Για επεισόδιο συνεπές με έκρηξη κοντά στο σημείο που καταγράφηκε το τελευταίο ίχνος του San Juan έκανε λόγο εκπρόσωπος του ναυτικού της Αργεντινής!
Σύμφωνα με τον εκπρόσωπο του Ναυτικού, επρόκειτο για ένα «ασυνήθιστο, μεμονωμένο, σύντομο, σφοδρό και μη πυρηνικό επεισόδιο» που εντοπίστηκε στον νότιο Ατλαντικό.
Υπενθυμίζεται ότι νωρίτερα σήμερα, ο εκπρόσωπος του Ναυτικού της Αργεντινής, πλοίαρχος Ενρίκε Μάλμπι, είχε αναφέρει το γεγονός της καταγραφής μιας «υδροακουστικής ανωμαλίας», αποφεύγοντας ωστόσο να διευκρινίσει εάν επρόκειτο για έκρηξη
«Ενημερωθήκαμε για ένα στοιχείο, την Τετάρτη 15η Νοεμβρίου στις 11:00 (τοπική ώρα· 16:00 ώρα Ελλάδας), στην περιοχή επιχειρήσεων του υποβρυχίου: μια υδροακουστική ανωμαλία. Είναι ένας ήχος που πρέπει να αναλυθεί», περιορίστηκε να πει ο Ενρίκε Μπάλμπι κατά τη διάρκεια της πρωινής συνέντευξης Τύπου.
Δεν εντοπίστηκε το χαμένο υποβρύχιο από αεροσκάφος των ΗΠΑ
Αεροσκάφος του Ναυτικού των ΗΠΑ εντόπισε ένα αντικείμενο κοντά στην περιοχή απ΄όπου αγνοούμενο υποβρύχιο του Πολεμικού Ναυτικού της Αργεντινής έστειλε το τελευταίο σήμα του, ωστόσο ανάλυση των δεδομένων από το αμερικανικό ΠΝ έδειξε ότι το αντικείμενο «δεν είναι το χαμένο υποβρύχιο».
Πρόσωπο που ταξίδεψε με το αεροσκάφος, το οποίο πραγματοποίησε επιχείρηση έρευνας πάνω από τον Νότιο Ατλαντικό, δήλωσε στο πρακτορείο πως το αντικείμενο δεν μπορεί να αναγνωριστεί και πως δεν είναι γνωστό αν έχει σχέση με το ARA San Juan, η τύχη του οποίου αγνοείται εδώ και περισσότερο από μία εβδομάδα μαζί με τα 44 μέλη πληρώματος που επέβαιναν σε αυτό.
Το αεροσκάφος, P-8A Poseidon, επέστρεψε στη βάση του στην Μπαΐα Μπλάνκα, στην Αργεντινή, αργά χθες, Τετάρτη. Ήταν ένα από τα δεκάδες ναυτικά και αεροπορικά μέσα της Αργεντινής και άλλων χωρών που αναζητούν το υποβρύχιο.
Αργότερα όμως εκπρόσωπος της πρεσβείας των ΗΠΑ στην Αργεντινή δήλωσε ότι το αντικείμενο αυτό δεν είναι το χαμένο υποβρύχιο, επικαλούμενος ανάλυση των δεδομένων από το αμερικανικό Πολεμικό Ναυτικό.
Ερευνες κάτω από αντίξοες συνθήκες
Οι δυσμενείς καιρικές συνθήκες και τα πελώρια κύματα στη θαλάσσια περιοχή των ερευνών δυσκόλεψαν όλο αυτό το διάστημα τις προσπάθειες των σωστικών συνεργείων. Στο σημείο όπου είχε εξαφανιστεί είχαν σπεύσει εξειδικευμένα σκάφη στον εντοπισμό υποβρυχίων και τη διάσωση των ναυτικών.
Πάνω από 4.000 άτομα από 12 χώρες χτενίζουν επί μέρες την περιοχή στο Νότιο Ατλαντικό αψηφώντας την κακοκαιρία, τους δυνατούς ανέμους και τα κύματα που φθάνουν τα επτά μέτρα.
Περίπου 30 σκάφη και αεροπλάνα από την Αργεντινή, τις ΗΠΑ, τη Χιλή, τη Βραζιλία και τη Βρετανία μετέχουν στις έρευνες.
Στην μαζική επιχείρηση εντοπισμού συμμετέχουν πλοία και αεροπλάνα από την Αργεντινή, τη Βραζιλία, τη Χιλή, την Κολομβία, τη Γαλλία, τη Γερμανία, το ΝΑΤΟ, τη Νορβηγία, το Περού, τη Ρωσία, την Ισπανία, το Ηνωμένο Βασίλειο, τις ΗΠΑ και την Ουρουγουάη.
Το Ισπανικό Ναυτικό έστειλε τρία ειδικά βαθυσκάφη, που μπορούν να καταδυθούν μέχρι 600 μέτρα βάθος και να προμηθεύσουν με οξυγόνο και τρόφιμα ένα υποβρύχιο που έχει καθηλωθεί στο βυθό.
«Στείλαμε ό,τι είχαμε», είπε ο Λορέντζο. «Το κάναμε γιατί νιώσαμε ότι θα μπορούσε να είχε συμβεί και σ’ εμάς.»
Οι συγγενείς των αγνοουμένων έχουν συγκεντρωθεί σε ναυτική βάση στο Μαρ ντελ Πλάτα, απ’ όπου συντονίζονται οι έρευνες. Μεταξύ των αγνοουμένων είναι και η πρώτη αξιωματικός υποβρυχίου της χώρας, η 35χρονη Ελιάνα Κράβτσικ καθώς και το 25χρονος Λουίς Νιζ, που επρόκειτο να παντρευτεί σε δύο εβδομάδες.
«Ήρθαμε εδώ επειδή ελπίζαμε ότι θα είχαν επιστρέψει. Είναι αδιανόητο ότι έχει περάσει τόσος χρόνος χωρίς αποτέλεσμα» είπε η Ιένα Αλφάρο, ο αδελφός της οποίας είναι ασυρματιστής στο υποβρύχιο.
Στις αρχές Νοεμβρίου του 2017, το υποβρύχιο San Juan, με 44 άτομα πλήρωμα, συμμετείχε σε ναυτικής άσκησης στη Γη του Πυρρός, η οποία περιελάμβανε τη βύθιση του (παροπλισμένου πλέον) ARA Somellera ως στόχου.
Με την ολοκλήρωση της άσκησης και μετά από μια σύντομη επίσκεψη στο Ushuaia, το υποβρύχιο ξεκίνησε για την έδρα του στο Mar del Plata.
Στις 17 Νοεμβρίου, ανακοινώθηκε ότι δεν είχε δώσει σήμα από τις 15 Νοεμβρίου και ότι οι επιχειρήσεις έρευνας και διάσωσης είχαν δρομολογηθεί περίπου 200 ναυτικά μίλια (370 χλμ.) νοτιοανατολικά του κόλπου του Σαν Χόρχε .
Το ένα σενάριο έλεγε πως το πλήρωμα του υποβρυχίου ARA San Juan (S-41), τύπου TR-1700, ξέμεινε από οξυγόνο, το πρωί της Τετάρτης.
Το άλλο, πιο πρόσφατο μιλάει για έκρηξη που καταγράφηκε μετά την τελευταία επικοινωνία του κυβερνήτη από τον ασύρματο του υποβρυχίου.
Η Ρωσία είπε ότι στέλνει ωκεανογραφικό, που θα βοηθήσει στον εντοπισμό του υποβρυχίου, την ώρα που ο πρωθυπουργός της Αργεντινής, Μαουρίσιο Μάκρι είναι έξω φρενών με τους επικεφαλής του ναυτικού καθώς δημοσιεύματα θέλουν τον υπουργό Άμυνας να ενημερώνεται για την απώλεια στίγματος του υποβρυχίου μόνο όταν το διάβασε στις εφημερίδες.
Η ιστορία των υποβρυχίων TR-1700
Τα TR-1700 (Santa Cruz) είναι μια κατηγορία υποβρυχίων ντίζελ-ηλεκτρικών, φτιαγμένων για περιπολίες, τα οποία κατασκευάστηκαν από τη γερμανική εταιρεία Thyssen Nordseewerke, για το Πολεμικό Ναυτικό της Αργεντινής, μέσα στη δεκαετία του 1980. Τα πλοία αυτά είναι από τα μεγαλύτερα υποβρύχια που κατασκευάστηκαν στη Γερμανία μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και είναι από τα ταχύτερα ντίζελ-ηλεκτρικά υποβρύχια στον κόσμο.
Η αρχική συμφωνία
Το αρχικό σχέδιο που εκπονήθηκε το 1977, έκανε λόγο για έξι υποβρύχια, δύο TR-1700 που κατασκευάστηκαν στη Γερμανία από την Thyssen Nordseewerke, δύο στην Αργεντινή από την Astillero Domecq Garcia και δύο μικρότερα TR-1400 που επίσης κατασκευάστηκαν στην Αργεντινή. Η τελική συμφωνία του 1982, τροποποιήθηκε ώστε να μιλά για έξι TR 1700. Τα TR-1700 που θα κατασκευάζονταν στην Αργεντινή, υποτίθεται ότι θα ήταν αναβάθμιση σε ένα πυρηνικό υποβρύχιο που χρησιμοποιούσε τον αντιδραστήρα CAREM της INVAP, η ανάπτυξη του οποίου είχε αρχίσει εκείνη την περίοδο. Το πυρηνικό υποβρύχιο δεν ολοκληρώθηκε ποτέ, παρά και τις μεταγενέστερες προσπάθειες.
Σχεδιασμός και δυνατότητες
Το υποβρύχιο σχεδιάστηκε από την Thyssen και τα χαρακτηριστικά του περιλαμβάνουν υψηλή υποθαλάσσια ταχύτητα, μεγάλη αντοχή (για ένα υποβρύχιο ντίζελ) και ικανότητα επιβίωσης. Οι τέσσερις κινητήρες ντίζελ MTU, οι τέσσερις γεννήτριες και ο ηλεκτροκινητήρας της Siemens μπορούν να το προωθήσουν σε ταχύτητες έως και 25 κόμβους (46 km/h). Οκτώ μπαταρίες τοποθετούνται σε κάθε υποβρύχιο. Έχουν βάθος καταδύσεων 300 μέτρα. Η κανονική αντοχή αυτών των σκαφών είναι 30 ημέρες με εκτεταμένη διάρκεια έως και 70 ημέρες. Αυτά τα σκάφη είναι εξοπλισμένα να δέχονται ένα Deep Subsergence Rescue Vehicle (DSRV), ένα βαθυσκάφος, στο σχήμα υποβρυχίου που χρησιμοποιείται ως όχημα διαφυγής από ακινητοποιημένα υποβρύχια. Τα όπλα περιλαμβάνουν έξι εκτοξευτές τορπιλών 533 χιλιοστών (21 ίντσες) και τορπίλες 22 Ειδικών Στόχων Επιφάνειας ή τορπίλες Mark 37. Το αυτόματο σύστημα επαναφόρτωσης τορπίλης μπορεί να επαναφορτίσει τους εκτοξευτήρες σε 50 δευτερόλεπτα.
Οι προδιαγραφές του υποβρυχίου
Η Thyssen πρότεινε το TR1700A για το υποβρύχιο πρόγραμμα Collins- class της Αυστραλίας. Ο προτεινόμενος σχεδιασμός είχε ανασχηματισμένο κύτος πίεσης, ήταν έξι μέτρα μακρύτερο και μισό μέτρο ευρύτερο από τα TR1700 που κατασκευάστηκαν για την Αργεντινή. Έχασε όμως τη «μάχη» από το Τύπου 471 υποβρύχιο της Kockums, ένα μεγεθυμένο υποβρύχιο κλάσης Västergötland.
«Κόλλησαν» τα τέσσερα από τα έξι
Τα δύο πρώτα υποβρύχια παραδόθηκαν σύμφωνα με το χρονοδιάγραμμα το 1984-85. Τα υπόλοιπα τέσσερα που ξεκίνησαν να κατασκευάζονται στην Αργεντινή, δεν ολοκληρώθηκαν ποτέ, λόγω της οικονομικής κρίσης της Αργεντινής, της δεκαετίας του 1980. Το 1996, οι εργασίες στο ARA Santa Fe, έπαψαν εντελώς, την ώρα που το υποβρύχιο ήταν έτοιμο κατά 70%, ενώ το ARA Santiago del Estero ήταν μόλις 30% έτοιμο. Μετά από τις αποτυχημένες προσπάθειες να ολοκληρωθούν και να πωληθούν τα πλοία στην Ταϊβάν, διαλύθηκαν για ανταλλακτικά για το πέμπτο και το έκτο υποβρύχιο της αρχικής παραγγελίας.
Ο εκσυγχρονισμός και τα... προβλήματα
ΤΟ Santa Cruz έλαβε το μεσοπρόθεσμο εκσυγχρονισμό του στο Arsenal de Marinha, του Ρίο ντε Τζανέιρο, της Βραζιλίας, μεταξύ Σεπτεμβρίου 1999 και 2001. Η εργασία αφορούσε την αντικατάσταση των κινητήρων, των μπαταριών και του σόναρ. Ο «αδελφός» του, San Juan, μπήκε στο ναυπηγείο Astillero Domecq Garcia, για ανακατασκευή, το 2007. Ολοκλήρωσε την ανακατασκευή του το 2013, μετά από ιδιαίτερα μεγάλη καθυστέρηση, λόγω δημοσιονομικών προβλημάτων στην Αργεντινή.
Από τις εργασίες αναβάθμισης
Το Σεπτέμβριο του 2010 αποκαλύφθηκε ότι το Υπουργείο Άμυνας της Αργεντινής, διεξήγαγε μελέτες για να αποφασίσει εάν θα πρέπει να ολοκληρωθεί το ARA Santa Fe (S-43). Η απόφαση πρέπει να ελήφθη κάποια στιγμή μετά την ολοκλήρωση του εκσυγχρονισμού του ARA San Juan (S-42). Το εκτιμώμενο κόστος ολοκλήρωσης του Santa Fe ήταν 60 εκατομμύρια δολάρια.
