Στριμωγμένο στη μεθόριο με την Τουρκία, αποκομμένο από τον κύριο κορμό των κουρδικών εδαφών ανατολικότερα, το Αφρίν ήταν σίγουρο πως δεν θ’ άντεχε για πολύ στην πολιορκία των Τούρκων και των συμμάχων τους Σύρων ανταρτών. Οι Κούρδοι μπορεί να είναι ικανοί μαχητές αλλά δίχως αεράμυνα και βαρέα όπλα δεν υπήρχε περίπτωση να νικήσουν.
Καθοριστικής σημασίας για την προαναγγελθείσα πτώση του κουρδικού αυτού καντονιού ήταν η απόφαση της Μόσχας ν’ ανοίξει τον εναέριο χώρο πάνω από το Αφρίν στην τουρκική αεροπορία. Γιατί; Ενδεχομένως, διότι προσβλέπει σε αμερικανο-τουρκική αντιπαράθεση καθώς οι Κούρδοι πολιτοφύλακες του YPG -πέραν της ιδιάζουσας περίπτωσης του συγκεκριμένου καντονιού όπου οι Ρώσοι είχαν παρουσία- αποτελούν τους μόνους, στη Συρία, συμμάχους των ΗΠΑ· Αμερικανοί στρατιώτες, μάλιστα, σταθμεύουν στις άλλες κουρδικές περιοχές, τις οποίες, ως γνωστόν, επίσης απειλεί με επίθεση ο Ερντογάν.
Διαβλέποντας την οδυνηρή ήττα, οι Κούρδοι στράφηκαν στον Άσαντ. Εκείνος τους πρότεινε να υπαχθεί η περιοχή υπό τον έλεγχό του εκτιμώντας ότι η Άγκυρα δεν θα διακινδύνευε στρατιωτική εμπλοκή όχι μόνο μ’ εκείνον αλλά κυρίως με τη σύμμαχό του Ρωσία. Το σχέδιο δεν ευοδώθηκε. Δεν ήταν μόνο οι Κούρδοι που αρνήθηκαν να του εκχωρήσουν τον έλεγχο του Αφρίν αλλά, πρωτίστως, η Μόσχα που του είπε να το ξεχάσει.
