Όσοι γνωρίζουν καλά τον Κώστα Λαλιώτη ξέρουν πώς είναι ο άνθρωπος που κινεί τα νήματα στο ΠΑΣΟΚ και βεβαίως πρωταγωνιστεί στο στήσιμο της Κεντροαριστεράς. Είναι ο πολιτικός που συνήθως αυτά που λέει δεν έχουν πάντα σχέση με αυτά που τελικά πράττει. Έχει αποδειχθεί αυτό πολλές φορές. Τώρα που τίθεται το ζήτημα αν μπορεί η Κεντροαριστερά να συμμαχήσει με τον ΣΥΡΙΖΑ ο κ. Λαλιώτης έχει ήδη αποφασίσει. Και αυτό που αποφάσισε δεν έχει καμία σχέση με αυτό που λέει.
Ο Κώστας Λαλιώτης αυτό που δήλωσε χθες με αφορμή την 3η του Σεπτέμβρη είναι ότι το ΠΑΣΟΚ, η Δημοκρατική Συμπαράταξη και η Κεντροαριστερά που πάει να στηθεί θα πρέπει να συνεχίσουν αυτόνομη πορεία. «Αυτό προϋποθέτει, οριστικά και αμετάκλητα, σαφείς ιδεολογικές και πολιτικές οριοθετήσεις, σαφείς προγραμματικές θέσεις και αντιπαραθέσεις, τόσο με τον ΣΥΡΙΖΑ όσο και με τη ΝΔ.
Πιστεύω ακράδαντα ότι μόνο με αυτή τη στρατηγική και με αυτόν τον πολιτικό σχεδιασμό το ΠΑΣΟΚ, η Δημοκρατική Συμπαράταξη και η Κεντροαριστερά θα αποκτήσουν ξανά ευρύτατο και ζωτικό ιδεολογικό, κοινωνικό, πολιτικό και προγραμματικό χώρο», είπε το ιστορικό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ και πρόσθεσε πώς μόνο «με αυτούς τους καθαρούς στρατηγικούς στόχους μπορούν να ταυτιστούν και να συμπορευτούν συμμετοχικά και ενεργά εκατομμύρια πολίτες, που έχουν διαχρονικούς δεσμούς με το ΠΑΣΟΚ και την ευρύτερη παράταξη».
Όπως είπαμε αυτά που λέει ο κ. Λαλιώτης δεν έχουν σχέση με την πραγματικότητα. Επί της ουσίας έχει ανοίξει δίαυλο επικοινωνίας με τον ΣΥΡΙΖΑ και η κατεύθυνση του είναι η μετεκλογική συνεργασία με το κόμμα του Αλέξη Τσίπρα προκειμένου να έρθει και πάλι το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία. Αυτό το σενάριο προϋποθέτει δύο ακόμη πράγματα. Το ότι η Κεντροαριστερά θα λάβει αποστάσεις από τη ΝΔ, ανεξάρτητα αυτού που θα ηγηθεί και ότι οι ΑΝΕΛ θα είναι εκτός κυβέρνησης μετά τις εκλογές.
Το πρώτο ο κ. Λαλιώτης το έχει καταστήσει σαφές με προηγούμενο άρθρο του. Σύμπραξη με την δεξιά δεν μπορεί να γίνει. Το άλλο, κατά τον ίδιο εννοείται. Οι ΑΝΕΛ θα βγουν εκτός παιχνιδιού εκ των πραγμάτων. Η συνεργασία των εταίρων σήμερα, μετά από μία εκλογική αναμέτρηση, όποτε και να γίνει αυτή, είναι βέβαιο πώς δεν μπορεί να οδηγήσει στην εξουσία. Ο «αριστερός» ΣΥΡΙΖΑ με τον «δεξιό» Καμμένο μόνο μία φορά συνεργάστηκαν. Άλλη δεν προβλέπεται.
Στην κατεύθυνση της συνεργασίας Κεντροαριστεράς και ΣΥΡΙΖΑ κάνει βήματα και ο Αλέξης Τσίπρας, αφού αντιλαμβάνεται πώς μετά τις εκλογές η κατάσταση για τον ίδιο και το κόμμα του θα είναι εξαιρετικά δύσκολη και αν θέλει να έχει προοπτική εξουσίας μπορεί να το καταφέρει μόνο με ευρύτερες συνεργασίες. Αυτές σίγουρα δεν είναι οι ΑΝΕΛ ή η Ένωση Κεντρώων του Βασίλη Λεβέντη ο οποίος μία κοιτάζει προς τα αριστερά και μια προς τα δεξιά.
Το άρθρο του Αλέξη Τσίπρα κάθε άλλο παρά τυχαίο ήταν με αφορμή την 3η του Σεπτέμβρη και τις αναφορές στον Ανδρέα Παπανδρέου. Στο άρθρο του ο πρωθυπουργός περιγράφει «το πώς ένα μικρό πολιτικό κόμμα με το στίγμα μάλιστα του εξτρεμιστή...» «σε ελάχιστα χρόνια μεταμορφώθηκε σε μεγάλο κόμμα εξουσίας που έβαλε τη σφραγίδα του στη διαμόρφωση της Μεταπολίτευσης», όπως και το «πώς το ΠΑΣΟΚ της νίκης και της αλλαγής» κατέληξε «σύμμαχος της σκληρής Δεξιάς».
Αποδίδει την άνοδο του ΠΑΣΟΚ στην «συσσωρευμένη κρίση εκπροσώπησης των λαϊκών κοινωνικών δυνάμεων της μετεμφυλιακής περιόδου, τον ριζοσπαστισμό των νέων εργατικών και μικροαστικών στρωμάτων της εποχής που αμφισβητούσαν βαθιά τις δομές του κράτους και της οικονομίας, την… χαρισματική προσωπικότητα του Α. Παπανδρέου, που συμβόλιζε το αίτημα της Αλλαγής και της ρήξης με το τότε κατεστημένο».
Επέλεξε επίσης ο κ. Τσίπρας να ξεχωρίσει στοιχεία από τον Ανδρέα, που εμμέσως προβάλλει στον εαυτό του! Αναφέρει για παράδειγμα ότι ο Ανδρέας Παπανδρέου δέχτηκε τα σφοδρά πυρά του κατεστημένου της εποχής, ως «λαϊκιστής, «λαοπλάνος», «ψεύτης», «επενδυτής σε απάτες και αυταπάτες». Και υποστηρίζει, ως όψιμος, κρυφοπαπανδρεϊκός ότι «η αλήθεια είναι ότι διέθετε το πολιτικό αισθητήριο να διαγνώσει την ιστορική στιγμή της Μεταπολίτευσης, τα ζητούμενα και τις μεγάλες δυνατότητες που αυτή άνοιγε».
Στη συνέχεια προσπαθεί να διαχωρίσει τη μετέπειτα πορεία του ΠΑΣΟΚ, ιδίως με τον Κώστα Σημίτη στην ηγεσία, για προφανείς και πάλι λόγους και στο τέλος πάει και στο «ψαχνό», θέτοντας μόνος του ερωτήματα και δίνοντας και τις απαντήσεις, με τις οποίες θέλει να πει ότι ο κόσμος του ΠΑΣΟΚ ανήκει στον ΣΥΡΙΖΑ πια.
«Σήμερα είναι πολλοί εκείνοι που κατηγορούν τον ΣΥΡΙΖΑ ως κόμμα-συνέχεια του ΠΑΣΟΚ» αναφέρει ο κ. Τσίπρας και σημειώνει ότι «οι διαφορές του με τον ΣΥΡΙΖΑ διακρίνονται δια γυμνού οφθαλμού». Για να προσθέσει νόημα όμως: «Ωστόσο, αν καθαρίσει κανείς όλη αυτή την καμπάνια από τη γνωστή λάσπη περί λαϊκισμού, δημαγωγίας, ψέματος, που δήθεν αποτελούν κοινό τόπο μεταξύ του "παλιού" ΠΑΣΟΚ και της νέας Αριστεράς, θα καταλάβει ότι πίσω της κρύβεται ο ίδιος μεγάλος φόβος.
Ο φόβος του κατεστημένου, των επικυρίαρχων, της διαπλοκής και της επιτροπείας: ο φόβος μην τυχόν και επανέλθουν στο προσκήνιο και την επικαιρότητα των λαϊκών αγώνων τα μεγάλα και διαρκή αιτήματα της εθνικής ανεξαρτησίας, της κοινωνικής δικαιοσύνης και της δημοκρατίας εκείνης που θα επιτρέπει στον λαό πραγματικά να ασκεί εξουσία».
Το άρθρο του Αλέξη Τσίπρα προκάλεσε την αντίδραση της Φώφης Γεννηματά και δικαίως, καθώς η πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ φοβάται μην χάσει τους ψηφοφόρους που έχει και δώσει το δικαίωμα στον ΣΥΡΙΖΑ να εμβολίσει τον χώρο της Κεντροαριστεράς. Μπορεί η συνεργασία των δύο να θεωρείται δεδομένη, μετεκλογικά, αλλά προεκλογικά μπορεί να στοιχίσει και στους δύο.
«Η προσπάθεια του κ. Τσίπρα να εμφανιστεί ως ο νέος Ανδρέας Παπανδρέου, δεν είναι απλά αλαζονική και κωμική, είναι ύβρις», τόνισε η πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ. Η κ. Γεννηματά με αυστηρό τόνο υπογράμμισε επίσης πώς «ο άνθρωπος που αλυσόδεσε την χώρα, που εκχώρησε τον εθνικό πλούτο, που υπονομεύει τους θεσμούς και διχάζει συνειδητά τους Έλληνες, ο λαθρέμπορος ελπίδας, δεν έχει καμία απολύτως σχέση με τον μεγάλο ηγέτη των αξιών, τον άνθρωπο που έφερε την εθνική συμφιλίωση και έκανε το αίτημα της Αλλαγής πράξη».
Το βέβαιο είναι πώς τα κόμματα βρίσκονται σε φάση μετάλλαξης εξαιτίας των μνημονίων που έχει επιβάλει η τρόικα και όπως φαίνεται, ακόμη δεν έχουμε δει τίποτα. Και σημειώνουμε πώς ήδη έχουμε δει τη ΝΔ να συγκυβερνάει με το ΠΑΣΟΚ.
