Ένας Χριστιανός που γνώρισε την κατάθλιψη μετά την μη αναστρέψιμη χειρουργική επέμβαση σεξουαλικής αλλαγής καλεί τους επαγγελματίες της ιατρικής και της ψυχικής υγείας να ασκήσουν μεγαλύτερη προσοχή στη θεραπεία των ατόμων που υποφέρουν από δυσμορφία φύλου.
Ο Πίτερ Μπέντζαμιν, 60 ετών, ήταν εθισμένος στο αλκοόλ και ως νεαρός άνδρας συχνά αντιμετώπιζε αυτοκτονικές σκέψεις και κατάθλιψη.
Είπε στο Christian Concern ότι η πρώτη του επαφή με το cross-dressing ξεκίνησε ως 10χρονος, όταν τον πήγαν σε show drag queen σε καμπαρέ club κατά τη διάρκεια διακοπών με την οικογένειά του.
Παντρεύτηκε τρεις φορές και λέει ότι η πρώτη του σύζυγος δεν διαπίστωσε τον εθισμό του στην ομοφυλοφιλία. Η δεύτερη σύζυγός του συνήθιζε να τον ενθαρρύνει στο crossdressing ψωνίζοντας γυναικεία ρούχα μαζί του, αλλά ήταν η τρίτη σύζυγός του, την οποία παντρεύτηκε το 2005, του έδειξε το δρόμο.
Όταν ασθένησε το 2011 από καρκίνο, τα συναισθήματά του που ήθελαν να γίνουν γυναίκα επανεμφανίστηκαν και άρχισε να αυτοαποκαλείται ως «Βικτώρια».
Είπε στο Christian Concern ότι εθίστηκε στην αγορά μη ελεγχόμενων ορμονών στο διαδίκτυο και άρχισε να παρευρίσκεται σε μια ομάδα υποστήριξης των τρανσέξουαλ.
Στη συνέχεια, το 2012, είπε ότι ήθελε να γίνει γυναίκα. Λέει ότι ο γενικός ιατρός του συνέστησε να προσπαθήσει να ζήσει ως γυναίκα για ένα μήνα πρώτα.
Στη συνέχεια είδε έναν ψυχίατρο που τον παρέπεμψε σε μια κλινική ταυτότητας φύλου στο Λονδίνο και τελικά άρχισε τη διαδικασία της ιατρικής μετάβασης σε μια γυναίκα.
Αυτό περιλάμβανε συνταγογράφηση με δισκία οιστρογόνου καθώς και επιπλέον φάρμακα για να ξεκινήσει η διαδικασία συρρίκνωσης των όρχεων και να μειωθούν τα επίπεδα τεστοστερόνης του, προκαλώντας μείωση μυών στο σώμα του.
Το 2015, υποβλήθηκε σε χειρουργική επέμβαση για την απομάκρυνση των γεννητικών οργάνων του σε ιδιωτική κλινική, την οποία δήλωσε ότι πληρώθηκε από το NHS.
Ο ίδιος περιέγραψε πώς αισθάνθηκε αρχικά "ευφορία" μετά την χειρουργική επέμβαση "καθώς ένιωθα ότι θα μπορούσα τελικά να ξεφύγω από τον καταθλιπτικό μου εαυτό".
Τα συναισθήματα αυτά δεν διήρκησαν όμως.
"Αλλά πολύ σύντομα, μόνος στο σπίτι μου με τα φορέματά μου, αισθάνθηκα μόνο βαθύτερη λύπη και δυστυχία", λέει.
«Μερικά πρωινά ξυπνούσα και σκεφτόμουν:«Φανταστικό που μπορώ να πάω και να βάλω αυτά τα εκπληκτικά ρούχα και να είσαι γυναίκα», αλλά στην πραγματικότητα σκεφτόμουν:« Υπάρχει κάτι λάθος, αυτό δεν είναι σωστό για μένα, αλλά είναι πολύ αργά, τα άλλαξα όλα, είναι πολύ αργά ».
Μέχρι το 2017 υπέστη μια νευρική κατάρρευση. Αλλά σε αυτό το σημείο στράφηκε σε μια τοπική εκκλησία για υποστήριξη και έγινε χριστιανός. Αποφάσισε ότι δεν θα είναι πια «Βικτώρια» αλλά θα ζει ξανά ως Πίτερ και πέταξε όλα τα φορέματά του.
«Όταν ήμουν γυναίκα, δεν ήμουν ελεύθερος», είπε. "Τώρα μπορώ απλώς να βγαίνω και να είμαι εγώ. Έχω τον Θεό, έχω την ελευθερία και είμαι χαρούμενος."
Κοιτάζοντας πίσω την οδυνηρή εμπειρία του, λέει ότι αισθάνθηκε "ενθαρρυμένος" να πάει κάτω από το μονοπάτι της μετάβασης.
"Ποτέ δεν σκέφτηκα ότι η διασταύρωση θα με οδήγησε στη διεξαγωγή μιας εγχείρησης για να γίνω γυναίκα, είχα εθισμούς, πίνοντας έντονα και είχα αυτοκτονικές σκέψεις, αλλά σε κάθε ραντεβού, είτε με το NHS είτε με transgender ομάδες υποστήριξης, με ενθάρρυνε να συνεχίσω την πορεία προς τη χειρουργική επέμβαση αλλαγής φύλου και να γίνω «Βικτώρια»», είπε.
"Δεν υπήρχε καμία προσοχή ή συγκράτηση, μου είπαν απλά, για παράδειγμα:« Ναι, είστε σίγουρα transgender, σας συνταγογραφώ ορμόνες» "
Ως αποτέλεσμα της εμπειρίας του, ο κ. Benjamin ανησυχεί για τις αναφορές των μικρών παιδιών που μαθαίνουν σχετικά με θέματα σχετικά με τους τρανσέξουαλ στα σχολεία.
«Σήμερα, όταν βλέπω και ακούω βιβλία που διαβάζονται σε παιδιά σε σχολεία βλέπω την ίδια επιρροή που με οδήγησε σε αυτόν τον επιβλαβή εθισμό», είπε.
"Πρέπει να γίνουν περισσότερα για να προστατέψουμε τα παιδιά μας, να μην τα ενθαρρύνουμε να ακολουθήσουν την ίδια καταστρεπτική πορεία που είχα. Οι γονείς επιτρέπουν πλέον στα παιδιά τους να εκτίθενται στην ατζέντα των τρανσέξουαλ καθώς σκέφτονται πως αν δεν το επιτρέψουν, τα παιδιά τους θα είναι καταθλιπτικά ή θα νοιώθουν ψυχικά άρρωστα. Όταν ήμουν 5 ή 6, δεν είχα την ιδέα να γίνω κορίτσι. Μέχρι που εκτέθηκα σε άντρες με φορέματα σε καμπαρέ, αυτό δείχνει ότι το μυαλό μου πήγε με αυτόν τον τρόπο. Το μήνυμά μου από την εμπειρία μου είναι ότι η ζωή των τρανσέξουαλ, ακόμη και η ίδια η χειρουργική επέμβαση, δεν έλυσε το πρόβλημά μου και με οδήγησε σε δυστυχία, αυτοκτονικές σκέψεις και κατάθλιψη".
