Η μάχη του Κουρσκ κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο ήταν η μεγαλύτερη και σκληρότερη σύγκρουση τεθωρακισμένων της ιστορίας και επηρέασε άμεσα τον συμβατικό πόλεμο κατά το επόμενο ήμισυ του αιώνα. Σηματοδότησε το τέλος των γερμανικών επιθετικών ενεργειών στο ανατολικό μέτωπο και άνοιξε τον δρόμο για επιχειρήσεις, που έφεραν τελικά τους Σοβιετικούς στο Βερολίνο.
Μετά την ήττα τους στο Στάλινγκραντ τον χειμώνα του 1942-3, οι Γερμανοί επιδίωκαν πάση θυσία μια νίκη για να βρεθούν και πάλι σε πλεονεκτική θέση έναντι των Σοβιετικών. Αυτό θα τους επέτρεπε να μεταφέρουν στρατεύματα από το ανατολικό μέτωπο για να αντιμετωπίσουν την αναμενόμενη συμμαχική εισβολή στην Ιταλία και ίσως να διασπάσουν τον συνασπισμό μεταξύ ανατολής και δύσης. Οι στρατηγοί του Χίτλερ εκπόνησαν αρκετά σχέδια δράσης, στα οποία περιλαμβανόταν η διακοπή μεγάλων επιθέσεων από δυνάμεις που είχαν ήδη καταπονηθεί σημαντικά.
Ο Χίτλερ διαφώνησε και τάχθηκε με την άποψη του στρατάρχη Βίλχελμ Κάιτελ ο οποίος δήλωσε: «Πρέπει να επιτεθούμε για πολιτικούς λόγους».
Στις 5 Απριλίου 1943 o Χίτλερ διέταξε την εφαρμογή του σχεδίου επίθεσης κατά των υψωμάτων του Κουρσκ, ενός ορεινού όγκου στις γραμμές γύρω από αυτήν την πόλη της δυτικής Ρωσίας, που εκτεινόταν επί 250 χιλιόμετρα από νότο προς βορά και εισχωρούσε επί 150 χιλιόμετρα στη γερμανοκρατούμενη περιοχή. Μια επίθεση από νότο και βορρά θα ανέκοπτε τους Σοβιετικούς, οι οποίοι είτε θα σκοτώνονταν είτε θα συλλαμβάνονταν αιχμάλωτοι.
To καλοκαίρι του 1943 ο Γερμανικός Στρατός προετοιμαζόταν για τη διεξαγωγή της Επιχείρησης CITADEL, τη μεγάλη επίθεση εναντίον της εξέχουσας του Κουρσκ.
Με το να εφαρμόσουν την επιτυχημένη τακτική της κυκλωτικής κίνησης, οι Γερμανοί αποσκοπούσαν στην εξάλειψη της σοβιετικής εξέχουσας, την ταχεία συντριβή των εχθρικών δυνάμεων που είχαν αναπτυχθεί εντός αυτής και τη δημιουργία των προϋποθέσεων που θα επέτρεπαν να τεθεί η Σοβιετική Ένωση εκτός πολέμου. Από την πλευρά τους, οι Ρώσοι αξιοποίησαν το χρονικό διάστημα έως την έναρξη της γερμανικής επίθεσης και μετέτρεψαν την εξέχουσα του Κουρσκ σε ένα τεράστιο οχυρό. Στην καθοριστική σύγκρουση που ακολούθησε οι Ρώσοι εξουθένωσαν τον εχθρό με την αμυντική δραστηριότητά τους, κατέστρεψαν τα τεθωρακισμένα του και, τελικά, ανέλαβαν την πρωτοβουλία των κινήσεων.
Οι Σοβιετικοί είχαν το πάνω χέρι σε όλες τις παραμέτρους που καθόρισαν την έκβαση της Μάχης του Κουρσκ. Αυτοί υπαγόρευσαν στους Γερμανούς το πεδίο της μάχης, τη φύση και το είδος των εχθροπραξιών. Είναι αλήθεια ότι οι Σοβιετικοί υπέπεσαν σε σφάλματα κατά τη διάρκεια της μάχης, κάτι που παραδέχθηκαν και οι ίδιοι στην εξιστόρηση των γεγονότων κατά τη μεταπολεμική περίοδο. Παρά ταύτα, ο Κόκκινος Στρατός αφομοίωνε γνώσεις σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα.
Σε τελική ανάλυση, εκείνος που έκανε την πλέον εύστοχη παρατήρηση για την «εκατόμβη θυμάτων του Belgorod» δεν ήταν άλλος από τον Hoth, που είπε στον von Manstein τα εξής: «Από το 1941 και μετά οι Ρώσοι έχουν μάθει πολλά. Δεν είναι πλέον απαίδευτοι χωριάτες. Έχουν διδαχθεί από εμάς την τέχνη του πολέμου».
Oι Γερμανοί δέσμευσαν περίπου 50 μεραρχίες (16 από αυτές θωρακισμένες ή γρεναδιέρων), αποτελούμενες από 900.000 άνδρες, με 10.000 πυροβόλα και 2.700 τεθωρακισμένα. Στη σοβιετική πλευρά παρατάχθηκαν περίπου 100 μεραρχίες, με 1.300.000 άνδρες, 20.000 πυροβόλα και 3.500 τεθωρακισμένα και αυτοκινούμενα πυροβόλα. Aργότερα προστέθηκαν στη μάχη oι δυνάμεις του Mετώπου της Στέπας, δηλαδή ακόμη 573.000 άνδρες και 1.551 τεθωρακισμένα. To κυρίως θέατρο της μάχης, η προεξοχή του Kουρσκ, είχε μέγεθος 240 χιλιόμετρα από Bορρά προς Nότο και 120 χιλιόμετρα από δυτικά προς ανατολικά.
Το σημαντικότερο κέρδος που είχε η Σοβιετική Ένωση από τη νίκη της επί των Γερμανών στο Κουρσκ ήταν το γεγονός ότι ανέλαβε την πρωτοβουλία των κινήσεων σε επίπεδο στρατηγικής. Μετά το Κουρσκ οι Γερμανοί δεν πραγματοποίησαν άλλες επιθέσεις στο Ανατολικό Μέτωπο. Από τα τέλη Ιουλίου του 1943, όταν οι Σοβιετικοί άρχισαν να ανακτούν με τις αντεπιθέσεις τους τα περιορισμένα εδάφη που είχε καταφέρει να καταλάβει η Βέρμαχτ εντός της εξέχουσας του Κουρσκ, η προέλαση του Κόκκινου Στρατού ήταν συνεχής και τερματίστηκε μόνον όταν η Κόκκινη Σημαία υψώθηκε στο Γερμανικό Κοινοβούλιο, στο Βερολίνο, το Μάιο του 1945.
Δείτε σύντομο βίντεο με λεπτομερή ανάλυση της μάχης:
https://www.youtube.com/watch?v=XXSh0JFwDq0
https://www.youtube.com/watch?v=IKtD2kht1ZI
