Λίγες ημέρες απομένουν μέχρι να επισκεφθεί την Ελλάδα ο Αμερικανός Υπουργός Εξωτερικών Μάικ Πομπέο, η επίσκεψη του οποίου σηματοδοτεί την τροποποίηση της συμφωνίας των βάσεων του ΝΑΤΟ στην Ελλάδα. Η συμφωνία, που ήταν αντικείμενο επεξεργασίας ανάμεσα στις δύο πλευρές και πλέον οριστικοποιήθηκε, αναμένεται να υπογραφεί κατά την επίσκεψη Πομπέο στην Αθήνα σε περίπου δύο εβδομάδες.
Όπως ανέφερε δημοσίευμα της «Καθημερινής», στη νέα συμφωνία καθίσταται σαφές το πλαίσιο της αμερικανικής λειτουργίας στο λιμάνι της Αλεξανδρούπολης.
«Με αυτή τη συμφωνία, χάνεται η όποια διαπραγματευτική ικανότητα της Ελλάδας απέναντι τις ΗΠΑ. Οι ΗΠΑ θέλουν με αυτή τη συμφωνία να δεσμεύσουν τη χώρα. Και αυτό επειδή καταλαβαίνουν ότι έρχονται μεγάλες συρράξεις. Επιθυμούν ένα φυλάκιο στην περιοχή μας για τους φοβερά επικίνδυνους και αιματηρούς τυχοδιωκτισμούς στην περιοχή με άμεσο θύμα τον ελληνικό λαό», υπογραμμίζει στο Sputnik, o Δημήτρης Πατέλης, αναπληρωτής καθηγητής φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο Κρήτης, διδάκτωρ φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου Λομονόσοφ της Μόσχας και μέλος της Διεθνούς Ερευνητικής Ομάδας «Η Λογική της Ιστορίας».
Και συμπληρώνει:
«Το ότι επισπεύδουν την επέκταση της συμφωνίας των βάσεων, σημαίνει ότι παίρνουν προληπτικά μέτρα για κάτι που βλέπουν να έρχεται. Και, φυσικά, τη βέλτιστη χρησιμοποίηση της Ελλάδας στη συνέχεια και στους σχεδιασμούς».
Η νέα συμφωνία, όπως αναφέρει το ρεπορτάζ της «Καθημερινής», αναμένεται να διευθετήσει θέματα που αφορούν τους όρους λειτουργίας του προβλήτα στο Μαράθι της Σούδας.
Επιπλέον, η συμφωνία φέρεται να διασφαλίζει τον εκσυγχρονισμό των βάσεων, με τη δημιουργία υψηλής τεχνολογίας εγκαταστάσεων σε αυτές και σε άλλα στρατόπεδα στην Κεντρική Ελλάδα.
«Πρέπει να θυμόμαστε ότι οι βάσεις δεν διασφαλίζουν τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας μας, γιατί δεν έχουν καμία σχέση με αυτά. Αυτό αποδεικνύεται και από τις πολλαπλές παραβιάσεις του τουρκικού καθεστώτος στο Αιγαίο, για τις οποίες ποτέ οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ δεν έδωσαν κάποια ουσιαστική βοήθεια. Η Κύπρος επίσης παραμένει υπό τουρκική κατοχή, χωρίς να γίνεται κάτι για αυτό», επισημαίνει στο Sputnik, o Δηµήτρης Καλτσώνης, επίκουρος καθηγητής θεωρίας κράτους και δικαίου στο Πάντειο Πανεπιστήµιο.
«Θα είναι μακροχρόνια η δέσμευση ανεξαρτήτως κυβερνήσεων. Θα πρέπει ένα από τα δύο μέρη να αρνηθεί την ιδιότητα του συμβεβλημένου για να επαναπροσδιοριστεί το περιεχόμενο. Άρα μένει επ’ αόριστον έτσι», τονίζει από την πλευρά του ο Δ. Πατέλης.
Στο ίδιο μήκος κύματος, ο Δ. Καλτσώνης υποστηρίζει ότι «ειδικά η συγκεκριμένη βάση της Αλεξανδρούπολης υπονομεύει την ειρήνη στην ευρύτερη περιοχή, κάτι που είναι ανησυχητικό. Μας εμπλέκει ακόμα βαθύτερα σε τυχοδιωκτισμούς και επιδιώξεις των ΗΠΑ. Μια τέτοια κίνηση οδηγεί στην περαιτέρω καταρράκωση της εθνικής μας ανεξαρτησίας. Προσβάλλει την ίδια την εικόνα της χώρας μας και την αξιοπρέπεια του λαού μας, γιατί με την αποδοχή αυτής της κίνησης δεν δείχνει μια χώρα εθνικά υπερήφανη αλλά υποτελή».
Την ίδια στιγμή, παραπέμπει στην ιστορία:
«Από την ιστορική μας εμπειρία δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι βάσεις είναι μια απειλή για τη δημοκρατία. Ας θυμηθούμε την προηγούμενη εμπειρία καθ’ όλη τη μεταπολεμική περίοδο καθώς και τον ρόλο των ΗΠΑ στο πραξικόπημα του 1967.
Οι δύο αναλυτές συμφωνούν μεταξύ τους στο ότι η επικείμενη συμφωνία είναι μια βαθιά και στρατηγική επιλογή αυτής της κυβέρνησης, όπως ακριβώς και της προηγούμενης.
Παράλληλα, ο Δημήτρης Πατέλης επισημαίνει ότι το δικαίωμα των αποφάσεων θα πρέπει να περάσει στον ελληνικο λαό:
«Είναι τέτοιο το αλυσοδέσιμο της χώρας, που μόνο με μια μεγάλη κινητοποίηση του λαού θα αλλάξει κάτι. Αν θεωρεί η πολιτική ηγεσία ότι η πρόσδεση στον ευρωατλαντικό άξονα είναι το εθνικό μας συμφέρον, τότε ας κάνει ένα δημοψήφισμα. Με θέμα τη συμμετοχή στο ΝΑΤΟ και στις βάσεις. Εκεί θα μπορούσαν να ξεκαθαρίσουν όλα», τονίζει χαρακτηριστικά, αναφέρει το sputnik
Και συμπληρώνει:
«Κάποιοι προβάλλουν ως θετικό πρότυπο το Ισραήλ, τις ισραηλινοαμερικανικές στρατιωτικές σχέσεις και την ανάγκη να ενισχυθεί η στρατιωτική σχέση με τις Ηνωμένες Πολιτείες, Είναι αθλιότητες όλα αυτά, τη στιγμή που ξέρουμε τι σημαίνει η πρόσδεση στο στρατηγικό σύμπλεγμα των ΗΠΑ».
