Πετράκης, καθηγητής του Τμήματος Οικονομικών Επιστημών του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών.
«Η απόφαση συμμετοχής της Ελλάδος στην Ευρωζώνη είχε πολιτικό χαρακτήρα και ως πολιτική — κοινωνική απόφαση πρέπει να κρίνεται. Με την έννοια αυτή, το σκεπτικό θα πρέπει να είναι διευρυμένο και να συμπεριλαμβάνει γεωστρατηγικά ζητήματα που αφορούν την Ελληνική επικράτεια. Όπως έχουν εξελιχθεί τα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής, με τον τουρκικό αναθεωρητισμό, έχουμε μεταβληθεί στο ανατολικό σύνορο του ευρωπαϊκού και του δυτικού κόσμου! Με την έννοια αυτή η συμμετοχή της Ελλάδας, η οποία έχει, κατά τη γνώμη μου ένα μη διατηρήσιμο υψηλό δείκτη αμυντικών δαπανών, στη Ευρωζώνη επανεκτιμάται θετικά», επισημαίνει στο Sputnik ο Παναγιώτης Ε. Πετράκης.
«Σε οικονομικούς όρους τα πράγματα είναι περισσότερο περίπλοκα. Είναι προφανές ότι στην Ελλάδα απουσίαζε και απουσιάζουν τα χαρακτηριστικά της οικονομίας που θα την έκαναν να αποτελεί με τις υπόλοιπες χώρες «ιδανική νομισματική περιοχή» (παραγωγική διάρθρωση και παραγωγικότητα) που είναι απαραίτητη συνθήκη για να συμμετέχει σε μία νομισματική ένωση. Αλλά αυτό δε συμβαίνει μόνο με την Ελλάδα. Συμβαίνει και σε άλλες χώρες. Συνεπώς αποτελεί κοινό τόπο προβληματισμού», τονίζει μεταξύ άλλων ο Παναγιώτης Πετράκης.
«Όσο υπήρχαν οικονομικές δυνάμεις σύγκλισης τα μειονεκτήματα αυτά κρύβονταν. Μετά όμως την κρίση του 2008 οι δυνάμεις σύγκλισης έχουν μεταβληθεί σε δυνάμεις απόκλισης και έτσι τα ερωτηματικά έχουν επανέλθει», προσθέτει.
πηγή: sputniknews.gr
