Η υπερφορολόγηση της οικονομίας,η ακριβή τραπεζική χρηματοδότηση και η υψηλή διαρθρωτική ανεργία είναι τα σημαντικότερα προβλήματα που κληροδότησε το μνημόνιο στην Ελλάδα, σύμφωνα με τον ΣΕΒ. Παράλληλα τονίζει για ακόμα μια φορά πως οι εργασιακές σχέσεις δεν πρέπει να επιστρέψουν στην κατάσταση που ήταν προ κρίσης.
Όπως σημειώνει ο ΣΕΒ στο εβδομαδιαίο δελτίο του αυτές είναι «οι τρεις κυριότερες προκλήσεις που δεν έχουν επιλυθεί κατά τη διάρκεια των μνημονίων και αντιμετωπίζει η χώρα μας καθώς οδεύει προς την έξοδο από το 3ο πρόγραμμα», είναι η αναβάθμιση του συστήματος εκπαίδευσης/κατάρτισης, την ώρα μάλιστα που παρατηρείται έλλειψη εξειδικευμένου προσωπικού και σε ευρωπαϊκό επίπεδο, η αντιμετώπιση του δημογραφικού προβλήματος της γήρανσης του πληθυσμού, και, τέλος, η αποτελεσματική λειτουργία της αγοράς εργασίας.
Αναφερόμενος στη μεταμνημονιακή περίοδο ο ΣΕΒ υποστηρίζει ότι ακόμη κι αν αναδιαρθρωθεί το δημόσιο χρέος, η Ελλάδα παραμένει δέσμια της εξυπηρέτησής του, γεγονός που επιβάλλει την απαρέγκλιτη προσήλωση στη δημοσιονομική πειθαρχία, σε μόνιμη βάση.
«Οι επιχειρήσεις υπερφορολογούνται»
Ο ΣΕΒ τονίζει ότι το πρόβλημα της υπερφορολόγησης των συνεπών φορολογούμενων και των οργανωμένων επιχειρήσεων «θα διαιωνίζεται όσο το Δημόσιο αδυνατεί να αυξήσει την παραγωγικότητά του, ώστε να μειωθούν οι λειτουργικές του δαπάνες, χωρίς μείωση των παρεχόμενων υπηρεσιών, και όσο δεν υιοθετείται μια ολοκληρωμένη προσέγγιση για την πάταξη της φοροδιαφυγής».
Για τις τράπεζες αναφέρει ότι το πρόβλημα «θα τείνει να παρατείνεται όσο οι διαδικασίες αναδιάρθρωσης υπερχρεωμένων επιχειρήσεων εμποδίζονται από ανεπαρκείς ρυθμίσεις στο πτωχευτικό και προ-πτωχευτικό δίκαιο, και όσο οι πλειστηριασμοί ακινήτων που κατέχουν οι τράπεζες ως εγγυήσεις για τη χορήγηση δανείων και το σύστημα εξωδικαστικού μηχανισμού ρύθμισης οφειλών επιχειρήσεων δεν αποκτήσουν την κρίσιμη μάζα διεκπεραίωσης υποθέσεων, ώστε να μειωθεί το υψηλό απόθεμα δανείων σε καθυστέρηση».
Όχι στην βελτίωση των εργασιακών συνθηκών
Επαναλαμβάνει εξάλλου τις θέσεις του για τα εργασιακά, τασσόμενος κατά της επαναφοράς των εργασιακών σχέσεων που ίσχυαν προ κρίσης, «συμπεριλαμβανομένων και των συλλογικών διαπραγματεύσεων για τον κατώτατο μισθό, που ο καθορισμός του πρέπει να αποσυνδεθεί από το μηχανισμό μισθολογικών αναπροσαρμογών στις επιχειρήσεις».
